این گوی و این میدان عراقی‌های عزیز! موفق باشید

سیاستمداران عراقی باید اثبات کنند که تنها نخبگانی نیستند که باید قدرت را در دستان آنها قرار داد.

از تمامی عکس‌های انتخاباتی عراق که هفته گذشته منتشر شد ، من عکس چاپ‌شده در نیویورک تایمز را دوست داشتم: عکسی که در آن مادر عراقی در میشیگان، پسر خود را بر دست بلند کرده بود تا رای خود را به صندوق بیندازد . من آن عکس را دوست داشتم. این‌که بتوانی در پای صندوق‌های رای حاضر شوی و آزادانه رای خود را به صندوق بیندازی هنوز هم برای بسیاری از عراقی‌ها و کل منطقه غیرقابل باور است . آن مادر با زبان بی‌زبانی این را می‌گوید: زمانی که کودک بودم، هرگز نتوانستم در انتخابات شرکت کنم. می‌خواهم در دنیایی زندگی کنم که کودکم همواره بتواند در آن رای دهد .

خداوند این مادر و فرزندش را بیامرزد. روز انتخابات روز بسیار خوبی برای عراقی‌ها بود . این‌که ادعا کنیم یک رای‌گیری ساده یا نهایتا برگزاری دو انتخابات می‌تواند نشان‌دهنده موفقیت در عراق باشد،اشتباه محض است . انتخابات نمی‌تواند به تنهائی مولود دموکراسی باشد و سیاستمداران عراقی هنوز راه بسیاری دارند تا نشان دهند که می‌توانند مردمی را هدایت کنند، کشوری را بسازند و البته به قانون تمسک جویند . البته که این انتخابات فرآیند بزرگی بود چرا که عراقی‌ها با کمک سازمان ملل، ایالات متحده و تیم باراک اوباما تواسنتند بر دو مانع بزرگ غلبه کنند . البته سهم معاون اول رئیس‌جمهوری ایالات متحده جو بایدن از سایرین بیشتر بود .

عراقی‌ها بر ناآرامی‌ها و اختلاف‌های قومی غلبه کردند که می‌توانست انتخابات را تحت تاثیر قرار دهد. آنها از منازل خود بیرون آمدند و همه از سنی تا شیعه و کرد در انتخاباتی شرکت کردند که هم القاعده و هم طرفداران حزب بعث خواهان بر هم زدن آن بودند . این نکته آخر بسیار حیاتی است . تنها زمانی القاعده ، بعثی‌ها و تندروهای اسلامی به حقیقت شکست می‌خورند که اعراب و مسلمانان نشان دهند که حاضرند برای آینده‌ای دموکراتیک‌تر و البته مدرن‌تر جان خود را هم فدا کنند. القاعده بی‌شک خواهان شکست استراتژی ایالات متحده در عراق است .اما مردم عراق به دنبال زنده نگاه داشتن این پروسه هستند .

انتخابات در عراق بر ایران و تحولات این کشور نیز تاثیر گذار است . بله، سقوط صدام حسین به نفع ایران بود و در نهایت منجر به افزایش نفوذ این کشور در منطقه و جهان عرب شد. صدام حسین مانعی بزرگ بر سر راه توسعه ایران بود . اما اگر عراق از این نتیجه سربلند بیرون بیاید و تبدیل به دموکراسی در جهان تشیع شود، هم‌مرزی این کشور با ایران می‌تواند بر نفوذ تهران بر منطقه تاثیر گذار باشد. اصرار جورج بوش رئیس‌جمهوری سابق ایالات متحده بر نیاز منطقه به دموکراسی بسیار به جا بود. این نیاز می‌تواند و باید با برنامه‌ریزی بهتر و دقیق‌تر در منطقه عملی شود . این جنگ هم دردناک و هم هزینه‌ساز بود. اما دموکراسی در کشوری مانند عراق هرگز صاعقه‌وار زاده نمی‌شود .

برخی ادعا می‌کنند که در عراق هیچ آینده درخشانی نمی‌تواند توجیه‌کننده این هزینه گزاف مادی و معنوی پرداخت شده باشد. مورخان نیز این‌گونه قضاوت خواهند کرد. من در این مرحله شخصا تنها نگران یک چیز هستم: این که نتیجه به دست آمده در عراق آنقدر مثبت و امیدوار کننده باشد که کسانی که این بها را پرداخت کردند ؛چه آنها که عزیزانشان را از دست دادند و چه انها که بخشی از سلامتی خود را ،چه عراقی و چه آمریکایی و انگلیسی بتوانند شاهد روزی باشند که بتوانند بگویند هزینه هر چه که بود ارزش رسیدن عراق به دموکراسی و دولتی مقتدر را داشت .

این به عراقی‌ها و رهبران آنها بستگی دارد . این بسیار امیدوار کننده است که بشنویم میزان مشارکت مردم در این انتخابات 62 درصد بوده و البته بسیاری از رای دهندگان در استان‌های کرکوک و نینوا بوده‌اند، استان‌هایی که در چند سال گذشته در زمره پردردسرترین مناطق بودند . این حرکت بدین معناست که مردم برای استفاده از سیاست به منظور پایان دادن به مناقشه‌ها به جای استفاده از زور ایمان آورده‌اند.

تنها می‌توانیم امیدوار باشیم. رئیس‌جمهوری ایالات متحده به میراث عراق توجه داشت اما همچنان به دنبال عقب‌نشینی از این کشور بر اساس ضرب‌الاجل زمانی تعیین شده است . بر این اساس میزان تاثیر‌گذاری ما بر حوادث در عراق هر روز کمتر از دیروز می‌شود . رهبران عراق باید به مردمان خود بفهمانند که تنها نخبگانی نیستند که باید قدرت را در دستانشان گذاشت ،بلکه توانایی استفاده از این فرصت‌های استثنائی را هم دارند. ما باید شاهد ظهور فعالان اجتماعی باشیم. باید سیستم قضایی و اقتصادی عراق را زنده و پویا ببینیم.

نتیجه خوبی در انتظار عراق است نه به شرط آنکه آن پسربچه که رای مادرش را به صندوق انداخت ، بتواند روزی رای خود را به صندوق بیندازد . بلکه به این‌شرط که استانداردهای زندگی او تغییر کند و در کشوری زندگی کند که امنیت، خدمات اجتماعی ، فرصت‌های شغلی و حکومت حداقل استاندارها را در خود جا داده‌اند . امیدوارم می‌توانستم بگویم که این اجتناب‌ناپذیر است . اما نیست . اما این مساله دیگر غیرقابل دسترس هم نیست. من به عنوان یک فرد تمام تلاش خود را برای تحقق آن می‌کنم.
نیویورک تایمز / ترجمه : سارا معصومی