عضو هیأت علمی دانشکده ادبیات دانشگاه تهران در آغاز مطلبش نوشته است:
«اگر دولت جدید، درباره اعتدال در تمام سطوح جدی باشد، نگاه فرقه ای نداشته باشد، و تلاش کند تا طبیعی و معقول حرکت کند، می توان امیدوار بود که بستر جدی برای ایجاد یک گفتمان متحد در میان ملت فراهم شود. به نظر می رسد ایران همزمان در آستانه راه و انتخاب تازه ای قرار دارد و ما نیازمند آن هستیم تا برنامه ای جامع برای آینده خویش طراحی کنیم. درآمد این برنامه تحول، داشتن گفتمان متحدی است که همه ملت را به یک چشم بنگرد و یک کاسه به حساب آورد. برای این کار چند نکته اهمیت دارد:
نخست این که بپذیریم نیازمند تغییر هستیم و باید تغییراتی را برای رسیدن به یک گفتمان متحد ایجاد کنیم، تغییراتی که ممکن است شکلی یا بنیادی باشد. باید قبول کنیم که تنها نتیجه فکر و عقل جمعی است که درست است و ما باید الزاما به این نتیجه تعظیم کنیم و به آن پایبند باشیم. اگر لازم باشد تغییرات اساسی در هر بخش داده شود، این باور را داشته باشیم که برای قبول آن آماده ایم. طبیعی است که ایجاد این شرایط سازوکار ویژه ای را می طلبد که تنظیم آن بر عهده رهبران ملت و نخبگان متنفذ و با تجربه و کارکشته و خلاق است.»
عضو فعال وبلاگ نخبگان خبرآنلاین در ادامه مطلبش می نویسد:
«دوم آن که به مشارکت همه گروه ها باور داشته باشیم و این را منحصر به برخی از نیروها نکنیم. اگر ما به این روند باور نداشته باشیم وتنها عده اندکی را در این کار مشارکت دهیم، جدای از این که عقل هفتاد میلیون را نصفه نیمه و شقه شقه کرده ایم، از نظر روانی ـ اجتماعی هم آنها را جدای از مجموعه خواهیم کرد و این آثار بدی را در ایجاد خلاف و شقاق در جامعه از خود برجای خواهد گذاشت. تمام مصیبت ما از وقتی شروع شد که عده ای حزبی عمل کردند و بقیه یعنی غیر خود را از ریل خارج دانستند و از قطار پیاده کردند. در این زمینه رسانه ملی باید به جای ایجاد شقاق در جامعه، بستر جامعی برای ایجاد همدلی فراهم کند و زخم های موجود را درمان کند.»
برای خواندن متن کامل این مطلب، لطفا اینجا را کلیک کنید.
نظر شما