می توان گفت هدف اصلی این انتخاب تضعیف و منزوی کردن جریان های وابسته به محور مقاومت است. با اینکه محمد توفیق علاوی به عنوان گزینه نهایی معرفی شده است اما جریان های شیعه وابسته به محور مقاومت نسبت به این انتخاب رضایت ندارند؛ چرا که او بیشتر به سمت غرب و آمریکا گرایش داشته و سعی خواهد کرد که به طور تدریجی جریان های شیعه وابسته به محور مقاومت را از صحنه سیاسی دور کند و لذا به نظر می رسد برهم صالح پس از رایزنی با جریان های سیاسی مختلف،ایالات متحده آمریکا و همچنین برخی از کشورهای منطقه در نهایت به ناچار مجبور شد تا علاوی را به عنوان گزینه نهایی از لیست 5 نفره خود انتخاب کند.
نکته دیگری که باید در نظر داشت این است که انتخاب علاوی به عنوان نخست وزیر جدید عراق مورد تأیید جریان های شیعه اصولگرا نیست. اما در اولین واکنش ها شاهد بودیم که مقتدی صدر رهبر جریان صدر به نوعی از انتخاب علاوی حمایت کرد و از وی خواست ضمن تسلیم نشدن در برابر فشارهای خارجی در آغاز انتخابات زودهنگام تسریع به خرج دهد. اما باید در نظر داشت که صدر از ابتدا به دنبال شکل گیری کابینه ای تکنوکرات بوده است و در همین راستا توفیق علاوی نیز به دنبال تشکیل کابینه ای غیرسیاسی و تکنوکرات است. پس از یک سری بحران ها و تجربه 16 ساله ای که عراق از شکل گیری کابینه های سیاسی داشت به نظر می رسد که انتخاب جریان های سیاسی وابسته دیگر در این کشور نمی تواند موثر واقع شود و جامعه عراقی هم به نسبت به فسادهایی که در ساختار وجود دارد ناراضی بوده و دست به تظاهرات زدند که زمینه را برای به وجود آوردن یک بحران اجتماعی به وجود آورد. از همین رو عراق در حال حاضر در حال ورود به تجربه ای جدید است و آن چیزی نیست جز تشکیل کابینه تکنوکرات که حتی مقتدی صدر نیز از مدت ها پیش نیز به دنبال آن بوده است؛ چرا که تشکیل کابینه های سیاسی در گذشته موجب شده تا بیشتر جریان های سیاسی به دنبال سهم خواهی طایفه ای باشند. در چنین شرایطی توفیق علاوی به صراحت اعلام کرده که اگر جریان های سیاسی و احزاب مختلف به دنبال سهم خواهی باشند و در این راستا به نخست وزیر عراق فشار وارد کنند او از این سمت کناره گیری خواهد کرد.
با اعلام نخست وزیر جدید در عراق این کشور در چند شهر شاهد تظاهراتی هست و مردم می خواهند شخصیتی غیروابسته به جریانات سیاسی مأمور تشکیل دولت شود. از طرفی جامعه عراق نیز هم اکنون در انتظار اعلام برنامه های سیاسی، اقتصادی و امنیتی محمد توفیق علاوی است تا بلکه او بتواند کشور عراق را در این برهه زمانی حساس از بحران خارج کند.
البته ناگفته نماند که اجرای برنامه های علاوی روندی زمانبر خواهد بود و از همین رو مردم نیز باید با همکاری به نخست وزیر جدید عراق فرصت بدهند تا او بتواند برنامه های و و عده های خود را عملیاتی کند که در غیر این صورت این کابینه نیز همانند کابینه های گذشته ناکارآمد خواهد بود.
چگونگی روابط تهران و بغداد پس از تشکیل کابینه از دیگر موارد مهم خواهد بود که به نظر می رسد روابط ایران و عراق مبتنی بر منافع مشترک خواهد بود؛ توفیق علاوی تحت تأثیر افکار پسرعموی خود یعنی ایاد علاوی بوده که دارای رویکردی پان عربیستی و غربی است که سعی خواهد کرد سطح روابط عراق با ایران را کاهش دهد اما با توجه اینکه جریان های مختلف در پارلمان و در عرصه سیاسی فعال هستند علاوی قادر نخواهد بود سطح روابط تهران و بغداد را کاهش دهد و خواسته های عربستان و آمریکا را اجرایی کند. رویکرد علاوی به گونه ای است که او می خواهد روابط خود با عراق و عراق با ایران را در چارچوبی مشخص قرار بدهد که در واقع تعریف شده باشد، اما در آن سو فراکسیون ها و به خصوص مرجعیت به دنبال آن هستند تا این روابط همچنان تداوم داشته باشد.
310311
نظر شما