سربلندی سردار و رفقا در آزمون مردم‌داری

مگر می‌شود فوتبالیست‌ فقط شوتش را بزند و نانش را بخورد؟ پس تكلیف جیغ‌هایی كه مردم برای ستاره شدن او كشیدند چه می‌شود؟ مردم برای تبدیل شدن همین فوتبالیست‌ها از آدم‌های گمنام به چهره‌های سرشناس و صاحب‌نام از جان و مال و وقت خود هزینه‌ كرده‌اند و حالا كه ستاره فوتبال صاحب جایگاه شده و هر رفتارش هزار برابر دیده و هر حرفش میلیون‌ها بار خوانده و شنیده می‌شود، مردم توقع دارند آن ستاره فوتبال درد اجتماع را بگوید، حرف اجتماع را بزند و كنار مردم باشد.

هر فوتبالیستی جدا از شوت زدن، وظیفه‌ای در قبال جامعه دارد و نمی‌تواند نسبت به اتفاقاتی كه در كشور می‌افتد، بی‌تفاوت بماند. قرار نیست فوتبالیست مصلح اجتماعی شود و جلوی ناهنجاری‌ها را بگیرد، با بی‌قانونی برخورد كند و درس اخلاق بدهد اما این حداقل توقع جامعه است كه فوتبالیست نسبت به آن‌چه پیرامون او می‌گذرد، حساس باشد و به وقتش با مردم همراهی و همدردی و هم‌داستانی كند. این همان كاری است كه سردار آزمون، همبازیانش در تیم ملی و بخشی از جامعه فوتبال در قبال قتل غم‌انگیز آتنای اصلانی نازنین انجام دادند تا در آزمون مردم‌داری سربلند باشند. هرگز نه از سردار و نه از هیچ فوتبالیست دیگری توقع نداریم الگوی بچه‌های مردم باشند، همین كه با مردم باشند و یادشان نرود یكی از جنس همین مردم هستند، كافی است. سردار و رفقا در روزهایی كه گذشت خود «مردم» بودند.

^{* این یادداشت در ستون حرف آخر شننبه ۳۰ تبر روزنامه خبرورزشی چاپ شده است.}