۸ نفر
۲۶ مرداد ۱۳۹۸ - ۲۰:۳۰
«بروس لی» و «قدیس»هایی که از رسانه کتک می‌خورند

هنوز فیلم تارانتینو (روزی روزگاری در هالیوود) را ندیده ام و اصلا نمی خواهم درباره فیلمی که ندیده ام چیزی بنویسم . بیشتر نظرم جلب بروس لی و حواشی بازنمایی تصویر او در این فیلم و مفهوم بت شکنی وآداب آن شده است

آنطور که مشخص است و در تیزرها و تکه های پخش شده از فیلم " روزی روزگاری در هالیوود" دیده ام، در صحنه ای از فیلم شخصیت بدل کار با بازی برد پیت بعد از جدال و کل کل کلامی، بروس لی؛ این اسطوره ورزشهای رزمی را کتک می زند.

این موضوع سبب واکنشهایی از طرف خانواده و دوستداران بروس لی شده است.

برای من به عنوان یک طرفدار سینمای تارانتینو و یک مبهوت جادوی سینمای بروس لی موقعیت  پارادوکسیکالی پیش آمده که در این موقعیت نمی توانم تصمیم بگیرم حق با کدامیک است.

آیا تارانتینو به عنوان سینماگری خلاق و همیشه تعجب بر انگیز، حق ندارد شخصیت بروس لی را هجو کند و او را در فیلمش کتک بزند؟

آیا طرفداران بروس لی حق ندارند که برآشوبند و به تصویر مخدوش و خیالی تارانتینو از قهرمان محبوبشان اعتراض کنند؟

به نظر می رسد که هر دو حق دارند اما آن چیزی که برای ما که شاید به عنوان قاضی یا منتقد فراخوانده شویم یا خودمان خودمان را فراخوانیم ، اهمیت دارد. هدف یا اهداف پشت کتک زدن بروس لی است.

اگر بنا به نظر برد پیت" که در گفت‌وگو با انترتینمنت ویکلی که سعی کرده بود میانه داستان را بگیرد، جلو برویم و هدف را تنها سرگرمی مخاطب و شوخی با یک پدیده سینمای هالیوود قلمداد کنیم شاید حق را به تارانتینو بدهیم آنجا که برد پیت تاکید کرده بود شخصیت بروس لی در مقابله با شخصیت او شکست نخورده و فیلم بدون نشان دادن نتیجه این مبارزه به سکانس بعدی می‌رود و قصد تحقیر بروس لی در میان نبوده است.

اما اگر بنا بر یادداشت کریم عبدالجبار بسکتبالیست افسانه ای و همبازی بروس لی در فیلم بازی مرگ جلو برویم حق را به طرفداران بروس لی می دهیم آن جا که می نویسد:

"تصویری که کوئنتین تارانتینو از بروس‌لی در «روزی روزگاری در هالیوود» نمایش می‌دهد مطابق با این استاندارد نیست. البته تارانتینو از لحاظ هنری حق دارد که بروس را هر طور می‌خواهد به تصویر بکشد. اما انجام این کار با شیوه‌ای اینچنین درهم برهم و تا حدودی نژادپرستانه، هم به عنوان یک هنرمند و هم به عنوان یک انسان، یک شکست است"

در حقیقت این هدف پشت یک اثر هنریست که می توان مبنای قضاوت ما قرار گیرد.

یک برش به ظاهر بی ربط

به فیلم تارانتینو کات می دهیم و کاملا با ربط یا بی ربط  ؛ به سراغ مستند جنجالی" قدیس " از شبکه سوم می رویم که سراغ احمد شاملو می رود وتقریبا مثل تارانتینو که در فیلمش می کوشد تا بروس لی را به بوته نقد و هجو بکشد، سعی می کند احمد شاملو را که در ذهن دوستدارانش بتی دوست داشتنی و یگانه در ادبیات معاصر است را بشکند.

شاید به نظر این قیاس قیاس جالبی نیاید اما همزمانی پخش این مستند با جارو جنجال های فیلم تارانتینو مرا بر آن داشت که به این هردو در یک سپهر واحد بیاندیشم گرچه معتقدم نوآوران در هر عرصه ای شبیه همدیگرند .

این جا هم این سئوال مطرح می شود که آیا فیلمساز حق دارد که......... بله حق دارد.

آیا طرفداران احمد شاملو حق دارند که.......بله آن ها هم حق دارند.

پس اینجا هم برای قضاوت باید به سراغ انگیزه ها برویم . اگر فیلمساز قصد داشته که به نقد صحیح یکی از چهره های مطرح ادبیات ایران بپردازد و این حق را هم قایل است که دیگران هم در همان مدیوم جوابش را بدهند که اشکالی نیست اما اگر شخص یا اشخاصی بخواهند با سو استفاده امکاناتی که در اختیار طرفداران آن ادیب نیست، یکی از ریشه های ادبیات معاصر ایران را با تیشه قطع کنند و اعلام کنند به سراغ دیگر ریشه ها هم خواهند رفت و در میدان خالی مانده، هل من مبارز بطلبند آنجاست که باید  برای افرادی که با انگیزه هایی غیر فرهنگی  سعی در خالی کردن این کشور از سرمایه های فرهنگیش دارند افسوس خورد و برایشان دعا کرد که کاش مفهوم بت شکنی را با معنای خودشکنی فرهنگی اشتباه نگیرند.

ما در دنیایی زندگی می کنیم که در برخی از شهرهایش با مجسمه یک لنگر گردشگر جذب میکنند و با دزدیدن مفاخر فرهنگی دیگر کشورها برای خود و مردمانشان هویت کسب می کنند .

حال باید دید زدن نام آوران ادب و هنردر تلویزیون که گویا قرار است ادامه دار هم باشد در این شرایط چه فایده ای برای چه کسی دارد.

البته شاید تنها فایده اش کسب پیروزی در نبرد خیالی با قهرمانی مرده باشد که لابد برای برخی افتخارآفرین است.

کد خبر 1290566

برچسب‌ها

خدمات گردشگری

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
4 + 10 =