استفاده از عروسک‌ها برای قصه‌گویی و سرگرمی عمری 30 هزار ساله دارد. محبوبیت عروسک‌ها در بین عامه مردم باعث شد رسانه‌های جمعی چون سینما و تلویزیون نیز به خلق شخصیت‌های عروسکی توجه ویژه‌ای داشته باشند. اگرچه امروز شخصیت‌های انیمیشنی جای عروسک‌ها را گرفته‌اند اما نمایش‌های عروسکی در تمام دنیا هنوز هم طرفداران خاص خود را دارد. تلویزیون بیشتر از هر رسانه دیگری در زنده نگه داشتن این هنر که گفته می‌شود اولین بار در هند رواج یافت، نقش داشته است.
تعریف مخاطب هدف برنامه‌های عروسکی همیشه دشوار است؛ زیرا این برنامه‌ها طیف گسترده‌ای از مخاطبان را شامل می‌شود. مهم نیست که چند ساله باشی، در کدام دانشگاه تحصیل کرده یا متعلق به کدام طبقه باشید، نمایش‌های عروسکی همه را به خود جذب می‌کند و لبخند را بر لب‌ها می‌نشاند. غالب برنامه‌های عروسکی دنیا مضمون سرگرمی و آموزش را توأم با هم دارند. از سوی دیگر شخصیت‌های عروسکی در مقابل دیگر ستاره‌های تلویزیونی ماندگارتر هستند؛ عروسک‌ها نمی‌میرند و پیر نمی‌شوند در نتیجه تا زمانی که حرفی برای گفتن داشته باشند روی آنتن باقی می‌مانند؛ عروسک‌هایی مانند المو همزمان با فرا‌گیر شدن تلویزیون‌های رنگی (دهه 1960) تاکنون برنامه اجرا می‌کنند. 10 برنامه عروسکی مشهور در جهان که در طول سال‌های متوالی محبوبیت خود را حفظ کرده‌اند از این قرار هستند:
کوکلا، فرن و اولی
کوکلا، فرن و اولی برنامه کودکی بود که اولین بار در سال 1947 از تلویزیون پخش شد. این برنامه با سه شخصیت؛ «کوکلا» رهبر گروه که چهره دلقک مانندی دارد اما دلقک نیست، «اولی» یک اژدهای چابک با یک دندان و «فرن» که تلاش داشت این دو عروسک را در مسیر درست هدایت کند، پخش می‌شد. در طول سال‌های پخش این مجموعه چندین عروسک دیگر هم به آن اضافه شد و با وجود اینکه این برنامه برای کودکان ساخته شده بود به سرعت در بین بزرگسالان طرفداران زیادی پیدا کرد.
چارلی مک کارتی
«ادگار برگن» که در دهه 1910 یک نوجوان به شمار می‌رفت آدمک چوبی را خرید و او را چارلی نام نهاد، از آن زمان تا لحظه مرگ برگن در سال 1978 این دو از هم جدا نشدند. این عروسک چوبی که برگن عروسک پردازیش را بر عهده داشت ابتدا در رادیو محبوب شد و پس از موفقیت این برنامه، ادگار و چارلی از سال 1936 تا 1950 در تلویزیون برنامه اجرا کردند. ادگار در رادیو، تلویزیون و حتی سینما توانست مخاطبان بسیاری را جذب کند و در سال 1938 جایزه اسکار افتخاری که یک تندیس چوبی بود را برای خلق شخصیت چارلی دریافت کرد.
توپو گیگیو
توپو گیگیو یک موش با گوش‌های دراز است که توسط ماریا پرگو ساخته شد و در دهه 1960 محبوب‌ترین شخصیت تلویزیونی کودکان ایتالیا بود. علاوه بر محبوبیت فوق‌العاده این موش گوش دراز در کشور خودش، با حضور در نمایش «اد سالیوان» در سال 1963 توانست در سراسر جهان معروف شود. توپو گیگیو که یک مخلوطی از فرهنگ روزمره ایتالیایی است هنوز هم به طور منظم در فستیوال‌های ایتالیایی حضور دارد.
هودی دودی
برنامه هودی دودی با مجری‌گری «بوفالو باب اسمیت» به عنوان یکی از پیشگامان برنامه‌های کودک جهان در تلویزیون شناخته شده است. این برنامه پنج روز در هفته به صورت رنگی با بیش از هزار قسمت دنباله‌دار از سال 1947 تا 1960 روی تلویزیون ظاهر شد. هودی یک عروسک چشم آبی با موهای قرمز است که 47 خال روی صورتش دارد. این عروسک اکنون در موزه ملی تاریخ آمریکا نگهداری می‌شود.
اندی پندی
اندی پندی عروسکی که در سبد پیک نیک زندگی می‌کند، ستاره برنامه‌های کودک انگلیس در دهه 1950 بود. شخصیت مقابل اندی یک خرس عروسکی به نام «تدی» بود و عروسک زشت «لوبی لو» تنها زمانی ظاهر می‌شد که این دو در برنامه نبودند. در سال 2002 این شخصیت به همراه چندین شخصیت دیگر بار دیگر به برنامه‌های کودک بازگشتند.
چوپ بره
«چوپ» یک بره شیرین است که توسط شاری لوییس کمدین و عروسک‌پرداز خلق شد، در دهه 1960 در تلویزیون ظاهر شد و در سال 1992 لوییس توانست پنج جایزه امی را برای برنامه کودکش که از شبکه پی‌بی‌اس پخش می‌شد، دریافت کند. در سال 1998 شاری فوت کرد اما دختر او همچنان این عروسک را زنده نگه داشته است.
کرمیت قورباغه
«جیم هنسون» از دو توپ پینگ‌پنگ برای ساختن چشمان قورباغه‌ای و یک کت سبز دور انداخته شده برای لباس کرمیت استفاده کرد.
در سال 1969 کرمیت در تلویزیون ظاهر شد و تاکنون در برنامه‌های مختلف تلویزیونی از جمله نمایش احمقانه، خیابان سیسمی و همچنین یک فیلم و دو ترانه موسیقی ظاهر شده است.
57301
نظر شما