اكنون شايد كلام پيامبر گرامي اسلام را بهتر بتوان درك كرد كه امنيّت ـ تا از دست نرود ـ قدرش مجهول است و سهمش مبهم. حال تصور كنيد جامعهاي را كه تنشزايي و التهاب آفريني به انحاء بهانهها و انواع حيلهها، آن را از حالت طمأنينه و سكون و آرامش خارج كرده است؛ آيا نبايد به راستي شاكي بود از كساني كه چون عطري در طبله ندارند و خود نميبويند و رايحهاي نميفشانند، لاجرم گاه و بيگاه بر طبل غازي ميكوبند، بلندآواز و ميان تهي!؟
2727
نظر شما