بیش از 8 سال از آن روزهای طلایی می گذرد. روزهای اوج فوتبال ایران . 17 خرداد بود. حتما یادتان هست. همه با هم ، همدل و یکصدا برای تیم کشورمان دعای خیر داشتیم. بازی با بحرین بود. ورزشگاه آزادی جای سوزن انداختن نداشت. مرد و زن ، همه آمده بودند کنار هم در ورزشگاه با ضربه سر محمد نصرتی تا حد انفجار پیش رفتند. توپ بوسه ای بر تور زد و شیرینی صعود را به یک ملت هدیه داد.
8 سال از آن شب گذشته و دوران سیاه فوتبال مان رو به پایان است. ماییم و یک قدم تا جام جهانی . این بار اما کار بچه ها بس دشوار است. تنهایند. تنها در کره . رودررو با رقیب سنتی. رقیبی که این بار مربی اش پا را از حدش هم فراتر گذاشته. بچه ها اما ایمان دارند. ایمان به اینکه باید بجنگند. آنها 4 سال قبل هم جنگیدند و فقط 6 دقیقه کم اوردند. آن بار اما اعصاب ها خرد بود و دلها نگران . نگران از اتفاقات تلخی که اخبارش مخابره می شد. قصه جشنی ملی که خراب شده بود ، اثرش را روی فوتبال مان هم گذاشت. حالا اما شرایط طوری دیگر رقم خورده. این بار روزهای جشن است و چشم های مان به انتظار. این بار دیگر چشم های حاضر در کره به ایران نیست که 75 میلیون ایرانی چشم به ساق های پسران شان دارند. پسرانی که می تازند برای پیروزی . آنها که می خواهند به سان 8 سال قبل پیروزی را هدیه مان کنند.
می خواهند خط بطلانی بکشند بر 8 سال دوران سیاهی فوتبال ایران. خط بطلانی بر روزهای تعلیق ، ناکامی ، شکست ، سیاست زدگی و حسرت. یک یا علی تا صعود برای تان مانده. سه شنبه روز میعاد ماست. بجنگید و بدانید دعای خیر همه ما دوستان ، برادران و خواهران تان ، بدرقه راه تان است. یکایک تان نگاهی داشته باشید به پشت سر. می بینید ما را که دست دعای مان برای تان به آسمان است. بجنگید تا پای جان. سخت است پیروزی اما برای کشورتان بجنگید. ما ایرانی ها همیشه نشان دادیم چون بخواهیم می توانیم و پیروزی وقتی همدل باشیم برای مان نزدیک است. سه شنبه مان را هم پس شما پسران ایران با درخشش تان ، عصر پیروزی کنید. روز کشیدن خط بطلان بر کابوس 8 ساله ناکامی فوتبال.
انشاالله
4141
فرهاد عشوندی
کد خبر 298819
نظر شما