تمام تدابیر و تصمیمات و اقدامات ائمه اطهار(علیهم السلام) اعم از پذیرش حکومت، قبول حکمیت،اقدام برای صلح، عدم سازش با حاکم ظالم، پذیرش ولایتعهدی، تقیه، غیبت و... همگی ناشی از حکمت الهی و غنی از معارف الهی می باشد که فقط یک هدف غایی را دنبال می کنند و آن هم احیا و حفظ و صیانت از دین جدشان،حضرت رسول اکرم(ص) می باشد و از همین جهت حضرت زینب کبری در مجلس یزیدیان می فرمایند: "ما رایت الاجمیلا".
هرچند در رویکردهای ظاهری ائمه اطهار تفاوت هایی مشاهده می شود اما در صراط مستقیم الهی قابل درک و فهم بوده و برخلاف ظاهر نشانی از اختلاف و تفاوت در رویکردها وجود ندارد. در واقع حکومت، حکمیت، صلح،مقاومت، نبرد، سازش، مذاکره و... ابزارهایی در اختیار آن بزرگواران بوده است که بنا به مصالح مسلمین و همچنین ضرورت بقای دین اسلام به اقتضای زمان و مکان مورد استفاده قرار می گرفت.
لذا ورود این حکمتهای الهی و تدابیر عالی ائمه بزرگوار به مناقشات و مجادلات بزرگترین جفا در حق عالم تشیع می باشد. امام حسن مجتبی(ع) با رویکرد صلح مقاومتی پایه ای از تدبیر و حکمت را پایه ریزی کرد که بر اساس آن منافع مسلمین و مصالح دین به طور مشخص و آشکاری در نظر آن امام همام قرار داشت و آن امام در قالب صلح مقاومتی بنایی را علیه نظام سلطه و طاغوت زمان پایه ریزی کرد که آثار آن حفظ شیعیان و نتیجه آن قیام حضرت اباعبدالله الحسین(ع) بود.
آن امام کریم به خوبی وضعیت جامعه و برتری ظاهری دشمن در مواجهه با مسلمانان را دریافت و تاکتیک موثر را صلح مقاومتی تدبیر فرمودند که در این رویکرد ضمن پرهیز از کشته شدن اقلیت باقیمانده از خواص، زمینه برای تقویت بنیه دفاع دینی و رسوا شدن چهره پلید و منافقانه دشمن مهیا شد و چه بسا اگر صلح مقاومتی امام حسن مجتبی(ع) نبود، با بسط تهدید و تحدید خاندان نبوت و اهل بیت عصمت و طهارت و قتل عام مومنین نشانی از دین و مذهب تشیع باقی نمی ماند، اما از آنجاییکه بقای دین در قاموس الهی تضمین شده است لذا تصمیم آن امام عظیم الشان در صلح مقاومتی مانند سایر تصمیمات و سیاست های به ظاهر متنوع دیگر ائمه بزرگوار در راستای الهام رحمانی بوده و عین تدبیر و مصلحت و حکمت برای عزت مسلمین بوده است.
* منتشر شده در کانال تلگرامی نویسنده . ۲۹ مهر ۱۳۹۹
۳۱۱۳۱۱
نظر شما