الهام نداف: بخش نقد و بررسی فیلم‌های سینمای ایران در سری جدید برنامه «هفت» این بار با حضور دو منتقد انجام شد.
مسعود فراستی(منتقد ثابت) با همراهی مهرزاد دانش، (منتقد مهمان)، فیلم «چک» به کارگردانی کاظم راست‌گفتار را مورد نقد و بررسی قرار دادند.
«چک»که مدت‌هاست از پرده سینماها پایین آمده، فیلمی کمدی با بازی فرهاد آئیش و شاهرخ استخری است. این فیلم در جشنواره سی‌ام فیلم فجر در بخش مسابقه سینمای ایران حضور داشت.
فراستی با اشاره به نمایش این فیلم در جشنواره فجر، گفت: « فیلم «چک» را یک بار در فضای روشنفکری جشنواره فجر و در برج میلاد دیدم و خیلی اذیتم نکرد. اما وقتی یک بار دیگر در سالن سینما این فیلم را دیدم، متوجه شدم فیلمنامه این فیلم بین لحن کمدی و جدی و بین فیلم تیپیک و شخصیت پردازانه در نوسان است.»
وی ادامه داد: «در صحنه اول و در همان ابتدا «چک» این ادعا را دارد که فیلمی اجتماعی است، اما یکدفعه این مساله گم می‌شود و ما با فیلمی کمدی رو به رو می‌شویم.»
راست‌گفتار در پاسخ به انتقاد فراستی، عنوان کرد: «وقتی داشتم فیلم را می‌ساختم این ادعا را نداشتم که این فیلم یک فیلم سینمایی است. اتفاقا می‌خواستم اسم خودم را نظریه پرداز بگذارم، نه کارگردان و نویسنده، اما همه گفتند این اداهای من درآوردی یعنی چه؟ و همان نویسنده و کارگردان بهتر است.»
او با بیان این مطلب که مشکلات باید با یک زبانی مطرح شود و چه بهتر که این مشکلات با زبان فیلم عنوان شود، گفت:«سعی کردم از بیان طنز برای بیان مشکلات استفاده کنم که تماشاگر خسته نشود و من هم بتوانم حرفم را بزنم.»
در ادامه مهرزاد دانش نیز، چند نمونه از نوسان فیلم میان لحن کمدی و جدی را بیان کرد. راست‌گفتار در خصوص این نقد گفت: «وظیفه من فیلم ساختن است و وظیفه شما نقد فیلم. این‌طور نمی‌شود که شما بگویید از این صحنه خوشم آمده یا از صحنه و سکانس دیگری خوشم نیامده. من اعتقاد دارم کالایی که مردم در بیرون از سینما می‌توانند ببینند و به آن دسترسی داشته باشند، نباید در سینما به آن ها بدهیم. در حال حاضر هم میزان رضایتمندی منتقدان از یک فیلم نزدیکی آن به واقعیت است. هر چه فیلم بیشتر شبیه زندگی‌هایمان باشد بیشتر مورد توجه قرار می‌گیرد. اما به نظر من مخاطب باید در سالن تاریک سینما چیزی را ببیند که بیرون از سالن سینما آن را نمی‌بیند. من هیچ وقت سعی نکردم، فیلم احمقانه یا یک کمدی احمقانه بسازم و تا به حال هم نساختم.»
اما فراستی که همچنان بر سر حرف خود ایستاده بود، اشاره کرد: «فیلم قیافه این را می‌گیرد که قرار است آسیب‌شناسی کند، اما هر چه جلوتر می‌رویم، می‌بینم که می‌خواهد طنز و کمدی به وجود بیاورد، اما در واقع به دام کمدی‌های دم دستی و مستهجن می‌افتد و موقعیت‌های کمیک هم به سرانجام نمی‌رسند.»
راست‌گفتار در خصوص این نقد، پاسخ داد:« هرگز تلاش نکردم مخاطب را بخندانم. هر جا احساس کردم مخاطب با دیدن یک صحنه تنها می‌خندد، فیلم را قطع کردم و معتقدم موقعیت باید ذاتا خنده‌دار باشد. اصلا این بحث تیپ و شخصیت که در سینما از آن حرف می‌زنند همه را بیچاره کرده است و به نظرم این دسته بندی‌ها از مبنا غلط است.»
57246
نظر شما