امید سلیمی بنی :هر چند به نظر می رسد در دکتر شاهرخ رامین، مخبر کمیسیون بهداشت مجلس با "خبرآنلاین" از دیدگاه یک طبیب از عمل برخی همکارانش در دریافت زیرمیزی، دفاع تلویحی مشاهده می شود، با این حال وی، زیرمیزی را محصول شرایطی می داند که از آن با تعبیر "نظام هرج و مرج" یاد می کند. به گفته او، در شرایط حاضر، سرانه درمان پایین تر از نیاز واقعی جامعه است، بیمه ها بدهی خود را به بیمارستانها به تعویق می اندازند، بیمارستانها نیز به تبع آن، کارانه که بخش عمده ای از درآمد پزشکان را شامل می شود، به موقع نمی دهند و دکتر چاره ای به جز یافتن ممر درآمد دیگر، از جمله گرفتن زیرمیزی ندارد.
به اعتقاد مخبر کمیسیون بهداشت مجلس، در برنامه توسعه آینده، وزارت بهداشت موظف شده است از فعالیت مطب خصوصی برای پزشکانی که در بخش عمومی شاغل هستند، جلوگیری به عمل آورد. به بیان دیگر، پزشکان باید انتخاب کنند در بخش عمومی بیماران را ویزیت کنند یا در درمانگاه ها و بیمارستانهای خصوصی، مریض ببینند. ولی آیا این کار خواهد توانست مشکل عمده بیماران که همان گرفتن زیرمیزی کلان است را حل کند؟ گفتگوی "خبر آنلاین" با این پزشک مسئول، بسیاری از گره ها را باز می کند و در عین حال، نکات مبهم زیادی را به جا می گذارد که نشان از کلاف سردرگم نظام سلامت و درمان در کشور دارد. نظامی که به گفته دکتر رامین، دچار هرج و مرج و آشفتگی شده است.
آقای دکتر! همه مسئولان درباره رواج پدیده زیرمیزی گرفتن برخی پزشکان موضع گرفته اند. کمیسیون بهداشت مجلس برای این مشکل که در مراکز دولتی غوغا می کند، چه کاری کرده است؟
واقعیت این است که مردم از نظام بهداشت و درمان ناراضی اند و تعدادی از پزشکان نیز که زمانی جزء بهترین، قانونمدارترین و باهوشترین فرزندان این مردم هستند، دست به این کار می زنند. برخی از پزشکان که وجه دریافت می کنند در بخش خصوصی کار می کنند که مریض به آنها مراجعه می کند و پول می دهد. به این وجه، زیرمیزی نمی گویند. توافقی است که بین طبیب و بیمار شده است و دیگران نمی توانند و نباید دخالت کنند. برخی از پزشکان در بیمارستانهای عمومی و دولتی طبابت می کنند و به این دلیل که پرداخت کارانه های آنها از 6 تا 20 ماه به تعویق افتاده است، مجبورند ممر درآمد دیگری برای خود پیدا کنند.
جناب رامین! صحبت درباره زیرمیزیهای میلیونی است که برخی پزشکان با ارجاع بیمار از درمانگاه و بیمارستان عمومی در مطب خصوصی خود دریافت می کنند تا نوبت عمل بدهند، نه توافق بیماران پولدار با پزشک در مراکز خصوصی؟
ببینید! پزشک فرزند همین مردم است. پس چه چیزی باعث شده است پزشک وظیفه خود را درست انجام ندهد؟ قطعا حق و حقوق دکتر خوب پرداخت نشده، بیمه ها بدهی بیمارستانها را نمی دهند و یا اگر می دهند بعد از چند ماه تاخیر پرداخت می کنند و بیمارستانها هم به پزشک به موقع حقوق و کارانه نمی دهند. ما در قانون لایحه بودجه سال 89 برای تامین موجودی صندوقهای بیمه های اجتماعی و خدمات درمانی تلاش کرده ایم تا منابع بهتری را تامین کنیم تا پرداخت بیمه ها به مراکز دولتی وضعیت بهتری پیدا کند و بالتبع آنها نیز پول دکترها را به موقع بدهند.
موضوع بر سر گرفتن حق بیمه های میلیونی از بیماران برای دادن نوبت عمل خصوصا اعمال غیر اورژانسی و برخی از اعمالی است که ممکن است چند مرحله ای باشد یا تکرار شود. بیمار مجبور است از هر جا شد، مبالغ درخواستی برخی همکاران شما را تامین کند، آن وقت شما از دیر شدن پرداخت کارانه می فرمایید؟
نخیر! این موضوعی که می گویید حقیقت ندارد. من همکارانم را می شناسم. وقتی بیمارستانی به حساب و قاعده پولی را که حق پزشک است پرداخت نکند، این اتفاق طبیعی است که پزشک بعد از چند ماه، ممر دیگری برای امرار معاش پیدا می کند. وقتی قانون را سختگیرانه اجرا می کنیم می بینیم پزشکی که زیرمیزی می گرفته، حق داشته، چون الان کار می کند و دستمزدش را ماه ها بعد می گیرد. ما باید نظام شبکه ای سلامت و پزشک خانواده را توسعه بدهیم تا این اتفاقها و برخی از عملهای جراحی که نیاز نیست و به سلامت بیماران کمکی نمی کند، به وجود نیاید. این اهرمها شدنی است و همه دنیا این راه ها را رفته اند.
آقای دکتر! در بیمارستانهای دولتی و بیمه ای تهران و شهرستانها که از مردم سراغ می گیریم، درباره زیرمیزیهای کلان شکایت می کنند، چطور می شود با پزشک خانواده و نظام سلامت شبکه ای مقابل این تخلفات ایستاد؟
چنین چیزی نیست. هر کس گزارشی دارد که پزشک در مرکز دولتی زیرمیزی گرفته است به من sms بزند و با ذکر نام پزشک و بیمار و مبلغ و تاریخ پرداخت شده اعلام کند تا پیگیری کنیم.
موضوع این است که بسیاری از زیرمیزیها وقتی گرفته می شود که پزشک، بیمار را از درمانگاه و بیمارستان دولتی به مطب خصوصی خود ارجاع می دهد و آنجا -به تعبیر حضرتعالی- برای گرفتن مبلغ زیرمیزی، توافق را صورت می دهد؟
این هم تخلف است. مجلس به همین منظور قانونی را تصویب کرده است که پزشکان یا در بخش خصوصی و یا در بخش دولتی فعالیت کنند. از این پس، پزشکان دولتی حق ندارند مطب خصوصی داشته باشد. ما این راه را که می گویید می بندیم تا پزشکان مجبور به انتخاب شوند، یا بخش دولتی، یا بخش خصوصی.
از طرفی، پزشکان می گویند حقوقشان کم است و مثلا درباره ضرایب (k) در پرداخت اعمال جراحی اعتراض دارند؟
این چنین نیست. بسیاری از همکاران طبیب را می شناسم که در بیمارستانهای دولتی با ضرایب پایین، طبابت می کنند ولی بیمارستان تعهد دارد که همان حقوق اندک را به موقع بپردازد. مشکلات وقتی شروع می شود که بیمارستانها نمی توانند به موقع اجرت پزشکان را بپردازند و یا تاخیر می دهند. برخی بیمارستانها حتی نمی دانند پزشک کی مراجعه می کند و چه زمانی عمل را انجام می دهد. پزشک مجبور است در این مدت راه درآمد دیگری برای خود پیدا کند.
ولی شما که نمی توانید درخواست وجوه میلیونی را برای برخی پزشکان به عنوان "ممر" درآمد جدید مطرح کنید. همه می دانیم پزشکان درآمد بالایی دارند و به هر حال، می توان با آن چرخ زندگی معمول را چرخاند؟
ببینید! وقتی بی قانونی شد، وقتی مبلغ ناچیزی به عنوان سرانه درمان پرداخت شد، وقتی بیمه ها، به بیمارستانها پول ندادند و بیمارستانها هم با تاخیر دستمزد پزشکان را دادند، شما نمی توانید بگویید چرا یک پزشک دو برابر زیر میزی می گیرد و پزشک دیگر ده برابر. این شرایط "هرج و مرج" است و در شرایط هرج و مرج دیگر این حرفها را می شود زد. ما که نمی توانیم از ته خط، یقه پزشک را بگیریم که چرا زیر میزی می گیری. بیمه ها مقصرند، بیمارستانها مقصرند، کم بودن سرانه درمان مقصر است، نظارت ضعیف است، پزشک هم یک مهره در این نظام هرج و مرج سلامت است. شنیده ام برخی از مسئولان گفته اند پزشکی که زیرمیزی می گیرد را نقره داغ می کنیم. خب، بگیرید اصلا هر کار دوست دارید با آنها کنید. چه اتفاقی می افتد؟ با این حرفها مشکل زیرمیزی حل نمی شود. هر وقت منابع کافی دادیم، نظام شبکه را توسعه دادیم، پزشک خانواده را تامین کردیم، پرداخت به پزشکان به موقع بود، آن وقت پزشکی که کارشکنی کرده را توبیخ باید کرد. الان در این نظام هرج و مرج، برای چه یقه آخرین نفر را بگیریم؟
به هر حال، بیماران الان با مشکل زیرمیزی روبرو هستند. چه زمانی این نظامی که شما می گویید دچار هرج و مرج شده، اصلاح می شود؟
امیدواریم در چند سال آینده درست شود. این نظام، یک ماهه و یک شبه این طور نشده، هر سال، آرام آرام منابع کمتر، نظارت محدودتر و قانون بیشتر تحلیل رفته است. کمیسیون، مجلس و وزارتخانه مصمم هستند این مشکلات در آینده حل شود.
نظر شما