دکتر شریعتی در اعتقادنامه خود چه اصولی را منتشر کرده بود؟

جعفریان عنوان کرده است : در پی اعتراضاتی که در سال 1350 به شریعتی صورت گرفت وی متنی را به عنوان باورهای اعتقادی خود شامل 22 اصل نوشت .

در مطلب وی همچنین می خوانید:

*از زمانی که عبدالعظیم حسنی نزد امام هادی علیه السلام آمد و باورهای دینی خود را بر آن امام معصوم عرضه کرد تا از سلامت آن آگاه گردد، این نکته یعنی عرضه و ارائه باورها، به عنوان یک روش در میان علما و شیعیان درآمد. علمای برجسته باورهای صحیح را به عنوان «اعتقادیه» می‌نوشتند و شیعیان با عرضه کردن باورهای خود بر آن اعتقادیه، راه صحیح را می‌رفتند.

*این رویه بعدها ادامه یافت و به خصوص از قرن هفتم هجری به بعد، بزرگانی مانند محقق حلی، علامه حلی، فخرالمحققین و عالمان بعدی دست به نگارش اعتقادنامه‌هایی زدند تا اصول ثابت دینی و مذهبی را به مردم تعلیم داده و آنان را از رفتن به بیراهه باز دارند.

*در جریان مطالعه نوشته‌هایی که طی سالهای پیش از انقلاب در حوزه فکر اسلامی و شیعی منتشر می‌شده، بیشتر برای تکمیل کتاب «جریانها» به اعتقادیه مرحوم شریعتی برخوردم. این پدیده برایم فوق العاده جالب بود، این که او به این روش تمسک کرده است تا برابر اعتراض علما، باورهای خود را عرضه کند. بنابرین فرصتی شد تا این مقدمه را بنویسم.

*شرح ماجرا آن که در سال 1350 در پی بالا گرفتن اختلاف نظرها در حسینیه ارشاد و رفتن استاد مطهری و شماری دیگر، آقای میناچی، دکتر شریعتی و پدر مرحوم شریعتی وگهگاه کسانی چون مرحوم باهنر برنامه ها را ادامه دادند. در این سال که باید آن را سال اوج گیری اعتراضات علیه دکتر شریعتی دانست، وی متهم به اتهامات فراوانی شد. این اتهامات از سوی افراد مختلف با دیدگاه‌های متفاوت بود اما عمده آنها از زاویه نگره‌های شیعی و متهم کردن دکتر به سنی زدگی بود. انتقادی که البته آقای مطهری اساسا قبول نداشت و اشکالاتش به حسینیه برخی اجرایی و در کل با برخوردی بود که با روحانیت می شد.

*به دنبال آن بود که حسینیه ارشاد تصمیم گرفت میزگردی در حسینیه گذاشته و پرسشهایی را که در واقع اعتراضاتی به نوشته های مرحوم شریعتی است مطرح کرده و پاسخ آنها را از زبان وی بشنود. مجموعه این مطالب در کتابی با عنوان «میزگرد، پاسخ بسؤالات و انتقادات در طالار حسینیه ارشاد» در 174 صفحه منتشر شد. حاضرین این نشست عبارت بودند از: محمد تقی شریعتی، صدر الدین بلاغی، سید مرتضی شبستری و دکتر شریعتی. آقای امیرپور هم اداره کننده این مجلس بود.

*این کتاب حاوی اطلاعات جالبی از دکتر شریعتی است و بیشتر جنبه پاسخگویی به اعتراضات را دارد. در یک جای آن، دکتر شریعتی باورهای خود را طی 22 اصل مطرح می‌کند. سبک نگارش آن دقیقا مانند اعتقادیه‌هاست و البته این بار نه بحث ارائه بلکه عرضه است. شریعتی می‌کوشد تا نشان دهد باورهایش به خصوص در زمینه های تشیع، آنچه که بیش از همه در آن زمینه مورد انتقاد بود، به روشنی ارائه شود تا روشن گردد که وی به چه اصولی باور دارد. به جز اصل توحید و نبوت ومعاد، وی روی امامت و وصایت تکیه دارد... در پایان بار دیگر روی تشیع علوی تکیه کرده و به طعنه، از باورهایی که روحانیون رسمی مطرح می‌کنند یاد می‌کند. این بخش تعابیری است که خودش از کتابچه «آری اینچنین بود برادر» نقل کرده و در نهایت به اسلام انقلابی علی و فاطمه و حسن و حسین و زینب ـ علیهم السلام ـ ختم می‌شود.

متن کامل این مطلب و اعتقادنامه 22 اصلی دکتر شریعتی را اینجا بخوانید.