ماجرای لج‌بازی سیاسی گویا همچنان بر مفهوم مظلوم «تقوای سیاسی» سایه انداخته و قصد عزیمت هم ندارد. خلط مبحث در مقایسه بی مبنا و یا همان قیاس مع الفارغ میان دوران سخت جنگ تحمیلی و روزگار معاصر ریشه در همین بی‌تقوایی دارد و البته یک معادله ساده است.
نهال نوپای انقلاب در طوفان هجوم یک کشور و پشتیبانی 30 کشور جهان در شرق و غرب عالم قرار گرفته است؛ آن هم به بهانه تازگی نهال و نبود پشتیبانی بین المللی و همراهی ملی و با شعار «تهران، سه روزه فتح می‌شود!»
در چنین روزگاری که نه ما به تثبیت جایگاه انقلاب رسیده‌ایم و نه در داخل و نه در خارج، خودی نشان نداده‌ایم و انقلاب عزیزمان هم هنوز دوساله نشده، درگیر یک جنگ تمام عیار می‌شویم. بعد در کنار دفاع، با هر ترفندی که بوده، هم مقاومت کرده‌ایم و تسلیم نشده‌ایم و هم قطعنامه‌ای علیه کشور متجاوز که نه، علیه تمام آن حامیان شرقی و غربی از سازمان مللی که مطمئنا با ما همراه نبوده، گرفته‌ایم؛ یک پیروزی در اوج تنهایی و مظلومیت.
و اما شرایط امروز؛
نهال انقلاب یک درخت جوان 34 ساله و سایه‌گستر شده است با ریشه‌هایی در خاک تنیده، میوه‌های رسیده و همراهان نوپایی که اتفاقا به ما تکیه داده‌اند.
همراه با یک اقتدار علمی، نظامی، فرهنگی و مهمتر از همه اقتدار ملی که متکی به یک اعتماد 34 ساله است.
حالا در میان همسایگان و غیر همسایگان در تمام جهان، همراهان و دوستداران و طرفدارانی داریم. معاملات و مذاکراتی داریم. و...
خیلی سخت است که چشم بسته بگوییم امروز دوران به مراتب آسوده‌تری از روزگار جنگ و قطعنامه داریم؟
در آن روزگار چند کشور حامی ما بودند و امروز وضعیت چطور است؟
در آن دوران ما چگونه جنگ را اداره می‌کردیم و امروز چگونه خودمان در تولید تسلحیات جنگی خودکفا شده‌ایم؟
آن روزها انقلاب ما چند نمونه بردای در جهان داشت و امروز چطور است؟
آن دوران وزن رسانهای ما در جهان چقدر بود و امروز اوضاع چگونه است؟
و هزاران مقایسه دیگر
واقعا معادله سنگینی است؟
استدلال خنده‌دار در این بحث بی‌پایه نیز آنجاست که از بیداری اسلامی نام برده می‌شود! اتفاقا بیداری اسلامی که قدرت چانه زنی و سهم‌خواهی ملت و انقلاب ما را بالا می‌برد. مگر اینکه چنین استدلال کنیم بیداری اسلامی در کشورهای منطقه که به گفته کارشناسان مختلف به انقلاب اسلامی میل می‌کند، در انتظار کشور ما هم هست و این کار ما را در مذاکره سخت می‌کند!!!
چقدر باید بی تقوا باشیم که از این دو دو تا چهارتای ساده محلی برای مناقشه بسازیم جهت تحقیر جهاد دوران دفاع مقدس و ترفیع رفتار بین المللی امروز آنهم وقتی همه چیز خیلی روشن است و در این چند خط، چیزی از آن خطوط روشن اصلی هم عنوان نشد چرا که به نظر می‌رسد مناقشه برای نتیجه گرفتن نیست، یک لج‌بازی فردی - حزبی است برای تخفیف رقیب و تشویق رفیق!
6060
نظر شما