طبق محاسبه کارشناسان، یک میلیون 200 تا یک میلیون 400 هزار مسکن نیاز سالانه کشور است. اما کشور توانایی این میزان تولید در سال را ندارد و در بیشترین حد در سال 90، تنها 700 هزار مسکن تولید شده است.

فریده عنایتی: مسئولان می گویند: «کمبود مسکن نداریم.» کارشناسان می گویند: «مسکن نداریم.» بحث، بحث امروز و دیروز هم نیست. همیشه همین بوده و هست. حالا عده ای معتقدند که این نداشتن مسکن، تا اواخر امسال تبدیل به بحرانی بدون بازگشت خواهد شد و موضوعی که دولت احمدی نژاد به آن اهمیتی نمی داد، در دولت روحانی هم توجهی به آن نمی شود.

مسئولان در حالی صحبت از عدم کمبود مسکن می کنند که براساس نتایج سرشماری سال 85، تعداد خانوارهای معمولی ساکن، غیرساکن و گروهی بالغ بر 17485383 خانوار و تعداد واحدهای مسکونی معمولی بالغ بر 15859926 واحد بوده است. با افزودن رقم مربوط به مکان های خالی براساس سرشماری سال 85، موجوی واحد های مسکونی به حدود 16 میلیون می رسد که به این ترتیب در حدود یک میلیون و صد هزار واحد مسکونی کم می آید. البته باید خانه هایی قدیمی و که واحدهای پرریسک از نظر تخریب در مقابل حوادث هستند را هم به این عدد اضافه کرد. با اضافه کردن این تعداد، کمبود واحد های مسکونی به دو میلیون و سیصد هزار واحد افزایش پیدا می کند. همین طور باید به جمعیت مردان 20 تا 40 ساله که هرگز ازداج نکرده هم توجه کرد. اگر فرض شود که 50 درصد این افراد یعنی، دو میلیون و 500هزار نفر آنها تا سال 90 ازدواج کرده باشند، پس آنها را هم به لیست خانوارهای خواهان مسکن اضافه می شوند. این در حالی است که کل واحد های مسکونی معمولی در سال 90، 19 میلیون و 354 هزار و 708 مورد بوده است.

یکی از کارشناسانی که به موضوع کمبود مسکن به چشم بحران نگاه می کند، بیت الله ستاریان، استاد دانشگاه تهران است. به گفته او، کمبود مسکن طوری در کشور پیش رفته است که 16 درصد خانورهای کشور را شبه کپرنشین کرده است و این روند هم تا پایان سال 93، به 20 درصد می رسد. یعنی سال آینده از هر پنج خانوار، یک خانوار شبه کپر نشین خواهد بود.

به اعتقاد کارشناسان، سال 1390 عملا دولت دهم یک سیاست بسیار شدید رکود را در بخش مسکن اعمال کرد. مشکل کمبود مسکن هم با ساختن مسکن های مهر دولت احمدی نژاد چند برابر شد. چرا که با این کار، بخش خصوصی که 90 درصد ساخت و سازهای مسکن را برعهده دارد، تولیدش را کاهش داد و از آن طرف هم دولت نتوانست تمام مسکن مهرهایی که وعده داده بود را تحویل دهد. به طور مثال، سال 87، 4 و نیم میلیون نفر برای دریافت مسکن مهر، ثبت نام کردند اما مسکن مهر در کل بیشتر از 300 هزار خانه که نتوانست تحویل دهد.

طبق محاسبه کارشناسان، یک میلیون 200 تا یک میلیون 400 هزار مسکن نیاز سالانه کشور است. اما کشور توانایی این میزان تولید در سال را ندارد و در بیشترین حد در سال 90، تنها 700 هزار مسکن تولید شده است.

به گفته آنان، اگر دولت معتقد است که کمبود مسکن نداریم، پس یا آمار ازدواج ها غلط است و یا اینکه ساختمان های کشور عمر 200 ساله دارد و ضریب اصطحلاکی که گفته می شود اشتباه است. یا اصلا هیچ تخریبی وجود ندارد و ساختمان های جدید بدون تخریب روی ساختمان های قدیمی ساخته می شود. اما به هرحال، در زمینه تولید مسکن، در دولت یکساله حسن روحانی هم هنوز اتفاق خاصی نیفتاده است و در روی همان پاشنه می چرخد. البته که ثبات قیمت ارز تا حدودی به ثبات بازار مسکن کمک کرده است و نوسان های قیمت های آنچنانی دیگر دیده نمی شود اما مسئولان همچنان به عدم کمبود مسکن پافشاری می کنند.

3535

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
3 + 0 =