بوی بهبود، دود و...از اوضاع جهان می شنوم

از دوران حافظ شیراز و حتی چهار هزار سال پیش از آن که بشر نوشتن و سپس قانون نوشته راآموخت هرگاه انسان به سمت منافع جمعی حرکت کرد حاصل امنیت و صلح وپیشرفت بود و هرگاه منیت ها و خود محوری ها از دل آتش غرور و تعصب نژادی و مذهبی بیرون آمد جهان تا مرحله نیستی پیش رفت.
قافله بشریت  تا امروز از گذرگاههای خطرناکی عبور کرده است ؛ نسل کشی ها ، جنگهای بزرگ بین ایران و روم و یونان ، مسلمانان و مسیحیان در جنگهای صلیبی و جنگهای منطقه ای خونبار و بی نام و نشان در آفریقا و آسیا .
هستند کسانی که هنوز از به یاد آوردن خاطره جنگ جهانگیر دوم و قتل و آوارگی میلیونها انسان بی گناه بر خود می لرزند همچنان که به یادآوری بحران موشکی کوبا و نایره جنگ جهانی سوم در دوران کندی و خورشچف هنوز در خاطره بسیاری هست.
اما درست در لحظه ای که با افول جنگ سرد جهان می رفت تا دوباره به سمت بهبود حرکت کند، آتش اختلافات قومی و مذهبی از بالکان تا خاورمیانه زبانه کشید و دوباره جهان را در ورطه ی آزمونی خطرناک قرار داده است.
دمل تعصب و منیت اینبار درخطرناک ترین نقطه از جهان سر باز کرده است و چنان به چرک نشسته که درمان آن بعید به نظر می رسد.
در این سال جدید گرچه بوی بهبود از اوضاع جهان شنیده میشود اما هیچ بعید نیست بهبود به دود بدل شده و بشریت را در این آخرین گذرگاه به ته دره فروغلتاند .
باید در این احوال دعا کنیم و امیدوار باشیم که هر کدام از ما به عنوان عضوی از اعضای جامعه بشری با غلبه بر غرورها و تعصب ها، آیین رواداری را در بین خود و اطرافیان اشاعه دهیم و امیدوار باشیم که در این جهان پراز بحران بار دیگر و برای آخرین بار بشریت بر سبوعیت غلبه کند و عقل وخرد که میراث چند هزار ساله انسان است بر تعصب و وحشی گری که باز هم میراث نامبارک همین تاریخ است فایق آید.