معصومه ابتکار درباره روابطش با خواهر احمدی نژاد و انگیزه رییس جمهور از معرفی سه زن برای کابینه گفت

به گزارش خبرآنلاین معصومه ابتکار عضو شورای شهر تهران در گفت و گو با دهمین شماره ماهنامه مدیریت ارتباطات وضعیت فعلی رسانه‌ها و فشارهایی که نشریات مستقل تحمل می‌کنند، ریاستش در سازمان حفاظت از محیط زیست، کم‌وکیف هم‌نشینی اصولگرایان و اصلاح‌طلیان در شورای شهر تهران، روابطش با پروین احمدی‌نژاد خواهر رییس جمهور و دیگر عضو شورای شهر، عملکرد و روابط محمدباقر قالیباف شهردار تهران با شورا و غیرقابل پیش‌بینی بودن کاندیداتوری وی برای انتخابات ریاست‌جمهوری آینده، وضعیت فعلی زنان و انگیزه محمود احمدی‌نژاد از معرفی سه زن برای کسب رأی اعتماد مجلس شورای اسلامی در زمان معرفی کابینه دهم ، خاطره‌اش از حضور در میزگرد اجلاس داوس و پاسخش به انتقاد مسؤول مصری در مورد عدم دموکراسی در ایران و فعالیتش در فضای مجازی سخن به میان آورده است.

مهم ترین اظهارات معاون رییس جمهور دولت هفتم و هشتم را در ادامه می خوانید:

• دشواری برای مطبوعات زیاد است، بویژه مطبوعات مستقل. همیشه هم همینطور بوده، خاص این شرایط هم نیست اما در شرایط فعلی یک مقدار بدتر است.
• گفتن مسائل کلیدی جامعه با رعایت جوانب مختلف مسأله، کار را خیلی دشوار می‌کند. یک موقع هست شما می‌خواهید تحلیلی از وضعیت جامعه ارائه دهید و ناگفتنی‌هایی دارید که به هر دلیل همه آن ابعاد را نمی‌توانید باز کنید که کارتان را خیلی دشوار می‌کند.
• یک نشریه مستقل باید بتواند تصویر واقع‌بینانه‌ای از مسائل، بدون توجه به جبهه‌بندی‌ها، جناح‌بندی‌ها و قطب‌بندی‌های موجود در حوزه‌های اقتصادی، سیاسی و... ارائه داده و آزاد باشد.
• آزادی یک محدوده‌ای دارد و عمدتاً هم محدوده‌اش حقوق عام جامعه و حقوق فردی است ولی در آن حیطه باید سعی کنیم بازترین نگاه را داشته باشیم. همان‌طور که در بحث توسعه سعی می‌کنیم نگاه بازی داشته باشیم، در بحث آزادی نیز باید به جای اینکه محدودترین دیدگاه را اعمال کنیم، باید سعی کنیم بازترین دیدگاه را در نظر بگیریم، برای اینکه برای حفظ همان استانداردها یک درجه زیادی از آزادی لازم است مورد بحث واقع شود، مثلاً چرا شاخص داریم، چرا خط قرمز داریم، چرا چارچوب داریم و.... یعنی همان‌ها را باید اجازه دهیم به بحث گذاشته شود، اگر اجازه ندهیم، کل این فعالیت زیر سؤال می‌رود.
• اگر حمایت عالی سیاسی حتی در سطح رهبری نبود، موفق نمی‌شدیم. یعنی مقام رهبری هم به قدری از برنامه‌های محیط‌زیست حمایت کردند که خیلی‌ها آن را به عنوان یک خط‌مشی تلقی کردند.
• فکر می کنم همنشینی با اصولگرایان تجربه خیلی خوبی است. با همه فراز و نشیب‌هایی که داشته‌ایم، تجربه حضور جناح‌ها و طیف‌های سیاسی در کنار هم با حفظ هویتشان خیلی خوب بوده است. با تعامل وقتی در کنار هم قرار گرفته و زوایای مختلف موضوعات را می‌بینیم، گاهی اوقات به راه‌حل‌های بهتری می‌رسیم و گاهی اوقات در مورد مصوبات شورا واقعاً به همفکری می‌رسیم و همه طیف‌هایی که در شورا هستند، با هم همفکر و هم‌نظرند. فکر می‌کنم در مورد خیلی از مسائل کشور همینطور است.
• اگر یک درجه کلان‌تر نگاه کنیم و مقداری تعصبات باندی و جناحی و مقدار این علاقه وافر به قدرت را کنار بگذاریم و تصور کنیم که به هرحال از الزامات و لوازم اولیه کار سیاسی و کار اجرایی در هر سطحی پذیرفتن تکثر و تنوع دیدگاه‌هاست، مسأله‌ای ایجاد نخواهد شد. یک‌ دیدگاه هر چقدر هم خودش را به تنهایی محق و پایبند چارچوب و اصول‌هایی بداند، نمی‌تواند کارایی داشته باشد؛ مخصوصاً در جامعه‌ای که از نظر قومیتی، محلی، از نظر سن و در واقع گروه‌های اجتماعی فوق‌العاده متکثر، پویا و با نشاط است.
• چطور ممکن است یک طیف و یک تفکر خاص بتواند نمایندگی همه این گروه‌ها را بر عهده گرفته یا مدعی شود دیگران هیچ سهمی ندارند. این نگاه نمی‌تواند راه‌حل با ثباتی برای کشور ما باشد. حتماً در الگوی شورای شهر با وجود تنوع دیدگاه‌ها که در بعضی از موضوعات به همفکری می‌ر‌سند، در برخی موارد دیدگاه‌های انتقادی غلبه دارد و طرح می‌شود که می‌تواند الگوی خوبی باشد.
• ما نگاهی متعادل نسبت به مسائل مدیریت شهری داریم. جاهایی که باید انتقاد کنیم، انتقاد کرده‌ایم؛ چه این انتقاد نسبت به شهرداری و چه نسبت به دولت باشد. این طیف‌ها به نوعی یکدیگر را به رقابت و تلاش بیشتر وادار کرده‌اند. به عقیده من در شورای اول و شورای دوم چون اعضا کم و بیش از یک طیف بودند، خیلی رقابتی بین خودشان نمی‌دیدند.

/30112