به نام «سلام» که نام فراموش‌شده‌ی خداوند است. پس از دوازده روز، وقفه‌ای ناگهان و غیرمترقبه در میانه‌ی جنگ نامشروع و تحمیلی آمریکا و اسرائیل بر ضد ایران و ایرانیان افتاده است. عهدشکنی نه‌تنها خوی و خصلت مسلط دشمن، که طبیعت ثانوی اوست. این پیمان ناگهان آتش‌بس هم از دست‌برد طبیعت بیمار دشمن در امان نیست و بهانه‌تراشی برای نقض آن هیچ نامحتمل نمی‌نماید.
در این مجال فراغت از این جنگ تحمیلی (که به رغم پیمان‌شکنی‌های دشمن، خداوند صلح و سلام را می‌خوانیم که توقفش دیر بپاید)، با یادکرد و بزرگ‌داشت یکایک شهیدان این مقاومت ملی، در برابر بزرگواری و شکوه ملتی پرکثرت ولی هم‌نوا در هنگامه‌های دشوار و تنگ‌ناهای خطرخیز، و هم‌چنین در برابر ایستادگی و ایثار سربازان پردل و دلیری که با نثار جان و آسایش خود از چراغ لاله‌ی ایران، این خانه‌ی پارسیان و پارسایان، در مصاف تندبادها پاس‌داری می‌کنند، کلاه تواضع از سر برمی‌گیریم و به تعظیم، سر ارادت فرود می‌آوریم و از زبان فردوسی بزرگ می‌خوانیم:
«… شما رنج بسیار برداشتید
بر و بوم آباد بگذاشتید
همین رنج بر خویشتن برنهید
از آن به که میهن به دشمن دهید
بماند ز ما نام تا رستخیز
به پیروزی و دشمن اندر گریز …»
در میانه‌ی جنگی که پایان قطعی‌اش در افق نزدیک پدیدار نیست، اگر گاهی فرصت و فراغتی این‌چنین دست می‌دهد، باید صرف کوشش‌های هوشمندانه و فشرده برای تجدید قوای پدافندی و آفندی کشور، ایمن‌سازی شهرها دربرابر هجوم دشمن، و پیش‌روی در مسیر توسعه همه‌جانبه، ارتقای زندگی ملت، و تامین رضایت خاطر خطیر مردم شود.این‌چنین، طمع دشمنان برای حمله به کشور بریده و فرصت‌های فراغت از جنگ تمدید و تثبیت و تضمین می‌شود.در همین سیاق، به دنباله‌ی سخن فردوسی بزرگ بازگردیم که سفارشِ کیخسرو به رستم پس از شکست افراسیاب را چنین به پایان می‌برد:
«نباید که این رنج بی‌بر شود
به ناز و تن‌آسانی اندر شود …»
محمدمهدی مجاهدی
۳ تیرماه ۱۴۰۴
در میانه‌ی جنگی که پایان قطعی‌اش در افق نزدیک پدیدار نیست، اگر گاهی فرصت و فراغتی این‌چنین دست می‌دهد، باید صرف کوشش‌های هوشمندانه و فشرده برای تجدید قوای پدافندی و آفندی کشور، ایمن‌سازی شهرها دربرابر هجوم دشمن، و پیش‌روی در مسیر توسعه همه‌جانبه، ارتقای زندگی ملت، و تامین رضایت خاطر خطیر مردم شود.
کد خبر 2082202
نظر شما