مهدی بذرافکن: مرحوم ناصر حجازی برای همه فوتبال‌دوستان ایرانی یک اسطوره به‌یاد ماندنی است.او البته «اسطوره‌‌تر» می‌شد اگر در زمان جوانی‌اش وقتی تیم فوتبال منچستریونایتد او را می‌خواست، می‌گذاشتند به این تیم بپیوندد. وقتی حجازی دستکش‌هایش را آویزان و از دنیای فوتبال خداحافظی کرد این احمدرضا عابدزاده بود که خود را به فوتبال ایران معرفی کرد و تا سال‌ها مرد اول دروازه تیم ملی بود.از زمانی‌که عابدزاده بازنشسته شد تاکنون فوتبال ایران دیگر یک دروازه‌بان شش‌دانگ، چالاک، باروحیه و از همه مهمتر کم‌نوسان به خود ندیده است.
البته می‌دانیم که نیما نکیسا در مقطعی آنقدر خوب کار کرد که به‌عنوان اولین دروازه‌بان لژیونر راهی لیگ یونان شد اما حتماً شما هم با ما هم عقیده هستید که نکیسا نوسان زیادی داشت و هیچ‌گاه نمی‌شد مانند مرحوم حجازی یا عابدزاده بر روی او حساب کرد.حالا اما فوتبال ایران سال‌هاست با مشکل دروازه‌بان روبه‌روست و هنوز که هنوز است یک دروازه‌بان در حد حجازی و عابدزاده با ویژگی‌هایی که برشمردیم خودنمایی نکرده است.
اگر می‌خواهید بگویید: «سیدمهدی رحمتی» خواهیم گفت که در خوب بودن او شکی نیست اما آیا رحمتی را می‌توان با مرحوم حجازی مقایسه کرد؟ هرچند که مرحوم ناصر حجازی گفته باشد: «هرگاه رحمتی را می‌بینیم به یاد خودم می‌افتم».
آیا به‌نظر شما می‌توان رحمتی را با عابدزاده مقایسه کرد؟
به‌نظر شما آیا رحمتی، «شش دانگ»، «چالاک»، «باروحیه» و «کم‌نوسان» هست؟ قطعاً رحمتی اگر آماده باشد، چالاک است اما آیا او همیشه با روحیه هم هست؟ آیا همیشه شش‌دانگ هم هست و از همه مهمتر آیا او کم‌نوسان هم هست؟این مورد آخری بسیار مهم است. بهزاد غلامپور هم زمانی خوب بود اما نوسان زیادی داشت. یک روز خوب و یک روز بسیار بد بود و حد وسط نداشت.علیرضا دلیخون، پرویز برومند، داوود فنایی، سیدهادی طبابایی و. . . نیز همین‌گونه بودند.سیدهادی طباطبایی در بازی تاریخی و به‌یاد ماندنی در برابر دانمارک با همه ستارگان آن سال‌هایش یک تنه تیم ایران را از شکست رهانید و شیر کپنهاک نام گرفت اما در برخی بازی‌ها هیچ نشانی از آن هادی طباطبایی آماده نداشت که نداشت.البته مرحوم حجازی و احمدرضا عابدزاده هم روزهای بد داشته‌اند اما آنقدر نبوده که این روزهای بد بر روزهای خوبشان چربش داشته باشد.از همین رو است که می‌گوییم این دو نفر کم‌نوسان بوده‌اند.می‌رسیم به دروازه‌بانان حال حاضر کشورمان که طی چند سال اخیر و با وضع قانون منع حضور دروازه‌بانان خارجی، حسابی کبکشان «خروس خوان»بود.کبک این عزیزان از آن جهت به‌صورت پیوسته خروس می‌خواند که بی رقیب‌بودند و خریدار داشتند.هر قیمتی که امر می کردند و هنوز هم البته چنین است اجابت می شد و می‌شود.وقتی فلان دروازه‌بان تیم رده آخری 400میلیون (حتی 50میلیون بیشتر از سقف کذایی قرارداد) پول می‌گیرد شما انتظار دارید سیدمهدی رحمتی که دروازه‌بان اول تیم ملی است کمتر از یک میلیارد پول دریافت کند؟ تا آنجا که هم ما و هم همه کارشناسان اهالی فوتبال می‌دانند و بارها هم گفته‌اند پیشرفت داشتن در همه چیز و از جمله فوتبال در حضور رقیبی و رقیبانی قدرتمند میسر می‌شود. به‌راستی طی سال‌های اخیر مثلاً سیدمهدی رحمتی کدام دروازه‌بان را به عنوان رقیب جدی خود دیده که بخواهد از وضعیت کنونی‌اش بهتر باشد؟تیم رقیب استقلال، پرسپولیس که حکایت ضعف دروازه‌بان‌هایش عیان است و دیگر هیچ نیازی به توضیح ما ندارد.رحمان احمدی از سپاهان، شهاب گردان از ذوب‌آهن، سوشا مکانی از نفت تهران و. . . چرا نتوانسته‌اند تاکنون به‌صورت جدی مهدی رحمتی را تهدید کنند.چرا نتوانسه‌اند اندکی، تنها اندکی جایگاه دروازه‌بانان اول تیم ملی و استقلال را به‌دست آورند؟
به‌نظر می‌رسد حضور دروازه‌بانان خارجی اگر تنها راه‌حل این ماجرا نباشد قطعاً یکی از بهترین شیوه‌ها برای ارتقای سطح دروازه‌بانان ایرانی است. که بالاخره فدراسیون فوتبال کوتاه آمدو این قانون را برداشت.یادمان نرود از مهدی رحمتی تشکر کنیم به هرحال او هرچند خیلی قابل اطمینان نیست اما به هرحال حضورش در تیم ملی برایمان غنیمت است.شما تصور کنید در شرایط کنونی اگر مهدی رحمتی نبود کدام دروازه‌بان ایرانی می‌توانست جای او را بگیرد.وحید طالبلو؟ شهاب گردان؟ میثاق معمارزاده؟ محسن فروزان؟ یا علیرضا حقیقی؟ فعلاً باید قدر رحمتی را بدانیم و در کنار آن به وحید طالبلو کمک کنیم تا روحیه و اعتماد به نفس از دست رفته‌اش را بازیابد. علیرضا حقیقی جوان را یاری کنیم، شهاب گردان، سوشا مکانی و. . . را در مسیر صحیح قرار دهیم.
راستی یک سؤال، طی چند سال اخیر تیم‌های باشگاهی فوتبال ما یا اصلاً تیم ملی، کدام مربی مطرح را برای دروازه‌بانان‌مان به‌خدمت گرفته؟
کدام شرایط را فراهم کرده‌ایم تا دروازه‌بانان مطرح ما برای حتی مقاطعی کوتاه در کنار بهترین دروازه‌بانان جهان تمرین کنند. بهتر بگوییم شاید انتظار ما هم از آنها بیش از حد زیاد باشد.به هر حال وقتی آنها رقیب خوب ندارند و هرچه پول می‌خواهند دو دستی تقدیمشان می‌شود چرا باید نگران جایگاه خود باشند.با این شرایط تنها آرزو می‌کنیم آن حرف مرحوم ناصر حجازی درباره سیدمهدی رحمتی به‌صورت کامل رنگ واقعیت به خود بگیرد.«وقتی رحمتی را می‌بینم یاد جوانی‌های خودم می‌افتم» امیدواریم سیدمهدی رحمتی و البته سایر دروازه‌بانان ایرانی برای ما ایرانی‌ها بتوانند یاد دوران جوانی امثال مرحوم حجازی و عابدزاده را زنده کنند.
4141
نظر شما