*دیروز نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی با 137 رأی موافق، 26 رأی مخالف و 20 رأی ممتنع تبصره 3 ماده 71 قانون خدمات کشوری مصوب مهرماه سال 86 مجلس هفتم را ابقاء کردند و اجازه ندادند «حقوق مادام العمر» و یا- با اندکی تسامح- چیزی شبیه حقوق مادام العمر که این مصوبه برای مقامات سیاسی، از جمله نمایندگان مجلس قائل شده بود، کمترین خدشه ای بردارد!
*ماجرا اینگونه بود که روز دوشنبه هفته گذشته- 23/8/1390- مجلس شورای اسلامی با 122 رأی موافق به یک استفساریه درباره تبصره 3 ماده 71 قانون خدمات کشوری، رأی مثبت داده بودند. این استفساریه اگرچه به تنهایی، نکته چندان تازه ای در خود نداشت ولی تصویب و اعلام آن، مردم را متوجه قانون عجیب و غریب و افزون طلبانه ای کرد که تبصره 3 ماده 71 قانون خدمات کشوری برای مقامات سیاسی کشور قائل شده و آنان را به «تافته ای جدا بافته» تبدیل کرده بود. استثنای غیرعادلانه و منفعت جویانه ای که تا آن روز از نگاه مردم دور مانده و متاسفانه به تصویب شورای محترم نگهبان نیز رسیده بود. اینگونه بود که مدلول این استفساریه و نه فقط خود آن، با اعتراض و انتقاد آمیخته به ملامت اقشار مختلف و از جمله تعدادی از نمایندگان مجلس و مقامات سیاسی که خود نیز مشمول این «امتیاز» بودند، روبرو شد که مصرانه خواستار لغو قانون یاد شده و رفع این تبعیض غیرمنطقی و ناعادلانه شده بودند.
*دیروز اما، نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی به جای آن که خواستار لغو تبصره 3 ماده71 شوند با ارائه یک طرح دو فوریتی خواستار لغو استفساریه ای شدند که روز دوشنبه درباره تبصره مزبور به تصویب رسانده بودند! یعنی به جای لغو تبصره ای که مقامات سیاسی را به تافته جدا بافته تبدیل کرده است، تصمیم گرفتند «استفساریه» روز دوشنبه که مردم را متوجه این تبعیض ناروا کرده بود لغو کنند! و این پرسش طبیعی و عدالت خواهانه را همچنان بی پاسخ گذاشتند که کدام منطق عقلی، قانونی، اسلامی و انقلابی اجازه می دهد «مقامات سیاسی» مورد اشاره در تبصره 3 ماده 71 قانون خدمات کشوری «تافته جدا بافته» باشند؟!
/21217
نظر شما