1. ریاست محترم جمهوری همانند سال گذشته و برای پاسداشت اصحاب رسانه، میزبان جمعی از این عزیزان در دیدار رمضانی و افطار خواهند بود.
2. بدیهی است که انتخاب حدود 300 نفر از میان جمعیت چندین هزار نفری مدیران مسوول، اساتید ارتباطات، سردبیران و روزنامه نگاران دشوار است. بویژه برای من که در پیشگاه بسیاری از همکاران خود شرمنده می شوم.
3. طی این چند روز و در انبوه پیامکها و پیام های شبکه ای، شاهد پیام هایی هستم که چکیده اش این است: «اگر دعوت نکنی ... بد خواهی دید». مثلا فعال یک سایت خبری زحمت کشیده پیام داده است که: «... در آینده نزدیک نتیجه این اقدام سلیقه ای خود را در رسانه ها شاهد خواهید بود.»
4. سلیقه من (به قول آن عزیزان) می گوید که سفره ضیافت الهی و یا فرصت های عمومی را نباید به حمایت یا انتقاد از دولت تقسیم کنم. و لذا دعوت یا عدم دعوت از میهمانان، ربطی به انواع تهمت ها و تهدیدها ندارد. ضمنا؛ آنها که تا کنون هر چه خواسته اند علیه حقیر نوشته اند، به حرمت آزادی، من بعد نیز آزادند. و البته؛ لااقل در محضر الهی پاسخگو.
اما ... اجازه نمی دهم کسی با تهدید، کنار منتخب ملت عکس یادگاری بگیرد.
5. شرافت خبرنگاری، به گذشتن از خود برای مردم است. و رسانه اگر «رسانه» است، حرمت دارد و وسیله ای برای خدمت به جامعه است. تبدیل آن به ابزاری برای پیش راندن منافع شخصی و وصول به مقصود، خیانت به افکار عمومی است.
6. عموم فعالان سایت های خبری، ارجمندند، دغدغه ملی دارند و حسابشان جداست. درک صحیحی از شرایط دارند. قدردان تلاش آنها هستیم.
7. اما اینکه چه کسانی «رسانه» را نردبان مطامع خود نموده اند و ارسال کنندگان این پیامها کیستند، نیازی به معرفی ندارد. ریشه را می شناسم و «در آینده نزدیک ... شاهد خواهید بود»!
نظر شما