با تعمیم روز افزون کاربرد تجهیزات سایبری در زندگی اجتماعی، اقتصادی، و عموما، در اغلب فعالیت های بشری، آسیب پذیری های اطلاعاتی در میان مدت و بلند مدت چند برابر خواهند شد.
بدین ترتیب، تلاش های اخیر برای مداخله سایبری به ویژه افشاگری های مطبوعات در رابطه با وسعت و ماهیت برنامه جاسوسی چین موسوم به «شیدی رت» که به ده ها شرکت، سرویس های دولتی و سازمان های بین المللی نفوذ کرده است نشان می دهد که فضای سایبر به صحنه منازعات نسبتا عمیق برای حل چالش های استفاده از اقدامات تهاجمی بر مبنای منطق دفاع مشروع تبدیل شده است.
در چارچوب همکاری با کشورهایی که در رابطه با شبکه های اطلاعاتی، به ویژه اینترنت، با ما هم عقیده هستند، باید توانمندی های دفاعی و تخصیص موثر و معتبر را توسعه داد. این همکاری ها شامل موارد گوناگونی از جمله، احترام به هنجارها، تبادل اطلاعات، هماهنگی سامانه های هشدار و شناسایی مهاجمان، تمرینات پاسخ گویی به حملات و .... می شود؛ و در نهایت باید شرایطی را ایجاد کرد که بر اساس آن دولت ها بتوانند، به جهت شناسایی بازیگران یا فرمانده آنها، اقدامات اطلاعاتی و فیزیکی مشترکی را صورت دهند.
سرانجام، در حالی که توسعه دفاع در فضای سایبر به منظور پاسخگویی به تحول سریع تهدیدات، امری لازم و ضروری به نظر می رسد؛ اما چالش های بسیاری در مسیر ایجاد آن وجود دارند. در حال حاضر به نظر می رسد که تنها آمریکا تجهیزات و ساختارهایی را در اختیار دارد که به آن امکان تسلط بر این چالش ها را می دهد. « آژانس امنیت ملی آمریکا » که بر فرماندهی « سایبر کام » نظارت می کند، به لطف در اختیار داشتن شبکه « اشلون » و توانمندی های پردازش داده، ظاهرا یکی از محدود سازمان های جهانی است که توان تحلیل داده های دیجیتالی ای که بر روی شبکه ها در سراسر جهان منتقل می شوند را دارا است و از این طریق می تواند سریعا تمامی سیستم های درگیر در یک حمله را شناسایی کند.
با وجود این واشنگتن نمی تواند امید داشته باشد که به تنهایی چنین سامانه ای را عملیاتی کند، از این رو نیز به دنبال گسترش مشارکت های تحکیم یافته با متحدانش است تا از این طریق از طرفی به تجهیزات تحقیقاتی سایر دولت ها، تلاش ها را برای شناسایی مسئولین یک حمله عمقی را تسهیل سازد و از طرفی دیگر تدابیر بازدارنده قابل اتخاذ از سوی متحدانش را تقویت کند.
به همین منظور به نظر می رسد که در کشور بهتر است به بررسی روش های دفاع سایبری ای بپردازیم، که با استفاده از آنها می توان بازیگران بدخواه را به پاسخ های مقابله جویانه معتبر تهدید کرده و منافع آن ها را در اقداماتی که کارکرد و یکپارچگی سامانه های اطلاعاتی و شبکه های حساس، چه از جهت امنیت ملی و چه از جهت عملکرد اجتماعی و اقتصادی، را تحت تاثیر قرار می دهند، کاهش داد.
نظر شما