زینب کاظم‌خواه: مجموعه شعر «مادرم ایران» علیرضا طبایی پنج شعر درباره ایران دارد. او این شعرها را قبلا نوشته بود و تصمیم گرفت با توجه به هماهنگی موضوع آن‌ها را در یک مجموعه منتشر کند.
این شاعر درباره این موضوع که چرا یک کتاب با موضوع ایران منتشر کرده، به خبرآنلاین می‌گوید: «کشور مسئله‌ای است که دغدغه هر شاعر و نویسنده یا هر ایرانی است. دغدغه وطن چیزی نیست که یک شبه به وجود آمده باشد. برای خود من این دغدغه از کودکی وجود داشته اشت. به قول شاعر «با شیر اندرون شد و با جان به در شود» بنابراین این موضوع دغدغه‌ای است که هر ایرانی و هر انسانی نسبت به خانه خود دارد. مطمئنا این دغدغه از کودکی با هر انسانی هست و من هم در از کودکی در سطح وسیع‌تری و افزون‌تر از دیگران داشتم، به یاد دارم کلاس چهارم در کارهای ابتدایی که می‌نوشتم در مورد مغولان که ایران را ویران کردند و تنها فارس یک مقدار در امان ماند چند خطی نوشته بودم. دغدغه من در همان سال‌ها هم مسئله وطن بوده است و برایم تاریخ و قومیت و استقلال وطن اهمیت داشته است.»
طبایی این دغدغه را از گذشته تا امروز با خود آورده و می‌گوید: «در روزگار امروز که صداهایی به گوش می‌رسد، مثلا خلیج فارس که ما این همه دلایل تاریخی داریم، حتی غربی‌ها در تمام نقشه‌ها و یادداشت‌های سیاحان از این خلیج به نام فارس یاد کرده‌اند الان دارند وارد ملعبه یک سری سیاست‌باز می‌شوند. این مسئله محدود به روزگار ما نمی‌شود و قطعا عوارض آتی دارد و این تا آخر تاریخ ادامه دارد.»
یکی از شعرهای این کتاب «مادرم ایران» نام دارد که او در این شعر از تمام ملیت‌های ایرانی شامل بلوچ، کرد، گیلک، خوزی و تمام اقوامی که قوم آریایی را شکل داده‌اند دعوت به اتحاد کرده و لحظات تلخی که بر سر این کشور رفته یادآوری کرده است.
شعرهای این دفتر به گفته طبایی شعرهایی است که در طول زمان شکل گرفته و او تصمیم گرفته آن‌ها را در مجموعه‌ای با توجه به موضوع مشترک منتشر کند.
این کتاب شعرهایی است با موضوع ایران و وحدت ملی ایران و شاعر نمی‌تواند انتظار جهانی شدن آن را داشته باشد. او می‌گوید: «هنر جهانی وقتی به وجود می‌آید که در اصل وجهه‌ای بومی و اصالت بومی خود را داشته باشد. اگر شعری این ویژگی را داشته باشد می‌تواند تبدیل به هنر جهانی تبدیل شود. وقتی یک نویسنده خارجی در آغاز اول باید آن اصالت بومی خود را داشته باشد تا بتواند در همه جهان مطرح شود، آن وقت برای مردم جهان اهمیت می‌یابد. هنری که به دلیل جهانی شدن نوشته شود، هنر نیست. هر اثر اول باید در یک منطقه‌ای ریشه داشته باشد تا بتواند در جایی مورد استقبال قرار گیرد، ما حرف‌مان را با زبان و ویژگی هنری خودمان بیان می‌کنیم، بعد بستگی دارد که چه برخوردی با آن شود و اگر دیگران هم آن احساس را داشته باشند به زبان دیگر ترجمه می‌شودع هنرمند کار خود را کرده است.»
یکی از ویژگی‌های این اثر زبان حماسی شعرهاست زبانی است که امروزه در شعر کمتر می‌بینیم. طبایی درباره این زبان می‌گوید: «یکی از دلایل توفیق هر اثر هماهنگی و تلفیق محتوا و فرم است. با توجه به این‌که لحن و زبان و بیان در هر اثر ادبی جزیی از فرم آن اثر به وجود می‌آورد، طبیعی است برای خلق یک اثر حماسی‌زبان باید با لحن حماسی همراه باشد و زبان وقتی توفیق پیدا می‌کند که حماسی باشد؛ زیرا موضوع هم حماسی و مفاخره ملی است که ما چنین هستیم و از مفاخر خود و سرزمین‌اش، از اسطوره‌های خود یاد می‌کند تا مردم را برانگیزد آن‌ها را به یاد آورد. این زبان ناخودآگاه باید در این آثار باشد، زبانی که در این شعرها به کار رفته و نوع بیان و مضامینی که در این کتاب است چیزی است که در ادبیات ما لااقل در روزگار ما دیده نمی‌شود، به نظرم این نوعی ابداع خواهد بود و از این دید می‌تواند مورد توجه قرار گیرد.»
طبایی بر این باور است: «کسی می‌تواند جامه شاعری را به تن کند، متعلق به معاصر باشد که درد مردم و آرزوهای آنان را بیان کند. الان روزگار ما طوری است که نمی‌شود هنرمند در در مقابل نارسایی‌ها زبان بلند نکند و نسبت به شرایط اجتماعی بی‌تفاوت بماند. شعر تعهدی را دنبال می‌کشد. وگرنه اگر قرار بود که ما کلماتی را دنبال هم بیاوریم و برای لحظاتی لبخندی بر لب مخاطب آوریم که بعد هم فراموش شود چه تاثیری می‌تواند داشته باشد، به نظرم هنرمند وظیفه‌اش بالاتر از این حرف‌هاست.»
58244
نظر شما