وحید یامین‌پور در وبلاگ خود در اشاره‌ای کوتاه به مجموعه تلویزیونی «پایتخت» ساخته سیروس مقدم نوشته است:
تصویرسازی نامناسب از متدینین یکی از نکاتی است که اتفاقا مورد تذکر جدی منشور برنامه‌سازی در صدا و سیما بوده است. با این وجود توهین به چادر و یا مردان دارای محاسن بارها و بارها در سریالها و تله فیلم‌های ایرانی رخ داده است. چادری‌ها یا ریشوها در قاب رسانه ملی یا به شغل‌های پایین دستی و حاشیه‌ای مشغولند، یا آرایش آدم‌های دسته چندم و عقب افتاده از زمانه است یا مخصوص دوران بیچارگی و فلاکت است و یا سالخوردگان و از پا افتادگان.
از طرفی علیرغم دغدغه های مستمر در خصوص تبلیغ نماز و مناسک دینی در رسانه ملی، همچنان شخصیت‌های موثر و دست اول قصه‌های تلویزیونی زندگی‌ای بدون صبغه دینی دارند و به ندرت اثری از تقید آنها به شرعیات، بویژه نماز دیده میشود. از آن فاجعه بارتر اینکه تلویزیون هرگاه خواسته سراغ نمایش نمایشی نماز برود دست به دامن مادربزرگ‌های زمین‌گیر رفته است که فارغ از همه دنیا روی سجاده‌های پر از گل یاس‌شان می‌نشینند و برای فرزندان ناخلف‌شان دعا می‌کنند!
این بار و در سریال «پایتخت» نوبت تمسخر نمازخوان‌ها بود. این بار هم که سیروس مقدم می‌خواست حرفی از نماز در سریالش باشد آن را به پیرمردی حواس پرت، عقب افتاده و بد ریخت نسبت داد. پدر قصه پایتخت تنها کسی بود که نگران قضا شدن نمازش بود و دیگران همواره از اینکه او باید نمازش را در بدترین وضعیت می‌خواند کلافه بودند. «بابا پنجعلی» پیرمردی مبتلا به آلزایمر بود که دو نگرانی بیشتر نداشت: اول اینکه ناهار نخورده است و دوم اینکه نماز نخوانده است! نمازخواندن این شخصیت پرت از مرحله همیشه مایه دردسر بود و بطور آشکاری خلاف جریان جاری قصه به نمایش در می‌آمد.
در این سریال هم در ادامه مجموعه‌های تلویزیونی و تله فیلم‌های محصول سیما فیلم، نماز خصلتی مربوط به گذشتگان است و حداکثر ممکن است دعای پس از آن در مواردی برای فرزندان یا نوه‌های جوان‌تر این از دنیا عقب افتاده‌ها، به درد بخورد.
52142
نظر شما