بازار فیلم کن نبض و رگ حیاتی این معتبرترین و جذابترین فستیوال سینمایی است. در کنار هیاهو و غوغای روزهای اکران جشنواره ؛ این بازار فیلم کن هست که تهیه کننده هایی از اقصی نقاط جهان را در خود گرد میاورد و دست برقضا تنها بخش از جشنواره است که لازم نیست برای میهمانانش فرش قرمز پهن کنند و با یک اعلام قبلی ؛ ورود برای همگان آزاد می باشد. آن تابلویی که سر در بسیاری از فروشگاه های زنجیره ای میبینید اینجا هم بر سر بازار فیلم کن نصب است: خرید برای عموم آزاد است.
متولیان سینمایی کشورمان ؛ مدیرانی که همه ساله بی وقفه در این بازار حضور بهم میرسانند خود از پیش میدانند که برای محصولاتی که میخرند هیچ برنامه ای ندارند. البته شاید پخش و اکران به بخش دیگری از سینمای دولتی ما برگردد اما این نیز تغییری به ماهیت ماجرای انبار کردن فیلم های خارجی خریداری شده نمیدهد. سیاست بخر و انبار کن در همه دوره ها و برای سینمای دولتی و شدیدا نیازمند نقدینگی ما ؛وجود داشته و به نظر می رسد این روند و بی انگیزگی ادامه نیز پیدا کند.
جدیدترین زنبیل فارابی در کن 64 پر شده است و سه فیلم شاخص نیز در میان این خرید ها به چشم می آیند: درخت زندگی ساخته ترنس مالیک که نخل طلای کن 64 را نیز تصاحب کرد ؛ هاوره ساخته آکی کوریسماکی فنلاندی معروف و گزیده کار سینما و روزی روزگاری در آناتولی ساخته نوری کایلان. با این حال خبری رسمی از سوی مدیران فارابی در رابطه با اکران فیلم های خارجی به بیرون درز پیدا نکرده است.
دوسال از نمایش آخرین فیلم خارجی ( قسمت دوم فیلم کینه) در ایران میگذرد. چنانچه به خاطر داشته باشید پیش از این در سالهای 85 تا 88 برنامه ای بسیار محدود برای اکران جمع و جور فیلم های خارجی وجود داشت. روندی که دوسالی است دیگر پیگیری نمی شود. رها شدن همین اکران محدود و نیم بند فیلم های خارجی البته دلایل دیگری هم دارد که یکی از مهمترین آنها پس از بی انگیزگی مدیران سینمایی مان ؛ مقاومت تهیه کنندگان و فیلمسازان داخلی است. به زعم آنها همین اکران نیم بند فیلم های خارجی می تواند گیشه ی سرد فیلمهای ایرانی را سرد تر هم بکند. همه ی این عوامل دست به دست هم می دهند تا اکران فیلم های خارجی به سمت اکران جشنواره ای سوق پیدا کند. چرا که عمده خرید های فارابی برای جشنواره فجر همانسال برنامه ریزی می شود. در واقع فارابی اردیبهشت فیلم خارجی از کن میخرد تا بتواند چندتایی از آنها را در بهمن همان سال در جشنواره فیلم فجر نمایش دهد!
این درحالی است که عمدتا هیات ایرانی که در بازار کن حضور بهم میرسانند ؛ تعدادشان از اعضای یک تیم فوتبال بیشتر است و در مراحل بازبینی تعدادشان بیشتر هم میشود. تازه ترین اعلام مدیران فارابی بیان می کند که از 100 اثر انتخاب شده در مرحله اول حدود 60 فیلم برای نمایش چند منظوره ( اکران محدود ؛ پخش در جشنواره های داخلی و ...) شناسایی ! و مراحل خریدشان طبق عرف رایج بین المملی انجام خواهد شد.
نمیدانم باید این خبر را به فال نیک گرفت و خوشبینانه به قضیه ی فراموش شده ی اکران فیلم های خارجی در ایران نگریست یا اینکه به تجارب سالهای اخیر یعنی عدم اکران آثار خارجی در ایران نگاه کرد و بیش از پیش این کمبود و نقصان را جدی گرفت .
نظر شما