الناز محمدی: خیلی‌ها او را به خاطر حمایت‌های بی‌چون و چرایش از محمود احمدی‌نژاد می‌شناسند؛ حمایت‌هایی که او در این چندسال هم از شخص رئیس جمهور و هم از لوایحی که او تقدیم مجلس کرده، باعث شناخته شدنش به عنوان یکی از زنان نماینده و طرفدار پروپا قرص رئیس جمهور اصولگرا شده است. نام لاله افتخاری از زمانی بیشتر بر سر زبان‌ها افتاد که لایحه حمایت از خانواده از سوی دولت به مجلس ارائه شده بود و به خاطر مواد جنجال برانگیزش در مورد ازدواج مجدد و موقت، سر و صدای زیادی را به راه انداخته بود. از آن زمان تا به حال، افتخاری یکی از اعضای فراکسیون زنانی بوده است که هم از این لایحه و موادش و هم از طرح‌های دیگری مانند عفاف و حجاب، کاهش ساعت کاری زنان، افزایش مرخصی زایمان زنان کارمند، دورکاری زنان و ... حمایت زیادی کرده است. همین موضوعات که در حال حاضر هم هنوز در فراکسیون زنان مجلس درحال بررسی است، باعث شد تا او را که حالا مخبر این فراکسیون هم است به کافه خبر دعوت کنیم و در گفتگویی صریح، سوالاتمان را از او بپرسیم. افتخاری در این گفتگو انتقادات زیادی را نسبت به نحوه اجرایی شدن قانون عفاف و حجاب مطرح می‌کند و طبق انتظار، حمایتش را ازدورکاری زنان اعلام می‌کند و می‌گوید که لازم نیست زنان برای اجتماعی شدن و فعالیت در جامعه، از خانه‌هایشان بیرون بیایند.
در گفتگوی پیش رو سوال و جواب‌هایی در مورد قانون عفاف و حجاب و دورکاری و کاهش ساعات کاری زنان را می‌خوانید و در روزهای آینده نیز بخش سوال و جواب‌های بی‌پرده ما را در مورد لایحه حمایت از خانواده خواهید خواند.
خانم افتخاری شاید دیگر بر کسی پوشیده نباشد که شما یکی از اعضای فراکسیون زنانی هستید که در مجلس‌های هفتم و هشتم، بیشترین اظهارنظرها و فعالیت‌ها را در حوزه زنان و قوانینی که در مورد آنان به تصویب می‌رسد در این چند ساله انجام داده‌اید. اما فعالیت‌های شما در مورد برخی از این قوانین مانند لایحه حمایت از خانواده، قانون ساماندهی مد و لباس و بحث حجاب در کشور و قوانین تصویب شده در حوزه اشتغال زنان در کشور مانند کم کردن ساعات کاری زنان کارمند و ... در این سال‌ها بیشتر چشمگیر بوده است. اجازه دهید گفتگو را با همین موضوع‌ها شروع کنیم. می‌دانید که در سال‌های اخیر شاید بیشترین موضوعی که مربوط به زنان بوده و تعداد زیادی از دستگاه‌های کشور به آن مشغول بوده‌اند، حجاب زنان در کشور است. فراکسیون زنان مجلس هم پا به پای این دستگاه‌ها در این مورد پیش رفته است اما به هرحال می‌بینیم که با وجود تمام طرح‌هایی که در خیابان‌های شهرهای کشور، ادارات و ... اجرا شد، بیشتر کسانی که حامی اجرای این طرح‌ها بودند از جمله اعضای فراکسیون زنان مجلس، هنوز ناراضی‌‌اند. فکر می‌کنید چرا این اتفاق افتاده است؟
بگذارید برای جواب به این سوال کمی به عقب برگردیم. شما می‌دانید که وقتی من وارد مجلس هفتم شدم هنوز دولت هشتم بر سر کار بود و ما وارث مجلس ششم بودیم. در آن زمان ما با فراکسیونی که برای زنان تشکیل دادیم سعی‌مان بر این بود که تلاش‌هایمان به سمت وسویی باشد که نگاه به زن در کشور که عمدتا بر اساس نگاه غربی بود، اصلاح شود و بر اساس نگاه جامع و والایی شود که اسلام نسبت به زنان دارد. قبل از ما و در مجلس ششم کنوانسیون رفع تبعیض علیه زنان تصویب شده بود و شورای نگهبان با بیش از 90 مورد مغایرت با آیات قرآن و قوانین کشور، آن را رد کرده بود. ما نباید می‌گذاشتیم که نسبت به این امر خلا داشته باشیم و به هرحال باید کاری انجام می‌شد؛ بنابراین ما مصوبه خوب شورای عالی انقلاب فرهنگی در مورد حجاب و عفاف در کشور را به مجلس آوردیم و با اصلاح اندکی آن را تصویب کردیم و به دنبال آن دولت را موظف کردیم که با نگاهی مبنی بر اینکه زن هم حق دارد و هم مسئولیت، وارد عرصه شود. در ادامه همین موضوع هم قانون تسهیل ازدواج جوانان را تصویب کردیم که با اینکه قانون بسیار خوبی است، دولت هنوز بخش قابل توجهی از آن را اجرا نکرده و انتظار ما این است که آن را هر چه زودتر اجرا کند. اما تمرکز ما بر موضوع مد و لباس معطوف بود و با توجه به اینکه برنامه‌ریزی‌های خارجی بیشتر بر موضوع نحوه پوشش زنان ایرانی معطوف است، ما خواستیم که بر این حوزه تاکید بیشتری داشته باشیم. ولی به هرحال ما هنوز هم می‌بینیم که دولت با وجود مصوبه خوب شورای عالی انقلاب فرهنگی و البته با وجود کمیته ساماندهی مد و لباس که مجلس هم یک نماینده در آن دارد، هنوز هم به درستی این مصوبه و قانون ساماندهی مد و لباس را اجرا نکرده و ما با جدیت از دولت می‌خواهیم که این موضوع را دنبال کند چرا که نتوانسته انتظارات ما را در این مورد برآورده کند و نتیجه واقعی آن را ندیده‌ایم. به عنوان مثال موضوع حمایت از تولیدکنندگان لباس‌های ایرانی - اسلامی معطل مانده و باید خیلی جدی‌تر گرفته شود.
خب خانم افتخاری به هرحال با توجه به اینکه تعداد زیادی از نمایندگان و از جمله اعضای فراکسیون زنان به این موضوع اعتراض دارند و حتی در چند وقت گذشته چهار وزیر را برای پاسخگویی در مورد وضعیت حجاب در کشور به مجلس فراخوانده‌اید اما همچنان تغییری در این مورد احساس نمی‌شود و فعالیت در این مورد در حد پاس دادن تولی این موضوع از وزارتخانه‌های ارشاد و کشور مانده است. فکر نمی‌کنید که دیگر وقت آن رسیده که فکر تازه ای در این مورد شود و برنامه‌های قبلی را که بیشتر مبنی بر کارهای برخوردی و نه فرهنگی بوده کنار گذاشت؟
من چندان با این حرف شما موافق نیستم. ببینید! در حال حاضر تعداد زیادی از نمایندگان از این وضعیت راضی نیستند، نارضایتی آن‌ها را هم می‌شود در همین فراخواندن وزیر کشور که بعد از آنکه وزارت فرهنگ نتوانست به خوبی از پس اجرای قانون عفاف و حجاب بربیاید، عهده دار رسیدگی به این موضوع شده، دید.
سوال هم همینجاست. اینکه با توجه به اینکه مجلس وزارت فرهنگ و ارشاد را مسئول اجرا کردن این قانون کرده بود، دولت این مسئولیت را به وزارت کشور واگذار کرد و در حال حاضر نظراتی مبنی بر غیرکارشناسی بودن این اقدام وجود دارد؛ بر اساس این نظرات، وقتی طرح‌های پیشین که وزارت کشور پشت آن‌ها ایستاده بود نتوانسته موفقیت‌آمیز باشد، چرا به جای کارفرهنگی، مسئولیت این امر به وزارت کشور که یک نهاد سیاسی است واگذار شده است؟
از نظر من مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی بسیار مصوبه خوب و کارشناسی شده‌ای است. ولی به هرحال چون اجرای این مصوبه معطل مانده بود، دولت تشخیص داد که با توجه به گسترده تر بودن حوزه فعالیت وزارت کشور، این مسئولیت را به عهده وزیر کشور بگذارد و به خاطر همین ما هم از وزیر کشور در این مورد سوال پرسیدیم، ایشان هم آمدند و توضیحاتی در این مورد دادند ولی توضیحات ایشان قانع کننده نبود و تا زمانی که آثار این قانون را در جامعه نبینیم، باز هم قانع نخواهیم شد. اما در مورد وزارت کشور باید بگویم که به هرحال طرح عفاف و حجاب مختص به یک دستگاه نیست و از نظر من وزارت کشور جای خوبی است که بتواند فعالیت‌های 26 نهادی که از سوی شورای عالی انقلاب فرهنگی در این زمینه مسئولیت دارند را هماهنگ کند و بنابراین فکر می‌کنم که این انتخاب رئیس جمهور، انتخاب حکیمانه‌ای بوده است.
اما به هرحال ما در این چندسال دیدیم که طرح‌هایی مانند برخورد با کسانی که بدحجاب خوانده می شوند که وزارت کشور به عهده نیروی انتظامی گذاشت و در کشور اجرا شد، چندان موفق نبود و حتی منجر به کم رنگ شدن این طرح‌ها از سال 88 به این طرف شد.
مایلم که در جواب شما از مثالی استفاده کنم. مثلا بدن یک انسان را در نظر بگیرید، همه اعضای بدن یک انسان باید همه با هم و همسان کار کنند، مثلا اگر دستهای بدن یک کودک رشد کند و دیگر اعضای بدن او رشد نکنند، نمی شود به دست خرده گرفت چرا که او وظیفه خودش را انجام داده، بقیه اعضا وظیفه‌شان را خوب انجام نداده‌اند. اگر نیروی انتظامی آمد و طرح‌هایی را اجرا کرد، دستگاه‌های دیگر در کنار آن به وظایفشان عمل نکردند. در مورد برخوردی که شما می‌گویید هم باید بگویم که به هرحال نمی‌شود ما فقط بر فرهنگ سازی تاکید کنیم، بلکه در قرآن هم، هم موضوع فرهنگ سازی وجود دارد و هم بحث برخورد با متخلفان.
ولی خانم افتخاری ما در حال حاضر می‌بینیم که در کشور ما بخش فرهنگ سازی در این مورد اصلا جدی گرفته نمی‌شود، یعنی به قول شما فقط دستهای بدن که همان بخش برخوردی در این طرح باشد، رشد می‌کند و خبری از فعالیت‌های دیگر اعضای این پیکره نیست و فعالیت‌ها فقط به تعیین تکلیف کردن برای دیگران محدود شده است.
بله با این حرف شما کاملا موافقم. من معتقدم که دیگر دستگاه‌هایی که در این مورد وظیفه داشتند اصلا باوری برای اجرا کردن وظایفشان در این مورد نداشتند. به خاطر همین هم ما یکی یکی وزرا را به مجلس آوردیم و از آن‌ها توضیح خواستیم اما هنوز هم می‌بینیم که فعالیت‌ها در این مورد راضی کننده نیست و صرفا هنوز همان برخوردها وجود دارد و فرهنگ سازی‌ای در کشور صورت نگرفته است. ار طرف دیگر اگر فعالیتی هم در این مورد صورت بگیرد فقط چند روز است و اقدام مستمر و قانع‌کننده پاسخگوی نیاز تا به حال در این مورد وجود نداشته است. این در حالی‌ست که لیاقت زنان کشور ما خیلی بیشتر از شرایطی است که در حال حاضر در جامعه ما وجود دارد. در حال حاضر ما تعداد زیادی از زنان نخبه را در کشور داریم، 65 درصد از جمعیت دانشجو را زنان تشکیل می‌دهند و این وضعیت در حد کرامت آنان و کرامت زن مسلمان نیست.
حالا که این بحث به میان آمد می‌خواهم سوال بعدی‌ام را در حوزه فعالیت‌های فراکسیون زنان در مجلس بپرسم. شما خودتان می‌گویید که در حال حاضر تعداد زیادی از جامعه دانشگاهی کشور را زنان تشکیل می‌دهند و باید به این موضوع به عنوان یک فرصت نگاه شود اما از طرف دیگر طرح‌هایی مانند لزوم دورکاری زنان کارمند در دولت و کاهش ساعات کاری زنان، افزایش مرخصی زایمان زنان شاغل در مجلس تصویب می‌شود و اعضای فراکسیون زنان هم حمایت زیادی از آن‌ها می‌کنند. انتقادی که در این مورد وجود دارد این است که با وجود داشتن این فرصت، چرا همه در دولت‌های نهم و دهم عزمشان را جزم کرده‌اند که به جای استفاده درست از زنان در صنعت و ... و باز کردن راه بیشتر اجتماعی شدن آن‌ها می‌خواهند آن‌ها را دوباره به خانه‌هایشان برگردانند. نظر شما در این مورد چیست؟
من با این نظر موافق نیستم. لازم نیست حتما برای فعالیت در حوزه صنعت و .. فرد در محل کار حضور داشته باشد. دنیا در حال حاضر دارد به سمت حضور کمتر در محل‌های کار می‌رود. اتفاقا من فکر می‌کنم دورکاری زنان بسیار می‌تواند مفید باشد. همیشه لازم نیست که برای بهتر فعالیت کردن به خارج خانه رفت. مثلا ما طرح‌هایی را داشته‌ایم که بسیار مفید و مبتکرانه بوده‌اند و از سوی زنان خانه‌دار که با آرامش خاطر در کنار فرزندانشان بوده‌اند، ارائه شده‌اند. از نظر من لازمه اجتماعی شدن زنان این نیست که آن‌ها حتما به بیرون خانه‌هایشان بیایند. در مورد دورکاری هم همین است. دورکاری طرح ارزشمندی است که زنان و مردان به طور مشترک می‌توانند از مزایای آن بهره‌مند شوند و اجرای آن در کاهش هزینه‌ها و ترافیک مؤثر است. از سوی دیگر دورکاری با کاهش ساعات کاری زنان کارمند متفاوت است؛ در طرح دورکاری زنان از محیط خانه به انجام فعالیت‌های خود می‌پردازند در حالی که در کاهش ساعات اداری، حضور زنان کارمند به لحاظ زمانی کاهش می‌یابد همچنین کاهش ساعات اداری برای زنان کارمند دارای فرزند معلول و مشکلات خاص در نظر گرفته می‌شود.
42/133
نظر شما