طبق برخی شنیده ها، اخیرا جعفر پناهی فیلم نامه ای را برای تصویب و گرفتن مجوز به معاونت سینمایی وزارت ارشاد فرستاده است. به نظرم این خبر خوبی است. خوبی آن، قبل از هر چیز به این مربوط می شود که فضای اجتماعی و فرهنگی، که در دو سال قبل، به تبعیت از ناآرامی های سیاسی، دچار قبض و بسط هایی نگران کننده شده بود، اکنون ظاهرا دارد به این سمت حرکت می کند که در پی نوعی ثبات و آرامش می گردد. واقعیت آن است که متانت هنر و هنرمند، حتی اگر هنرش از جنس اعتراض و انتقاد باشد، در بستری می تواند تحقق پذیرد که روالی آرام و اطمینان بخش جریان داشته باشد. سیاست زدگی فضای هنری – که لزوما به معنای پرهیزش از آراء و نظرهای سیاسی نیست – هم به ساحت هنر لطمه می زند و هم وقار سیاست را به چالش می کشد. نه به صلاح دولتمردان است که هنرمندان را در محدوده ای امنیتی قرنطینه سازند و نه به سود هنرمندان است که خارج از سامانه ها و نظم های جاری، هنر خویش را در گرداب جنجال از کف رفته بینند. باعث تأسف است که به رغم گذشت دو سال از فضای پرتنش پساانتخاباتی، همچنان عده ای در دو سوی جبهه ، مصرانه خواهان بازگشت به همان نظم گریزی ها و سوء مدیریت ها هستند و گویی هویت و بلکه منفعت خود را در همان سپهر غبارآلود می جویند. قاعدتا بسیاری از دلخوری ها فراموش نشدنی است، اما چاره کار در تمدید و بسط شان نیست.جعفر پناهی، به عنوان فیلمسازی که به گواه آثارش و بازتاب داخلی و خارجی شان در بین کارشناسان سینمایی، یکی از سینماگران موفق و توانای سینمای کشورمان است، بنا بر اتهامی و حکم صادره ای، در آستانه محدودیت هایی اجتماعی قرار گرفته است. ولی با این حال امیدوارانه، حضورش را در سطوح اجتماعی کاهش نداده و با همین اقدام اخیر، یعنی درخواست مجوز از نهادی دولتی برای پذیرش فیلم نامه اش، نشان داده که می خواهد هنرش را در ظرف واقعیت های موجود بپروراند. این کنش، امید به واکنشی مناسب و حسن جویانه ای را از طرف مقابل احیا می کند و آرزوی تصویب فیلم نامه و بلکه بازنگری در حکم کیفری او را تقویت می بخشد. هنر و هنرمند معترض، هرگز در مفهوم براندازی نمی گنجد. هدف اعتراض، اصلاح است و اگر افق دید مسئولان مربوطه بر حسب شناخت عمیق از هنر صورت گرفته باشد، حتی از همین لحن های معترضانه نیز می توانند پتانسیل هایی مطلوب برای گسترش ظرفیت سیستم و اعلام و تبلیغ آن در سطوح جهانی ایجاد کنند؛ نه آن که با سیاست حد و حصر، وجهه ای وارونه از این فضا منعکس شود. از طرف دیگر هنرمند نیز تنها با حرکت بر مرز هنری خود می تواند وجهه و هویت و اعتبار اصیل خود را امتداد دهد و در صورت فروغلتیدن در شیب تند سیاسی کاری، همان سقوطی عایدش می شود که بر بسیاری از فعالان و اپوزسیون های فعلی خارج نشین که پیش از این اعتباری هنری داشتند و اکنون تنها شهرتی مخالف گویانه دارند رفته است. آیا می توان با آرزوی تصویب فیلم نامه پناهی، در انتظار روزهای بهتری برای لایه های پردغدغه سینمایی مان نشست؟
درباره ارسال فیلم نامه جدید جعفر پناهی به وزارت ارشاد
کد خبر 165297
نظر شما