به گزارش خبرآنلاین، 15 اوت (24 مرداد) امسال که بیاید 35 سال از اولین نمایش «شعله» گذشته است: سه دهه گذشته و ساز شخصیت‌های فیلم همچنان کوک است.
«شعله» که گاهی اوقات از آن به عنوان یک وسترن «کاری» هندی یاد میشود، هنوز نقطه ارجاع سینمای هند است و امکان ندارد بتوان آن را در یک ژانر بخصوص رده‌بندی است. فیلم تلفیقی عالی از تراژدی، رومانس و خشونت و کمدی و اکشن است.
«شعله» درمورد دوستی همیشه پایدار بین «جای» و «ویرو»، عشق ناگفته یک بیوه جوان، مرگ تراژیک یک افسر پلیس و ... است. فیلم در سطوح مختلف جواب داد و هنوز برای خیلی از سینماروها که سال 1975 فیلم را دیدند، تجربه‌ای مثال‌زدنی است. قدیمی‌ها حسی نوستالژیک نسبت به فیلم دارند و علاقه‌مندان جوان سینما هم کنجکاوند آن را ببینند.
رامش سیپی، کارگردان فیلم را به خاطر انتخاب بازیگران یک شعبده‌باز لقب داده‌اند. «شعله» سکوی پرتاب بسیاری از ستاره‌های خود شد؛ از بازیگران اصلی آمیتاب باچان، دارمندرا و هما مالینی گرفته تا امجد خان بازیگر ناشناخته که «جبار»، یکی از شناخته‌شده‌ترین شخصیت‌های منفی سینمای هند را خلق کرد. بازیگران نقش‌های فرعی هم در موفقیت فیلم بسیار موثر بود.
حتی مکموهان هم که دیالوگ زیادی در «شعله» نداشت تا ماه مه امسال که درگذشت، به «سامبا» معروف بود.
جواد اختر که فیلمنامه «شعله» را با همکاری سالم خان نوشت، گفت: «ما هیچ ذهنیتی نسبت به موفقیت بسیار زیاد فیلم نداشتیم. ما ایده‌ای داشتیم و بعد از آنکه کار روی فیلمنامه را شروع کردیم به تدریج به جایی رسیدیم که فیلم باید بیش از دو شخصیت اصلی داشته باشد.»
او گفت: «بعد از 35 سال حتی شخصیت‌های فرعی «شعله» هم در آگهی‌های تبلیغاتی، آنونس‌ها، فیلم‌ها و سریال‌های کمدی مورد استفاده قرار می‌گیرند.»
جالب اینکه «شعله» وقتی 15 اوت 1975 به نمایش درآمد خیلی خواهان نداشت. فیلم با مدت زمان سه ساعت و بیست دقیقه خیلی طولانی به نظر می‌رسید، اما در دورانی که خیلی‌ها در هند تلویزیون نداشتند و ابزار تبلیغاتی خیلی موثر نبود، تبلیغات شفاهی جواب داد. به عنوان مثال «شعله» پنج سال تمام در یکی از سینماهای بمبئی روی پرده بود.
تران ادارش تحلیلگر سینما، گفت: «تا آن زمان هیچ فیلم پرستاره‌ای به اندازه «شعله» موفق ظاهر نشده بود. دو هفته اول فروش فیلم خیلی خوب نبود، اما از هفته سوم به بعد همه چیز عوض شد.»
آنوپاما چوپرا منتقد سینما در کتاب خود با عنوان «شعله: ساخت یک کلاسیک»، نوشت: «این فیلم همچنان استانداردی برای فروش است، مرجعی هم برای تماشاگران هندی و هم برای صنعت فیلمسازی. «شعله» نه صرفا یک فیلم بلکه یک اثر کلاسیک است.»
فیلم به لحاظ تکنیکی هم در نوع خود مثال‌زدنی است. «شعله» اولین فیلم 70 میلی‌متری بالیوود و اولین فیلم با صدای استریوفونیک بود.
اکونومیک تایمز / 24 ژوئیه
سازندگان «شعله» با بازی آمیتاب باچان از چند فیلم بالیوودی الهام گرفته بودند، اما فیلم آنها با تلفیق عالی ژانرهای مختلف در نهایت بدل به شاخصی برای سینمای هند شد.
کد خبر 78215
نظر شما