محمدمهدی عسگرپور در گفت‌و‌گو با خبرآنلاین، درباره این موضوع که مطرح شدن سینما در سطوح مختلف، از شورای عالی سینما که با حضور رئیس جمهور تشکیل میشود تا صحبت‌هایی که از سوی نمایندگان مجلس در مورد سینما صورت می‌گیرد، نشان از موفقیت کنونی سینما دارد یا وجود مشکلات ریشه‌ای در آن، اظهار داشت: «امروز با معضلی در سینما روبرو هستیم که مدیریت دولتی سینما این گونه مطرح شدن مباحث سینما را یک امتیاز تلقی می‌کند. آنان معتقدند ما کاری کردیم که همه در مورد این پدیده صحبت می‌کنند و به عنوان یک امیتاز از آن یاد می‌کنند.»
او ادامه داد: «به گفته آنان پیش از این سینما این قدر مهم نبود و حالا ما آن را مطرح کردیم. این دقیقا برداشت برعکس از وضعیت کنونی سینماست. می‌توان یک موضوع را رها کرد تا بحران‌ها در آن به حد اعلا برسد و هر موضوع کوچکی در آن تبدیل به بحران شود و هر اظهار نظری بحران‌ساز شود و در نهایت هم بیان کرد که سینما را در محافل مختلف مطرح کرده‌ایم.»
عسگرپور با اشاره به وجود سابقه بروز مشکلات در سینما گفت: «زمینه بروز اختلافات همیشه در سینما وجود داشت، اما همواره مدیرانی بودند که اجازه نمی‌دادند این اختلافات این همه حاد شود و بروز پیدا کند، و این بیماری‌ها تا این حد تند و عریان نمایان شود. ولی در دوره جدید به این پدیده رسیدیم که یک سرماخوردگی ساده در سینما تبدیل به یک بیماری سرطانی میشود و در این شرایط است که همه در مورد آن اظهار نظر می‌کنند.»
مدیرعامل خانه سینما در مورد نقشی که مدیریت دولتی سینما می‌تواند در شدت گرفتن و یا کمرنگ شدن این مشکلات ایفا کند، گفت: «تسلط داشتن نسبت به حوزه کاری، داشتن شخصیت کاریزماتیک و صداقت سه ویژگی مهم یک مدیر فرهنگی است. اگر این سه ویژگی را تا حد ممکن در یک مجموعه مدیریتی پیدا کنیم مشکلات و البته بحران‌ها به حداقل می‌رسد.»
او با اشاره به پیشینه مدیریت سینمای ایران گفت: «اگر به سابقه مدیریت‌ها رجوع کنیم؛ از بعد انقلاب شروع کنیم و جلو بیایم در می‌یابیم که این سه ویژگی با معدل پایین یا بالا در مجموعه مدیریتی فرهنگی وجود داشته است. اما اگر امروز می‌بینیم بعضی‌ها که منتقد سیاست‌های سینمایی در دهه شصت بودند حالا می‌گویند آن دهه دوران خوبی برای سینمای ایران بوده نشان از آن دارد که نسبت به بعضی واقعیت‌ها آگاهی پیدا کرده‌اند.»
این فیلمساز گفت: «این نشان می‌دهد در دوره‌ای که بعضی‌ها با اکراه از آن یاد می‌کردند مدیرانی وجود داشتند که این سه ویژگی را در خود داشتند. مشکل بزرگ حوزه فرهنگ و هنر ما از نظر من این است که این سه ویژگی اکنون در مدیران ما وجود ندارد. اگر در سابقه مدیریت فرهنگی بگردیم می‌بینیم افرادی با چنین ویژگی‌هایی بودند که مشکلات را برطرف می‌کردند.»
او مهمترین مشکل حوزه سینما را در وضعیت کنونی چنین مطرح کرد: «از آن جایی که اقتصاد هنر در کشور ما دولتی تعریف شده است، مشکل بزرگ ما سوء برداشت مدیران فرهنگ و هنر کشور نسبت به پدیده‌ای است که به آن مدیریت می‌کنند . اگر ما در کشور دیگری زندگی می‌کردیم شاید سوء مدیریت این همه تاثیرگذار نبود. بخش خصوصی وجود داشت و NGOها یا سازمانهای مردم نهاد کارخودشان را می‌کردند و سوء مدیریت‌ها پدیدار نمی‌شد.»
او ادامه داد: «الان در برخی کشورهای اروپایی می‌بینیم رئیس‌جمهور کشوری فردی نالایق از نظر مردم آن کشور و از منظر جهانی است، اما در همان کشورها سیستم‌ها کار خود را در حد قابل قبولی انجام می‌دهد و متلاشی نمی‌شود. دلیل آن این است که به زیرساخت‌ها توجه شده و بخش خصوصی کار خودش را می‌کند، اما در کشور ما چنین نیست و باید همه بایدها و نباید ها وعلت‌ها را در مدیریت دولتی بجوییم.»
عسگرپور اظهار داشت: «این اشتیاق را هم خود مدیران دولتی به وجود آورده‌اند که بیایید از خود ما سئوال کنید و ما مسئول همه چیز هستیم. بنابراین بزرگترین معضل حوزه فرهنگ در کشور ما سوء مدیریت و نبود شناخت دقیق در بیشترین مدیران فرهنگی نسبت به حوزه کاری‌شان است. من این را در نامه‌ای که خطاب به وزیر ارشاد نوشته بودم بیان کردم و قابل اثبات هم هست. با مناظره و بحث‌های رودر رو که دوستان از آن خودداری می‌کنند می‌توان این موارد را برشمرد و روشن ساخت.»
57243
نظر شما