به گزارش خبرآنلاین، فیلم جدید اسکورسیزی یک ادای احترام شخصی به الیا کازان یکی از تاثیرگذارترین و در عین حال جنجالی‌ترین کارگردانان هالیوود و برادوی است که در عصر مکارتی جاسوسی کمونیست‌ها را کرد.
اسکورسیزی در مستند یک ساعته «نامه‌ای به الیا» که روز شنبه در بخش خارج از مسابقه این دوره جشنواره ونیز نمایش داده شد، کازان و سبک آمیخته با احساسات، خام و واقعگرایانه او را منبع الهام خود در اینکه یک فیلمساز شد، معرفی می‌کند.
او بخصوص درمورد دو تا از شناخته‌ترین فیلم‌های کازان - «در بارانداز» با بازی مارلون براندو (1954) و «شرق بهشت» با بازی جیمز دین (1955) - صحبت می‌کند که در دوران نوجوانی تاثیر بسیار زیادی روی او گذاشتند.
اسکورسیزی کمی پس از آنکه کازان در سال 2003 در 94 سالگی در منهتن درگذشت، نوشت: «توصیف این مسئله که تا چه حد تحت تاثیر فیلم‌های کازان بودم، غیرممکن است.»
کارگردان فیلم‌های «راننده تاکسی» و «گاو خشمگین» کازان را از زمانی شناخت که پسری جوان بود و تنهایی به سینماهای نیویورک می‌رفت. وقتی هم که کازان در سال 1999 جایزه اسکار یک عمر دستاورد را دریافت کرد، اسکورسیزی و رابرت دنیرو در کنارش بودند.
آن سال اعطای جایزه ویژه به کازان - که فیلم‌هایش برنده 20 جایزه اسکار شده‌اند - جنجال زیادی به پا کرد، برای اینکه او سال 1952 در دوران مبارزه با کمونیست‌ها در آمریکا با حضور در کمیته مبارزه با فعالیت‌های ضدآمریکایی سنای آمریکا به رهبری سناتور جوزف مکارتی، هشت نفر از اعضاء حزب کمونیست را که در آغاز فعالیت سینمایی خود با آنها در «گروپ تی‌تر» همکاری کرده بود، لو داد.
کازان خود بین سال‌های 1934 تا 1936 عضو حزب کمونیست بود، اما در اعتراض به فعالیت‌های حزب کناره‌گیری کرد. او تنها بود بلکه بسیاری از دوستانش در هالیوود و دیگر روشنفکران آمریکایی سابقه عضویت در حزب کمونیست را داشتند.
لو دادن همکاران برای کازان گران تمام شد. هنوز بعد از این همه سال مشخص نیست چرا او حاضر شد در کمیته شهادت دهد، بخصوص که ابتدا حاضر به انجام این کار نشده بود.
کازان در کتاب خاطرات خود نوشت: «من سال‌ها از کمونیست‌ها متنفر بودم و احساس نمی‌کردم برای دفاع از آنها باید موقعیت کاری خودم را به خطر بیندازم. باید چیزی را که به آن اعتقاد داشتم فدا می‌کردم؟»
مستند «نامه‌ای به الیا» شامل یک گفت‌و‌گوی طولانی با کازان است. کازان در بخشی از فیلم می‌گوید او می‌توانست دو کار انجام بدهد که یا دردناک بود یا اشتباه و او گزینه‌ای را که قابل تحمل‌تر بود انتخاب کرد.
کازان که فرزند یک تاجر یونانی بود می‌گوید بهترین فیلم‌هایش را بعد از آن تجربه ساخت، هرچند تا آن زمان هم با دو نمایش «مرگ یک دستفروش» و «اتوبوسی به نام هوس» در برادوی همین طور مشارکت در تاسیس اکتورز استودیوز برای خود اسم و رسمی به هم زده بود.
اسکورسیزی می‌گوید «در بارانداز»، «شرق بهشت» و دیگر فیلم‌های کازان قالب شخصیت‌های دارای ظاهر فریبنده را که ستون هالیوود تا آن زمان بودند، شکست و دلبستگی‌های غیر قابل‌اعتراف، روابط خانوادگی به هم‌ریخته و دنیای زیرزمینی تبهکاران را به سینما آورد.
او می‌گوید: «این فیلم‌ها از حدود احساسی و روانشناختی فراتر رفتند. این‌ها آدم‌هایی بودند که هرر روز می‌دیدم و می‌شناختم. انگار دنیایی که در آن زندگی می‌کردم اهمیت داشت.»
«دریای علف»، «توافق مردانه»، «وحشت در خیابان‌ها»، «اتوبوسی به نام هوس»، «زنده‌باد زاپاتا!»، «چهره‌ای میان جمعیت»، «شکوه علفزار»، «قرار و مدار» و «آخرین قارون» از دیگر ساخته‌های کازان است. او سال 1948 برای «توافق مردانه» و سال 1955 برای «در بارانداز» برنده جایزه اسکار بهترین کارگردان شد.
شصت و هفتمین دوره جشنواره فیلم ونیز اول تا 11 سپتامبر (10 تا 20 شهریور) برگزار می‌شود.
رویترز / 4 سپتامبر
نظر شما