به گزارش خبرآنلاین، مردم‌شناسان راونا استخوان‌های پیدا شده در این شهر را با بقایای اعضای خانواده کاراواجو مقایسه کردند، آنها همچنین روی استخوان‌ها آزامایش کربن انجام دادند.
جورجو گروپیونی، یکی از مردم‌شناسان این پروژه گفت:«وقتی درمورد DNA بسیار قدیمی تحقیق می‌کنید احتمال قطعیت ۱۰۰ درصد وجود ندارد چون DNA کمی مخدوش شده است. اما عناصر لازم مثل سن، زمان مرگ، جنسیت و قد را در یکی از استخوان‌ها یافتیم و مطمئن هستیم استخوان متعلق به کاراواجو است.»
استخوان‌های کشف شده شامل بخشی از جمجمه، دو قطعه از آرواره و یک استخوان ران است. این استخوان‌ها روز چهارشنبه در راونا به نمایش گذاشته شدند.
اما با همه این پیشرفت‌ها شاید دلیل مرگ کاراواجو در سال 1610 هیچگاه کشف نشود.
استخوان‌های کشف شده متعلق به مردی است با قد حدود 1 متر و 70 سانتیمتر که در سال 1610 بین 38 تا 40 سال سن داشته است.
کاراواجو زندگی نابه‌سامانی داشت و در 39 سالگی کمی بعد از ورود به این شهر ساحلی درگذشت.
به نظر این گروه تحقیقاتی او دارای ضعف جسمی بوده و بر اثر گرمازدگی فوت کرده است. اما تایید چنین چیزی ممکن نیست چون گرمازدگی ردی از خود بر تن مرده به جا نمی‌گذارد.
کاراواجو که نامش میکلانژ مریسی بود فرزندی نداشت. به همین دلیل DNA این استخوان‌ها با DNA نوادگان مرد خانواده مریسی یا مریسیو تطبیق داده شده است. بازماندگان این خانواده اکنون در شهری در شمال ایتالیا زندگی می‌کنند که محل تولد کاراواجو در سال 1571 بوده است.
ایتالیا امسال جشن 400 سالگی کاراواجو را بر پا می‌کند. هنرمندی که به دلیل استفاده دقیقش از نور و موضوعات خاص نقاشی‌هایش شهرت دارد.
مهم‌ترین آثار کاراواجو عبارتند از؛ «داوود و سر جلجتا»، «شام در امائوس» و «جودیت سر هولوفرنز را جدا می‌کند».
سی‌بی‌سی نیوز / 16 ژوئن
نظر شما