وزیر کشور جواب داد؛ اما سوال همچنان باقی است/ این بار نمایندگان باید پاسخ بدهند

"پول کثیف" را رحمانی فضلی وارد فرهنگ سیاسی جامعه ما نکرد، اما این تعبیر در کوتاه زمانی، عرصه رسانه را درنوردید و به جنجالی‌ترین اتفاق یکی دوماه اخیر تبدیل کرد.

محمد مهاجري: حتی مذاکرات هسته ای با همه هیبت و هیمنه اش نتوانست "پول کثیف" را به حاشیه براند. افکار عمومی با سرعتی شگفت آور،تشنگی اش را به این موضوع نشان داد و رسانه ها هم برایش قصه"هزار و یک شب" دست و پا کردند.

وزیر کشور، گویا نقش پول کثیف در انتخابات را در جلسه ای گفته که گمان می رفته خبرنگاری در آن حضور ندارد؛ و هنگامی متوجه گوش و هوش رسانه ای ها شده که کار از کار گذشته بوده و دیگر امکان بازگشت آب رفته به جوی وجود نداشته است.

سالهاست که فساد مالی و مفسدان اقتصادی با گوش مردم آشنایند. نام فاضل خداداد،شهرام جزایری، محمود خاوری، بابک زنجانی، مه آفرید خسروی و... را شهروندان ایرانی حتی زودتر از اسم برخی اقوام خود به خاطر سپرده اند. با این حال ، این مجرمان وقتی پای دار رفته اند یا به زندان افکنده شده اند یا از کشور گریخته اند، هیچ سیاستمداری، هیچ صاحب رسانه ای،هیچ مسئولی، هیچ نماینده ای نه تنها به قاضی پرونده و دستگاه دادگستری ایراد و اعتراض وارد نکرد که حجم گسترده ای از مرحبا و درود و زنده باد نثار کرد. حتی اگر زیباکلامی پیدا شد که در انگیزه رای فلان دادگاه اما و اگر داشت، به درستی از سوی همه مورد حمله قرار گرفت.

این بار چرا خلاف قاعده رفتار شد؟

چه شد که این بار و هنگامی که وزیر کشور استفاده از پول کثیف در انتخابات را مطرح کرد، موج ناخشنودی به راه افتاد؟ چه شد که اجماع قبلی در احسنت و مرحبا گفتن به افشاگر "پولهای کثیف" از بین رفت و توفان های تند علیه وزیر کشور وزیدن گرفت. کار بدانجا کشید که رحمانی فضلی مجبور شد به جلسه علنی مجلس بیاید.

بازی سیاسی رقیب

 وقتی رحمانی فضلی از پول کثیف حرف زد، آن جریان سیاسی که هشت سال گذشته از حاکمیت بهره ای نداشت، قلاب انداخت تا صیدی جانانه به دام اندازد. انصافا هم موفق شد. این کامروایی آنگاه کاملتر شد که توانست چنین جا بیندازد که منظور وزیر کشور، همین چند انتخابات گذشته بوده که سه دوره هفتم و هشتم و نهم مجلس در زمره آنهاست و دست برقضا در هر سه دوره هم برد با جناح اصولگرا بوده است.

یک شاهد هم برای ادعاشان از غیب رسید و محمدرضا رحیمی از کمک مالی به نمایندگان مجلس برای تبلیغات انتخاباتی شان خبر داد. اصلاح طلبان به مدد رسانه های پرحجم شان، توپ اتهام را در زمین رقیب انداختند و حرف های وزیر کشور را که می توانست به رفع یک آسیب بیانجامد آلوده به دعوای سیاسی کردند .

آنها زرنگی دیگری هم به خرج دادند و با گردوخاک کردن فضا، گذشته هزینه های کلان انتخاباتی خود را در دوره های مختلف گم وگور کردند.

 

وزیر در مجلس

رحمانی فضلی خاستگاهش جناح اصولگراست. بارها اصلاح طلبان به وزیرکشور شدن او اعتراض کرده اند و انتخاب او را برگه برنده اصولگرایان در انتخابات مجلس خوانده اند. این بار،اما وزیر کشور پاس گل به اصلاح طلبان داده بود و همین برای فراخواندنش به صحن علنی کفایت می کرد.

رحمانی فضلی آمد. اول از وجود پول کثیف در اقتصاد کشور خبر داد؛ بعدا از سوء استفاده از حرفهایش و سیاسی کردن آن اظهار برائت کرد و سرانجام با عذرخواهی از اینکه حرفهایش اشتباه برداشت شده،از ساختمان بهارستان رفت.

سوالهای تازه ای که جواب می خواهد

سوال و جواب مجلس و وزیر تمام شد. اما آیا معنایش این است که همه چیز به خیروخوشی تمام شد و افکار عمومی نقش پول کثیف در انتخابات را به فراموشی خواهد سپرد؟

گیریم که حرفهای وزیر کشور به قول یکی از نمایندگان"بی سند" بود. اما حجم کثیر بروشورهای تبلیغاتی و تراکتها و عکسها و طاق نصرت ها و ساختمان ها کوچک و بزرگ ستادهای انتخاباتی و ... سند نیست؟ اینها اشیا ولوازم تبلیغات سالم انتخاباتی اند و گرنه ضیافت های مکرر شام و ناهار و توزیع ارزاق و کمک نقدی به این و آن، به عنوان سند رفتارهای ناروای انتخاباتی جلوی چشمان رای دهندگان رژه رفته است.

پول کثیف را بگذاریم کنار. بی انصافی است که همه فعالیت های سیاسی را آلوده به پول کثیف و اعمال خلاف قانون و شرع و عرف بدانیم. دقیقا آنها که پول کثیف را وارد کار می کنند، بزرگترین جفا را در حق کسانی روا می دارند که در پی رقابت سالم و قانونی اند.

شفافیت و ناشفافیت

هر شهروندی که یرای گرفتن یک برگ فتوکپی شناسنامه به مغازه محل مراجعه کرده باشد می تواند با یک حساب سرانگشتی ، هزینه یک برگ فتوکپی شناسنامه اش را در ده ها و صدهاهزار برگه تبلیغاتی که در ایام انتخابات روی در و دیوار نصب می شود و زیر دست وپا راه می رود چقدر خرج بر می دارد.

این شهروند که باید پای صندوق رای بیاید،آیا حق دارد از کاندیدایی که نامش را روی برگه رای می نویسد بپرسد که پول آن کاغذهای تبلیغاتی از کجا آمده؟ و آن ساختمان هایی که عکس 5متری نامزد انتخابات از دیوار آن آویزان شده با چه چشمداشتی در اختیار قرار گرفته؟ و...

بی خبری از هزینه ها

برخی نمایندگان مجلس وقتی در برابر این پرسش قرار می گیرند که"چقدر برای تبلیغات هزینه کرده اید؟" گردن بر می افرازند که:"حتی یک ریال هم نداشته ام که بدهم. فلان تشکل هزینه کرده".  این پاسخ با اینکه تحسین برانگیز می نماید واقعیت تلخی را یدک می کشد. به این معنی که آقای نماینده که گمان می کند ذمه اش بری از هر چیزی است، هرگز به ذهنش اجازه نداده که بپرسد:"حزبی که برای من خرج کرده از چه چیز من خوشش آمده؟ و من برایش چه می توانم بکنم ؟ و ..."

کاندیداهایی که هزینه های تبلیغاتی شان با حزب نیست، سوالات بیشتر و سخت تری را باید پاسخ دهند. فلان کارخانه دار یا تاجر یا پزشک یا پیمانکار یا ... که برای کل هزینه ها چک امضا می کند، چه هدفی دارد؟

فهم کردن این هدف، ناگزیر راهش به یک جاده است: جاده کسب درآمدهای سالم یا راه "پولهای کثیف"

172929

 

 

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 411692

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
4 + 10 =