این کارگردان سینما، عصر روز دوشنبه ۱۶ دی در مراسم رونمایی از کتاب خود با نام «هسته آتشفشانی سینما» با اشاره به اینکه این کتاب، نوعی از اندیشیدن است و برخی از مقالات آن را حدود ۲۰ سل قبل نوشته است، گفت: «با این حال امیدوارم اگر عمری باشد، همین مطالب و روحیه‌ای را که در مجموع مقالات این کتاب است بتوانم دنبال کنم.» در این کتاب افخمی تعدادی از مقالات خود را که عمر بعضی از آن‌ها به ۱۰ سال می‌رسد، منتشر کرده است. او این کتاب را «به استاد جوانمرد و جوانبخت و جوانروح همه بچه‌های روایت فتح، سیدمرتضی آوینی» پیشکش کرده است.
در ادامه گزیده ای از اظهارات عنوان شده در این مراسم را به نقل از ایسنا می خوانید:
- در این کتاب یک روحیه جدل وجود دارد که سینمای جشنواره‌ای حاکم بر ایران را که تماشاچی واقعی را از دست می‌دهد، نمی‌پذیرد. معتقد است سینمای دیگری هم می‌تواند وجود داشته باشد که سینمای ایران باشد.
- بعضی‌ها ممکن است بگویند من داستان‌نویسی بلد نیستم، همانطور که من بسیاری از داستان‌نویس‌ها را اصلا داستان‌نویس نمی‌دانم. وقتی کتاب «کوری» ژوزه ساراماگو را می‌خواندم در همان صفحه‌های اول به نظرم رسید که او داستان‌نویسی نمی‌داند و دربند این قضیه نیست که داستانی قابل باور را بیان کند.
- سینمای فعلی ما، سینمایی است که برای عرضه در جشنواره‌های خارجی تولید می‌شود؛ یعنی هم از طرف مسئولان دولتی، هم از طرف فیلمسازان و هم از سوی جشنواره‌های خارجی شرایط به‌گونه‌ای است که همه سراغ این نوع سینما می‌روند.
- به نظر می‌رسد فیلمسازان حق دارند که تجربه کنند و دولت هم برای این تجربه کردن به آن‌ها پول بدهد و این مساله کاملا بدیهی به نظر می‌رسد، در حالی که اصلا اینگونه نیست. چرا باید دولت پول نفت را در اختیار فیلمسازان قرار دهد که آن‌ها تجربه‌هایی را کسب کنند؟
- جشنواره‌های خارجی موفق شده‌اند، پروتکل‌های خود را به ما تحمیل کنند و در حال حاضر فیلمسازان داخلی یاد گرفتند که چه فیلمی بسازند تا در اینگونه جشنواره‌ها موفق باشد و می‌دانند چه فیلمی کمتر امکان موفقیت دارد.
- عقل سلیم حکم می‌کند که بگوییم سینما بیشتر برای بچه‌ها و نوجوانان است و باید بگذاریم آن‌ها به سینما بیایند. نباید کاری کرد که آن‌ها برای سرگرمی و کشف دنیا سراغ تجربه کارهای دیگری بروند.
- این اتفاق۳۰ سال است که در ایران تجربه شده و به جایی نرسیده است؛ تا جایی که آقای شمقدری مدعی شد برای جایزه اسکار فیلم «جدایی نادر از سیمین» لابی کرده است. این یعنی اینکه مسئول دولتی افتخار می‌کرد که با جشنواره‌های خارجی به یک سمت‌وسوی مشترک رسیده است؛ البته این مسئله جدا از واقعی بودن یا نبودن این حرف است.
- حرف من این است فیلمسازانی را که می‌خواهند برای بچه‌های خود و ایرانی‌های که سینما نمی‌روند و در خانه مانده‌اند با توطئه‌های مافیایی متوقف نکنیم و دست و پایشان را نبندیم، چون همین الان ۹۰ درصد صندلی‌های سینمای ایران همیشه خالی است.
علیرضا پورصباغ یکی از منتقدان حاضر در این مراسم: «هنر متعالی را از مدیریت فرهنگی این مملکت باید طلب کرد، یعنی مسیری برای فیلمساز باید تهیه شود که چنین داستان‌هایی (با مضمونی متعالی) خلق شوند، چرا که در شرایط کنونی، داستان‌گویی سخت شده است.»
- به نظرم سینمای کلاسیک بهترین دوره سینما بوده است و اعتقاد دارم فیلمسازان با داستان‌های جدید می‌توانند به ترمیم اجتماع کمک کنند.
- دو سال قبل بحثی پیش آمد مبنی بر اینکه چرا باید فیلم‌هایی با موضوع خیانت ساخته شوند؟ این در حالی است که چنین فیلم‌هایی باید ساخته شوند وگرنه این مسائل اخلاقی را به پستو برده‌ایم.
- وقتی هیچکاک فیلم «ربکا» را ساخت، ساحت مقدس اخلاق نسبی نبود، اما الان روشنفکرانی را داریم که می‌گویند اخلاق کاملا نسبی است.
24760
نظر شما