فاطمه محمدی‌نژاد: با فرونشستن هیجان وب 2.0 و کاهش محبوبیت آن، توجه‌ها به سویی دیگر اینترنت رفته و اکنون، هیجان‌انگیزترین کاربردهای جدید اینترنت حول فضای ابری شکل می‌گیرند. ابر یا کلاود برای سرورهایی به کار می‌رود که به صورت نامحسوس کارهای هوشمند و سریع را برای کاربرانی که ممکن است آن‌سوی دنیا باشند، انجام می‌دهد.
به گزارش نیوساینتیست، همان‌طور که گوگل، پیشگام محاسبات ابری اعلام کرده، سود این کار تنها به انسان نمی‌رسد. گوگل از نرم‌افزار انگلیسی پلینک برای پیشبرد اهداف خود استفاده می‌کند. پلینک از سرویس "گاگلز" گوگل حمایت می‌کند و از دوربین تلفن‌همراه برای تشخیص اجسام یا حتی ترجمه متون استفاده می‌کند؛ به عبارت دیگر، با این نرم‌افزار تلفن همراه قادر است به صورت مجازی هرگونه اثر هنری را از عکس تشخیص دهد.
بر خلاف آغاز فعالیت ابر، پلینک از یک آزمایشگاه روباتیک تولید شد. داستان این فناوری ابری نشان می‌دهد که این ابزار چقدر می‌تواند به روبات‌های سردرگم کمک کرده و نیاز انسان به ابزارهای هوشمندتر اینترنتی را برآورده سازد.
حافظه فضایی
مارک کامینز و جیمز فیلبین هنگامی که در گروه‌های تحقیقاتی روباتیک پل نیومن و هندسه بصری اندرو زیسرمن در دانشگاه آکسفورد مشغول به کار بودند، فناوری پلینک را تولید کردند.
این گروه سعی دارد به روبات‌ها این امکان را بدهد که در دنیای پر سر و صدای انسانی کاوش کنند. با وجود اینکه جی.پی.اس برای تشخیص نقشه خیابان یک شهر کافی است، روبات‌های سرگردان باید کمی نیز در بیرون و درون ساختمان‌ها سرک بکشند.
نرم‌افزار تشخیص تصویر که در دانشگاه آکسفورد طراحی شد، به روبات‌های چرخ‌دار کمک کرده تا با استفاده از دوربین‌ها، نقشه‌های بصری خود را تنظیم کرده و به توانایی انسانی در تشخیص تصاویری که قبلا دیده‌اند، دست یابند، حتی اگر تصویر از زاویه‌ای دیگر دیده شده باشد یا اشیای اطراف آن جابه‌جا شده باشند.
پلینک به کاربران تلفن همراه امکان دسترسی به این الگوریتم‌ها را می‌دهد. عکس‌هایی که از یک اثر هنری گرفته می‌شود، حتی اگر از زاویه‌ای دیگر گرفته شده باشد، با تصاویر ذخیره شده روی "ابر" مقایسه می‌شود.
با وجود اینکه الگوریتم‌های گروه آکسفورد کاملا روی روبات اجرا می‌شد، اما اکنون نیومن در حال کار بر روی انتقال نقشه‌های بصری تولید شده توسط روبات به "ابر" است تا سرویسی همانند پلینک برای کمک به کاوش دیگر روبات‌ها تهیه کند. روبات گمشده مانند یک کاربر لینک، از محیط اطراف خود عکس‌برداری می کند و آن را از طریق اینترنت به یک سرور تطبیق عکس ارسال می‌کند. سرور پس از انطباق عکس با بانک تصاویر، تمامی نتایج موجود را برای مشخص کردن مکان روبات اعلام می‌کند.
نیومن همچنین قصد دارد از این مفهوم در دوربین‌های نصب شده در ماشین‌ها استفاده کند. وی گفت: «ما می‌توانیم اطراف آکسفورد با سرعت 80 کیلومتر در ساعت رانندگی کنیم و عمل شناخت مکان را در جاده انجام دهیم.»
اگر تصاویر نقشه بسیاری از شهرها در سرویس‌های ابری ذخیره شود، هر خودروی دوربین‌داری می‌تواند به ساختمان‌ها و اطراف جاده‌ها نگاه کند و مکان خود را تشخیص دهد و مطمئن باشید اگر این نتایج دقیق‌تر از جی.پی.اس نباشد، کم‌دقت‌تر از آن نیز نخواهد بود.
کاربران حرفه‌ای
شرکت ادپت‌تکنولوجیز در پلیسانتون کالیفرنیا و تولیدکننده روبات‌های صنعتی نیز به دنبال فناوری ابر است. برخی از روبات‌های این شرکت در انبارها حرکت کرده و محصولات را بسته‌بندی می‌کنند. با سیستم تشخیص تصاویر پلینک، روبات‌ها قادر خواهند بود بدون برنامه‌ریزی مجدد اشیایی را که پیش از این با آن‌ها برخورد نکرده‌اند، جابه‌جا کنند.
راش لاسل، مدیر فروش بین‌المللی شرکت گفت: «این اتصال خودکارسازی به حجم زیادی از اطلاعات برای روبات‌های دیگر نیز مفید خواهد بود. مثلا روبات‌هایی که وظیفه‌شان کمک به افراد در خارج از محوطه کارخانه است.» یک روبات مراقب، که در بیمارستان‌ها یا در خانه افراد معلول کار می‌کند باید قادر باشد با اشیا و موقعیت‌های جدید روبرو شود.
تلفن‌های همراه، انسان‌ها و روبات‌ها سود زیادی از یک ابر هوشمندتر و سریع‌تر خواهند برد.
نظر شما