این جانوران از کجا می‌آیند!؟

در بین اخبار روزنامه ها تقریبا هر هفته شاهد پیدا شدن یک حیوان در گوشه ای از شهرمان هستیم. البته پیدا شدن حیوان باعث تعجب نیست بلکه نوع این جانوارن باعث کمال تعجب است چرا که بعضی از این انواع وحوش حتی امروزه در بیابانها و جنگلها نیز کمتر دیده میشوند.

در میان هیاهوی خودروها و سروصدای انسانها در شهر بزرگی مثل تهران این جانوارن که در باغ وحش نیز کمتر دیده میشوند از کجا می‌آیند؟ مار دو متری، عقاب، کرکس، بزمجه یک و نیم متری، ایگو، جوجه تیغی، شغال، روباه و امثال اینها که در بسیاری از اوقات در منازل مسکونی شهروندان ظاهر شده و باعث وحشت آنها میشوند از کلکسیونهای افرادی فرار میکنند که به همنشینی با وحوش خو گرفته و از آدمیان کناره میگیرند والا من تا امروز به چشم خود در اکثر نقاط کشور هم نتوانسته‌ام عقابی با پهنای بال یک و نیم متر ملاحظه کنم یا ایگو که شبیه سوسمار بوده و اصلا متعلق به جغرافیای ایران نیست در حیاط خانه کسی ملاحظه میشود، یا مثلا در خانه دیگری یک شغال به دام می افتد که ویژه روستاهای دورافتاده است.

 به هر حال امروزه نگهداری این گونه جانوران در منازل مسکونی تهران جزو ابزار تفاخر شده و بعضی از اشخاص با جمع آوری اینگونه حیوانات بیگناه در مجموعه های حیوانی خود آنها را با سخت ترین وضعیت مورد آزار قرار میدهند. البته در همه جا ممکن است طوطی یا پرنده ای به خاطر غفلت صاحب آن از قفس فرار کند ولی فکر نمیکنم کرکس 15 کیلویی در هیچ قفسی جا بگیرد یا مار دو متری و خطرناک در اتاق پذیرایی کسی مهمان شود.

 لازم است به اینگونه افراد یادآوری کنم که تفریحاتی اینچنین آن هم در زندگی آپارتمان نشینی نه تنها خطر بسیار بزرگی برای صاحب آن است بلکه ممکن است بر اثر یک لحظه غفلت باعث مرگ افراد دیگر شود. بنابریان از سازمانهای ذیربط و در صورتی که انجمن حمایت از حیوانات وجود داشته باشد از این انجمن درخواست میکنم که از طریق رسانه ها اطلاع رسانی کرده و آموزشهای لازم را به شهروندان بدهند تا هم از ترس شهروندان جلوگیری کرده و نسبت به جان آنان مراقبت کنند و هم مامورین زحمتکش آتش نشانی را که باید در ماموریتهای بزرگتر در خدمت شهروندان باشند به زحمت نیندازند.

این در حالی است که متاسفانه بعضی از مجلات به جای آموزش و پیگشیری از اینگونه رفتارهای غیرمنطقی با دارندگان مجموعه‌های حیوانات خطرناک مصاحبه کرده و شرح و تفصیلات جانواران حاضر در خانه هایشان را به تصویر میشکند که این خود یکی از الگوهای بدآموزی است.