هنگامی که جنگ «نوروز 72» پخش شد، هیچ‌کس تصور نمی‌کرد برنامه‌های نوروزی بتواند به این میزان طرفدار پیدا کند.

از آن تاریخ به بعد در دهه 70 جنگ‌های مختلف و پرمخاطبی مانند «سال خوش» پخش شد که تا مدت‌ها تکیه کلام شخصیت‌های آن بر سر زبان‌های مردم بود و بعد از گذشت سال‌ها هنوز هم بسیاری آن مجموعه‌ها را به خاطر دارند.

در دهه 80 حال و هوای برنامه‌های نوروزی تغییر کرد و دیگر خبری از آن جنگ‌ها و مجموعه‌های اپیزودیک نبود و جای آنها را برنامه‌های دیگری گرفتند که چندان هم در میان مخاطبان طرفدار ندارند. کیفیت برنامه‌های نوروزی در سال‌های اخیر آنقدر افت کرده‌اند که نه سریال‌ها و فیلم‌ها و نه ویژه‌برنامه‌ها نمی‌توانند جایی در بین مخاطبان برای خود باز کنند و بلافاصله بعد از پایان تعطیلات هیچ نشان و خاطره‌ای از آنها در ذهن مخاطبان باقی نمی‌ماند.

اما نوروز 88 را می‌توان از نظر برنامه‌سازی بی‌کیفیت‌ترین سال دانست چرا که نه سریال‌ها و فیلم‌های سینمایی و تلویزیونی حال و هوای نوروزی داشتند و نه میان برنامه‌‌ها.

شبکه اول (ملی):

مجموعه «اشک‌ها و لبخندها» به کارگردانی حسن فتحی و تهیه‌کنندگی اسماعیل عفیفه قرار بود از شبکه اول سیما پخش شود اما به دلیل عجیبی پخش آن به بعد از تعطیلات نوروز موکول شد. به جای این سریال برنامه‌ای با عنوان طنزپردازان که به پخش هزارباره فیلم‌های کمدی کلاسیک اختصاص داشت، پخش شد و همچنین چند شبی هم وزرا به بررسی عملکرد وزارتخانه‌های مطبوع خود پرداختند.

در فیلم‌های سینمایی و تلویزیونی این شبکه هم خبری از مباحث طنز و ایام نوروز نبود و به جای آن مرگ و میر و مراسم ختم جای خوبی برای خود پر کرده بودند. البته ناگفته نماند که چند مستند زیبا از حیات‌وحش هم چاشنی برنامه‌های نوروزی شبکه ملی بود.

امیرحسین شریفی؛ تهیه‌کننده یکی از منتقدان جدی این برنامه‌هاست. وی در این‌باره می‌گوید: «متاسفانه نمی‌دانم که تلویزیون به چه صورتی برنامه‌ریزی می‌کند که این‌قدر کیفیت برنامه‌های نوروزی پایین بود. کیفیت تله فیلم‌ها آنقدر پایین بود که من ترجیح دادم تا تله فیلمم را که برای نوروز تولید کرده بودم، در وقت بهتری از تلویزیون پخش شود تا در بین چنین برنامه‌های نازلی قرار نگیرد».

شبکه دو(کودک) :

اما شبکه دو امسال بیشترین میزان پخش تله فیلم را نسبت به دیگر شبکه‌ها داشت و مجموعه «کلاه قرمزی 88» هم رنگ و بوی خاصی به برنامه نوروزی این شبکه داد اما در سایر برنامه‌های این شبکه از برنامه‌های کودک و نوجوان گرفته تا فیلم‌های خارجی، مستند و ویژه‌برنامه‌ها هیچ نشانی از نوروز باستانی نبود.

سریال «ماه عسل» به کارگردانی شاهد احمدلو همان داستان همیشگی ازدواج و موانع پوچی که بر سر راه آن وجود دارد را محور داستان خود قرار داده بود. فیلم‌های خارجی هم بیشتر خشونت را مهمان خانه‌های نوروزی کردند.

لشگری‌پور؛ مدیر تازه روی کار آمده گروه فیلم و سریال شبکه دو سیما در این‌باره می‌گوید: «ما در حوزه تله‌فیلم سعی کردیم تنوع ایجاد کنیم. به طور مثال دو تله فیلم با عنوان «حول حالنا» و «عید به خانه می‌آید» را با محوریت نوروز و دو فیلم «من و شیطان» و «تا فردا...» را با هدف کیفی‌سازی فیلم‌های تلویزیونی برای این ایام تولید کردیم. چرا که ما در برنامه‌ریزی‌هایمان سعی کردیم علاوه بر پرکردن اوقات فراغت مخاطبان، با ارتقای کیفیت تولید فیلم و سریال، توانایی‌های خود را هم محک بزنیم».

وی می‌افزاید: «البته در حوزه فیلم‌های خارجی بیشتر فیلم‌ها اکشن بودند و تناسبی با حال و هوای نوروزی کشور ما نداشتند. اما ما به مردم قول می‌دهیم که برای ماه رمضان و دهه مبارک فجر برنامه‌ریزی کرده‌ایم تا تولید سریال‌ها را زودتر شروع کنیم و حتی برای نوروز سال 89 هم به زودی کار ساخت یک تله فیلم را شروع کنیم».

شبکه سه (ورزش):

شاید بعد از شبکه یک، شبکه سه ضعیف‌ترین برنامه‌ها را به مخاطب در طول ایام نوروز ارائه داد. مدیران این شبکه طی یک تصمیم عجیب، سریال «افسانه جومونگ» را ویژه‌برنامه نوروزی خود قرار دادند و اعصاب مخاطب را مورد شست‌وشوی اساسی قرار دادند. البته در کنار آن سریال ضعیف و خارج از رده «خانه اجاره‌ای» را پخش کردند تا بگویند ما هم برای نوروز برنامه داریم.

مجموعه «مرد دو هزار چهره» علی‌رغم حساسیت‌های مدیران این شبکه در زمان تولید آن و هیاهوی تبلیغاتی، به دلیل ساختار تکراری‌اش نتوانست نظر مخاطبان را جلب کند؛ گویا حال و هوای انتخابات ریاست‌جمهوری بدجور روی این مجموعه سایه انداخته.

محمدعلی طالبی؛ کارگردان می‌گوید: «متاسفانه عملکرد تلویزیون در چند سال اخیر راضی‌کننده نیست. آثاری تولید می‌شود که سطح سلیقه مخاطب را پایین آورده و مردمی هم که دسترسی به وسائل مختلفی برای سرگرمی ندارند به ناچار مجبور می‌شوند چنین برنامه‌های ضعیفی را نگاه کنند».

وی عنوان می‌کند: «به طور مثال در ایام نوروز شاهد پخش فیلم‌هایی از شبکه‌های مختلف بودیم که آثار مطرح سینمای جهان را با سانسورهای غیرحرفه‌ای توسط افراد غیرمتخصص به مخاطب عرضه کردند که تن صاحبان این آثار در گور خواهد لرزید. در تلویزیون هیچ‌گونه فضای استانداردی وجود ندارد و افراد غیرمتخصص اقدام به تولید برنامه می‌کنند».

شبکه چهار (علمی):

اما به نظر می‌رسد شبکه چهار نسبت به سایر شبکه‌ها با توجه به رسالت و نوع مخاطبانی که دارد، بهتر عمل کرد. هم کیفیت فیلم‌های سینمایی خارجی پخش شده از این شبکه بالاتر بود وهم مستندها متناسب با آئین‌های نوروزی بود.

رحمان سیفی‌آزاد؛ مدیر گروه ادب و هنر شبکه چهار و ناظر کیفی برخی از فیلم‌ها و سریال‌ها هم ایجاد تنوع را دلیل اصلی پخش این برنامه‌ها برای ایام نوروز دانست و گفت: «ما در شبکه چهار به نسبت ماموریتی که داریم، سعی کردیم برنامه های پخش شده تنوع داشته باشد. پخش تله تئاترهای کمدی و مستندهایی درباره آئین‌های نوروزی ایران از جمله این برنامه‌ها بودند اما این نکته را نباید فراموش کرد که سلیقه مخاطب ارتقا یافته و این قبیل برنامه‌ها نمی‌تواند جوابگوی نیاز آنها باشد».

شبکه پنج (تهران):

به نظر می‌رسید مجموعه «عید امسال» با حضور این تعداد بازیگر طنز و تهیه‌کنندگی محمدمهدی عسگرپور و سیدمحمود رضوی مجموعه موفقی باشد اما این سریال به دلیل وجود شخصیت‌های تکراری و استفاده از نوعی طنز سطح پایین نتوانست در بین مخاطبان جایی برای خود باز کند و با پایان قسمت آخر به طور یقین برای ابد از ذهن مخاطبان پاک شد.

نوروز 88 هم گذشت باید از همین الان به فکر ماه رمضان و دهه فجر و ایام ماه محرم بود. البته با این شیوه اداره شبکه‌های تلویزیونی بعید به نظر می‌رسد که مدیران سیما مانند مدیران شبکه یک از تعطیلات نوروزی به این زودی‌ها برگردند و برای مناسبت بعدی برنامه‌ریزی کنند.

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 5914

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
1 + 1 =

نظرات

  • نظرات منتشر شده: 1
  • نظرات در صف انتشار: 0
  • نظرات غیرقابل انتشار: 0
  • مهدی IR ۱۰:۲۳ - ۱۳۸۸/۰۱/۱۶
    0 0
    تمام مشکلات از عدم برنامه ریزی ناشی میشود. وقتی آقایان تازه دقیقه 90 یادشان میفتد که نوروزی هم هست، آدمهایی مثل مهران مدیری هر مزخرفی که میخواهند تحویل ملت میدهند. در واقع، به جای آنکه تلویزیون ما از میان آثار انتخاب کند مجبور است آنچه آماده است را پخش کند.