برای علی لندی؛ کجایند مردان خدایی؟

همزمانی پروازعلی لندی با هفته دفاع مقدس بهانه‌ای شد تا دقایقی به عوالم  کودکی سفر کنم. روزهایی که معلم دبستان از فداکاری ریزعلی خواجوی سرمشق ایثار و فداکاری نقل می‌کرد . در ذهن من و همنسلانم اسم و رسم هزاران رزمنده ی دلاور نقش می بست که جان برکف در دفاع از مام وطن مشق جوانمردی و ایثار را به منصه ظهور می رساندند.آن  روزها در هر کوی و برزن دلاور مردانی را می دیدیم که  نه نام  و نشانی از ایشان در کتاب ها آمده بود نه از فضای مجازی خبری بود تا نامشان را با هشتگ نشر دهیم، آنها در دل و جان مردم خانه کرده بودند و اسم رمز شناسایی و معرفی شان تنها و تنها یک عبارت بود؛ مردان خدا.

حکایت ایثار و از خودگذشتگی رزمندگان دلاور میهن نه تنها نقل محافل خانوادگی و اجتماعی و... هموطنان، بلکه سرتیتر غالب خبرگزاری ها و رسانه های جهانی نیز به شرح ایثار و فداکاری فرزندان این خاک اختصاص داشت.صدام با آن ارتش تا دندان مسلح با حجمی از تجهیزات و امکانات آنچنان در برابر اراده ی این مردان خدا مستاصل شده بود که به کرات زبان به اقرار باز می کرد و ایثار و فداکاری سربازان ایران زمین را امری خارق العاده می دانست اما؛

جنگ که تمام شد

مردان خدا که به وطن بازگشتند طولی نکشید که بر در و دیوار شهر نوشتند؛  کجایند مردان خدایی بلاجویان دشت کربلایی،گویی شهرهاو آدم هایش آنچنان برای آنها غریبه شده بودند که تاب تحملش را نداشتند،شاید هم می دانستند نتیجه ی این حجم از تغییرنشانه هایی از ریا و دورویی است که به گوشه ای دنج پناه برده بودند تا مبادا ذره ای از این آلودگی دامان پاکشان را آلوده کند.

جنگ که تمام شد
تندباد سیاست که وزیدن گرفت گویی  از دل سیاست سفره ای بیرون جهید که سفره انقلاب نامش کردند و با سهم خواهی،رانت و آقازاده  آن سفره  چیده شد و یک مشت گرسنه ی قدرت و ثروت شروع کردن به لمبیدن،آنقدر خوردند که چندی بعد اختلاس و فساد اقتصادی و ده ها کوفت و زهرمار از دل و روده ی کثیفشان استفراغ شد بر جامعه،واضح و روشن بود که آن مردان خدا تاب ماندن و تحمل چنین فضایی نداشتند و تا جایی که می شد از این حال و هوا دور شدند.دیری است که هیچ کس سراغ مردان خدا را نمی گیرد،حتی بر در و دیوار شهر هم خبری از آن عبارت نیست،انگار همگان فراموششان کرده اندغافل از اینکه آنچه از آن مردان خدا در رگ و پوست این مُلک جاری و ساری است  وتا ابد ماندگار خواهد بود مرام و مسلک ایشان است نه نام و نشان ایشان.نشانه اش همین علی لندی و امثال او که مشق ایثار و فداکاری می کنند چرا که در همین حال و هوای حال به هم زن ،هنوز هم اسم و رسم همت ها،باکری ها،دوران ها آنقدر پرآوازه است که علی لندی وجوانمردانی چون وی دل به دل آتش می دهند و سیاوش طور جان می بخشند و جانفشانی می کنند

با این همه ، هنوز این پرسش بی پاسخ مانده است که کجایند مردان خدایی؟؟

* وکیل دادگستری