جلوی هتک حرمت به مسافران کربلا را بگیرید

 بسیار دیده شده است که به آنها هتک حرمت ‌شده و رفتارهای خشن و نامناسب در حق‌شان صورت‌ می‌گیرد.

بارها بسیاری از زائران به‌رغم این که سن و سالی از آنها گذشته است، توهین می‌شنوند و این مسافران که به قصد زیارت و عبادت پا در این سفر گذاشته‌اند، چاره‌ای جز تحمل و سکوت ندارند.

هر چند که چندین بار درباره این موضوع با مسئولان حج و زیارت در کمیسیون فرهنگی جلسه داشته‌ایم، اما با وجود تلاش‌های صورت گرفته هنوز مشکلات بی‌شماری بر سر راه مسافران کربلا وجود دارد.

مهم‌ترین انتقادی که مطرح شده، همین برخوردهای زشت و توهین‌آمیزی است که در داخل عراق با زائران و مسافران ایرانی انجام می‌شود و ما تأکید کرده‌ایم که هر چه سریع‌تر باید این موضوع رفع شود، اما با این وجود همچنان شاهد تکرار برخوردها هستیم؛ برخوردهایی که به هیچ وجه در شأن یک زائر که برای عبادت به عتبات عالیات عازم شده است، نیست.

البته ناگفته نماند که برخی از این مشکلات و معضلات موجود بر سر راه مسافران کربلا به قصور و کم‌کاری‌های خودمان در داخل کشور باز می‌گردد؛ برای مثال، برخی مواقع جهت تأمین و تهیه ملزومات و وسایل بهداشتی و رفاهی مسافران در مناطق مرزی داخل کشور، آن طور که باید و شاید اقدام نشده است. اماکن اقامتی و هتل‌های بین‌راهی عموماً شرایط خوبی ندارند و سکونت، حتی برای یک شب، در آنها دشوار است؛ هیأت‌های پزشکی همراه کاروان‌های زیارتی، گاهی کامل نیست و حتی گهگاه دیده شده که به حضور چند بهیار بسنده شده است.

بخش دیگر مشکلات و نابسامانی‌ها هم مربوط به وزارت امور خارجه می‌شود که باید به نحوی به دولت عراق فشار آورد تا جلوی هتک حرمت‌هایی که در داخل این کشور نسبت به ایرانیان صورت می‌گیرد، گرفته شود و همچنین ممکن است با این کار، تا حدی که ممکن است بهداشت و رفاه زائران در داخل این کشور تأمین شود. بی‌تردید باید به شکلی عمل شود که وقتی کسی از زیارت کربلا بازگشت، بتواند بدون اینکه از مریضی و بیماری رنج ببرد و بی‌آنکه ضربه‌های روحی ناشی از هتک حرمت در روح و روانش نقش بسته باشد، حلاوت و شیرینی این زیارت را تا مدت‌های طولانی با خود همراه داشته باشد. در مجموع باید یک همکاری همه‌جانبه میان وزارت خارجه و سازمان حج و زیارت و دیگر نهادهای مرتبط صورت گیرد تا با یک زائر ایرانی آن طور که شایسته اوست، برخورد شود. این دردی است که اگر به سرعت علاج نشود، ممکن است آزارهای روحی و جسمی جبران‌ناپذیری به مسافران کربلا وارد سازد و یا بسیاری از دوستداران اهل‌بیت (ع) را که خواهان زیارت عتبات عالیات هستند، نسبت به این سفر دلسرد و حتی بدبین کند.

از لحاظ بهداشت و سلامت هم عراق وضعیت مشخصی ندارد و در واقع با توجه به حضور اشغالگران آمریکایی نمی‌شود توقعی بیش از این از کشور عراق داشت؛ این کشور از لحاظ مراکز درمانی، بیمارستان و تعداد پزشکان حاذق بسیار در مضیقه است و بی‌شک پاسخگوی نیاز مردمان کشور خودش هم نیست. به همین خاطر این بر گردن نیروهای داخل و اعزام‌کنندگان کاروان‌های زیارتی است که سلامت و بهداشت کاروان‌ها را تأمین کنند و تلاش کنند تا حداقل از ورود ویر‌وس‌ بیماری‌های متفاوتی که این روزها در عراق شایع است، جلوگیری شود.

در این میان مشکل دیگری هم وجود دارد و آن هم سفرهای غیرقانونی دسته‌ای از افراد است که به شکل‌ انفرادی و خارج از دسته‌های اعزامی سفر را آغاز می‌کنند؛ در واقع شرایط گفته شده و تأمین بهداشت و امنیت را تنها می‌توان درباره افرادی اجرا کرد که به شکل قانونی و رسمی با توافق دو کشور اعزام می‌شوند. این افراد باید از حق و حقوق گفته شده بهره‌مند شوند و هیچ‌گونه کمی و کاستی در زمینه نیازهایشان نباید به وجود آید؛ اما گروه‌هایی که به شکل غیرقانونی و از مسیرهای مختلف عازم سفر می‌شوند و متأسفانه تعدادشان هم اندک نیست، در این جرگه قرار نمی‌گیرد. برای رفع این مشکل هم به نظر می‌رسد فرهنگ‌سازی بهترین راه حل باشد. رادیو، تلویزیون و مطبوعات رسالت دارند تا افراد را نسبت به خطرات و مشکلات این‌گونه سفرها آشنا کنند؛ آنان باید بدانند که این نوع سفر نمی‌تواند عبادت باشد، چرا که عملی غیرقانونی است و کشور عراق دربارۀ ورود آنان به کشورش رضایت نداشته است.

باید بدانند که این شکل سفر می‌تواند زندگی‌شان را به مخاطره بیندازد و خطرات جبران‌ناپذیری برای سلامت آنان به همراه داشته باشد. باید برای این افراد روشن شود که این سفرهای غیرقانونی و برخلاف مقررات، نه شایسته زائر است و نه شایسته آن فردی که زیارت می‌شود.

عضو کمیسیون فرهنگی مجلس و نماینده مردم یزد