یک روزنامه‌نگار و تحلیل‌گر حرفه‌ای ایرانی که در حوزهء «روابط بین‌الملل» می‌نویسد٬ در راستای خبر درگذشت #فیدل‌کاسترو نوشته: «جوری زندگی نکنید که مثل امروزی بیاید؛ بمیرید و یک عالم برای مردنتان جشن بگیرند»
فارغ از این‌که چه قضاوتی نسبت به فیدل کاسترو و کارنامهء سیاسی او داشته باشیم٬ چنین گزاره‌ای از سوی یک فعال رسانه‌ای و «کارشناس» روابط بین‌الملل جای نگرانی دارد.
نگرانی از این است که بخش قابل توجهی از تحلیل‌گران و فعالان سیاسی و استادان دانشگاه ایرانی - و به تبع مخاطبان و پیروان و دانش‌جویان آن‌ها - چنان در فضای ایدئولوژیک جنگ‌سردی ۳۰ سال پیش هالیوود بسر می‌برند که از واقعیت‌های جهان ۲۰۱۶ کاملاْ منقطع‌اند و تصویری که از آن ارائه می‌دهند هیچ ارتباطی با دغدغه‌ها و معضلات امروز ندارد؛
«عالمی» که امروز نگران جنگ‌های ویران‌گر نیابتی و پاکسازی‌های قومی و موج‌های عظیم پناهنگی و رشد دوبارهء جریان‌های فاشیستی و نزلزل نظام‌های اقتصادی/بانکی و رویش تروریسم و امنیتی شدن فضاهای زندگی و بحران‌های آب و انرژی و مسموم شدن منابع غذایی و صدها معضل بنیادی دیگر است؛ از نظر این «تحلیل‌گران» ایرانی٬ چنان از اوضاع خود تحت مدیریت «لیبرال دموکراسی» غربی راضی است و به آن دل‌بسته است که از شنیدن خبر مرگ یک پیرمرد ۹۰ ساله - به خاطر مخالفتش با این نظام موجود - به وجد می‌آید و به جشن و پایکوبی می‌پردازد!
امروز حتی راست‌گراترین جریان‌های سیاسی در اروپا و آمریکا چنین گفتمان کلیشه‌ای «جنگ‌سردی» ندارند و از قضا با انتقادهای رادیکال از همین نظام‌های سیاسی «لیبرال دموکراسی» و سیستم اقتصادی «نئولیبرال» در صدد جلب افکار عمومی و جمع‌آوری رای هستند. توجه جنبش‌های اجتماعی دانش‌جویی و روشن‌فکری هم به رهبران فکری مانند برنی سندرز است که منتقدین سرسخت همین نظام موجودند.
گمانم مردم امروز جهان هر قضاوتی که نسبت به فیدل کاسترو دارند٬ آن را در گوشه‌ای از ذهن خود نگه می‌دارند تا جای دغدغه‌های بنیادی بزرگ‌ترشان را پُر نکند. فکر نمی‌کنم به غیر از اپوزیسیون کوبایی مقیم آمریکا و این «کارشناسان» ایرانی و احیاناْ بعضی ماموران بازنشسته CIA که ۶۰۰ بار با عدم موفقیت قصد جان او کرده بودند٬ کس دیگری در حال «جشن» گرفتن باشد.
نظر شما