به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین به نقل از تابناک، عبدالحسین حائری به عنوان یک شخصیت منحصربه‌فرد در تاریخ ایران شناخته می‌شود که به عنوان تنها مقام ارشد موفق به حفظ سمت خود از رژیم پهلوی تا پس از انقلاب ۱۳۵۷و استقرار نظام جمهوری اسلامی شد. وضعیتی که به یقین می توان گفت فقط عبدالحسین حائری، نوه شیخ موسس حوزه علمیه قم آن را در تاریخ از آن خود کرده است.
دوره طولانی او به عنوان رئیس کتابخانه ملی ایران (بعداًکتابخانه مجلس شورای اسلامی) بلکه توانایی او در انجام کار حرفه‌ای در هر شرایط و جمع پاکدستی و تخصص و مقبولیت، شخصیت ویژه و خاص عبدالحسین حائری را نشان می دهد.
عبدالحسین حائری کیست؟
عبدالحسین حائری در سال ۱۳۰۶ (۱۹۲۷/۱۹۲۸) در قم، شهری که به عنوان مرکز عالم تشیع شناخته می‌شود، به دنیا آمد. او از خانواده‌ای برجسته بود و نوه آیت‌الله خائری یزدی (شیخ موسس) بنیان‌گذار حوزه علمیه قم، بود. دوران کودکی او با تحصیلات دینی و فکری همراه بود، زیرا در حوزه علمیه به مطالعه فقه اسلامی، فلسفه و اخلاق پرداخت.
با گذشت زمان، او به مقام مدیرت رسید که از سال ۱۳۵۴ (۱۹۷۵) تا بازنشستگی‌اش در سال ۱۳۹۲ (۲۰۱۳) با افتخار آن را حفظ کرد، تداوم بی‌نظیری که دو دوره را به هم متصل کرد..تاثیر فرهنگی حائری عمیق است، به‌ویژه در حفظ و مطالعه نسخه‌های خطی پارسی. او به مدت ۱۷ سال در هیأت تحریریه فرهنگ دهخدا، یکی از جامع‌ترین آثار لغت‌نامه‌ای پارسی، خدمت کرد و انتشار چندین جلد را نظارت کرد. تخصص او در فهرست‌نویسی نسخه‌های خطی منجر به انتشار اولین فهرست مجموعه نسخه‌های خطی کتابخانه ملی در سال ۱۳۳۵ (۱۹۵۶) شد، گامی مهم در کتاب‌شناسی ایران.
به عنوان مدیر، حائری کتابخانه را به مرکزی برای فعالیت‌های فکری تبدیل کرد و مرکز اسناد را تاسیس کرد و منابع آرشیوی آن را گسترش داد. کار او تضمین کرد که متون تاریخی بی‌شماری - شامل شعر، فلسفه و مطالعات دینی - برای نسل‌های آینده حفظ شوند.
عبدالحسین حائری در تاریخ ۱۰ شهریور ۱۳۹۴ در تهران در سن ۸۸ سالگی درگذشت.
۲۵۹
نظر شما