جای‌مان خوب است کنار مردم، پشت تیم ملی

هیچ‌کس به صرف نشستن روی یک صندلی مدیریتی نمی‌تواند فوتبال را برای خودش بداند. فوتبال برای همه است، این شعار فیفاست... تیم ملی هم مثل فوتبال برای همه است. تیم ملی ایران متعلق به تمام مردم ایران است، از آن هموطنی که در دورافتاده‌ترین نقطه ایران زندگی می‌کند و شنیدن خبر موفقیت تیم ملی لبخند روی لبانش می‌نشاند تا ما که در تحریریه یک روزنامه‌ ورزشی از فوتبال - و البته سایر رشته‌های ورزشی- می‌نویسیم، همه نسبت به تیم ملی احساس مالکیت که نه، تعلق خاطر داریم. حالا به صرف اینکه یک نفر- چه به ادعای فدراسیون فوتبال، کارمند عالی‌رتبه سفارت ازبکستان در تهران، چه به ادعای بعضی‌ها، سرمربی تیم ملی و چه به روایتی یکی از مسئولان ارشد فدراسیون- نمایندگان رسانه‌های گروهی را از لیست مسافران تاشکند خط زده، نمی‌توان رسانه‌ها را مقابل تیم ملی دید. ما افتخار‌مان حمایت از تیم ملی است، چه از راه دور و چه از راه نزدیک و در این مسیر پرافتخار، مصطفوی‌ها، صفایی‌فراهانی‌ها، دادکان‌ها، کفاشیان‌ها و تاج‌ها و ایویچ‌ها، مایلی‌کهن‌ها، بلاژویچ‌ها، پورحیدری‌ها، طالبی‌ها، قلعه‌نویی‌ها، برانکوها، دایی‌ها، قطبی‌ها و کی‌روش‌ها زیاد دیده‌ایم که آمدند و کم یا زیاد ماندند و رفتند و تیم ملی سر جایش بود و ما هم با افتخار پشت تیم ملی بودیم. نان و نام و سفرش مال آنها که حقوقش‌ را می‌گیرند و حق بوقش را تقسیم می‌کنند، ما کنار مردم هستیم، پشت تیم ملی، جای‌مان هم خوب است.

^{* این یادداشت در سرمقاله چهارشنبه ۱۴ مهر روزنامه خبرورزشی چاپ شده است.}