چند سال پیش در مجلس ایام فاطمیه، در کنار قبر علی بن بابویه در قم، منبر رفته بودم و در حین صحبتهایم، نام عایشه، همسر پیامبر را آوردم، در همین حین یکی از حضار با صدای بلند گفت: " لعنة الله علیها " با عتاب به او گفتم: «کی بود؟! ساکت!! این چه کاریه می کنید! من در مجالسم با کسانی که لعن خلفا و عایشه را بگویند و علنا اختلاف افکنی کنند، برخورد می کنم.
اینجا توی قم ، توی تهران ،نشسته اید و علنا لعن می کنید، چشمتان را بازکنید ، ببینید چه اتفاقی دارد توی دنیا سر اسلام می آید.
یک سالی در روز عاشورا علنا لعن خلفاء کردند، همان سال در مناطق سنی نشین، 50 جوان شیعه را سر بریدند! چرا به این اختلافات دامن می زنید! جواب خون آن جوانها را شما می دهید؟
من از تولی و تبری بی اطلاع نیستم، ظلم هایی که به اهل بیت شده است را هم می دانم، نه سنی هستم و نه مبلغ اهل سنت، اما از آنهایی هم نیستم که اینجا توی قم، زیر سایه فاطمه معصومه سلام الله علیها نشسته باشم و از امنیت اینجا استفاده کرده و فکر کنم با لعن و نفرین خلفا و عایشه و کشف نسب عمر در روایات بحارالانوار و ...احساس کنم به وظیفه خود عمل کرده و در خیال خودم هم لبخند رضایت مهدی فاطمه را ببینم!
به نظر من جوان شیعه باید فرزند زمان خویشتن باشد، امروز بیشتر از همیشه نیاز به وحدت جهان اسلام داریم. من معتقدم با لعن و نفرین و اهانتهای علنی به خلفای اهل سنت، هیچ چیزی درست نمی شود و حتی بدتر هم می شود. اگر می خواهیم به مکتب اهل بیت علیهم السلام خدمت کنیم، باید محاسن کلام اهل بیت را برای مردم جهان بازگو کنیم، کار ایجابی کنیم نه سلبی. یعنی زیبایی های کلام اهل بیت (ع) را بیان کنیم نه اینکه فقط اشکالات طرف مقابل را بگوییم یعنی تبلیغات مثبت کنیم و نیکویی های ائمه(ع) را بگوییم نه اینکه تظاهر به ذکر مثالب و عیوب مخالفان ایشان کنیم.
نظر شما