به گزارش خبرآنلاین، ترنس وینتر با ترس و لرز بسیار فیلمنامه قسمت اول سریال «امپراتوری پیاده‌روی تخته‌کوب» را برای اچ‌بی‌او نوشت، سریالی حماسی که داستانش در آتلانتیک‌سیتی دهه 1920 می‌گذرد.
وینتر دلیل ترسش را چنین بیان می‌کند: «با خودم فکر می‌کردم کار بیهوده‌ای می‌کنم. چطور می‌توانیم بودجه این سریال را فراهم کنیم، حالا تخته باشد یا امپراتوری. بدون دیدن گذرگاه تخته‌ای چطور می‌توانیم از «امپراتوری پیاده‌روی تخته‌کوب» صحبت کنیم؟»
وینتر مدت‌هاست به عنوان تهیه‌کننده و فیلمنامه‌نویس در تلویزیون فعالیت می‌کند، او نویسنده سریال موفق جنایی «خانواده سوپرانو» است. وینتر به یاد می‌آورد که حتی با آمدن مارتین اسکورسیزی به عنوان تهیه‌کننده باز هم این مجموع را برای قاب کوچک بسیار بلندپروازانه می‌دانسته است.
او در تحقیقاتش متوجه شده بود این «پیاده‌روی تخته‌کوب» در آن سال‌ها فاصله بین میدان تایمز تا اقیانوس اطلس را پر می‌کرده و بازسازی چنین پیاده‌رویی به شکلی مطابق با اسناد تاریخی کاری بس مشکل برای یک سریال تلویزیونی است.
اما بیش از دو سال پیش، زمانی که وینتر اولین نسخه فیلمنامه را به شبکه اچ‌بی‌او تحویل داد، مسئولان شبکه به فکر راه‌حل‌هایی برای بازسازی این پل افتادند. در نهایت آنها دل را به دریا زدند و در منطقه‌ای متروک در بروکلین پیاده‌رویی 300 فوتی ساختند و بدین ترتیب قسمت اول این سریال با هزینه 18 میلیون دلار ساخته شد.
مراحل اولیه ساخت سریال در حالی طی می‌شد که مسئولان شبکه ترس‌های خودشان را داشتند. از زمان پایان گرفتن سریال «خانواده سوپرانو» در سال 2007 دیگر سریال‌های این شبکه موفق به پیداکردن مخاطب نشده بودند. سریال‌های «جان اهل سین‌سیناتی»، «لویی خوش‌شناس» و «به من بگو دوستم داری» شکست خورده بودند و بوی سقوط شبکه به مشام می‌رسید.
سو نیگل، رئیس بخش سرگرمی اچ‌بی‌او می‌گوید: «خوبی کار این است که تعداد مخاطبان ما همیشه بالا بوده است. «خانواده سوپرانو»، «شش پا پیین‌تر» و «جنسیت و شهر» دوران طلایی ما بودند. اما اگر الان خودمان را با آن موقع مقایسه کنیم نمی‌توانیم جلو برویم. دیگر نمی‌شود اینطور به گذشته نگاه کرد.»
قسمت اول سریال «امپراتوری پیاده‌روی تخته‌کوب» 19 سپتامبر روی آنتن می‌رود. کارگردانی قسمت اول را مارتین اسکورسیزی مشهور برعهده دارد و البته این تمامی ترفندهای تبلیغاتی اچ‌بی‌او نیست؛ شش قسمت اول سریال قبلا برای منتقدان فرستاده شده و آنها از همین حالا نقدهای تحسین‌برانگیز خود را منتشر کرده‌اند.
یک سال گذشته روزهای خوبی برای اچ‌بی‌او بوده است. سریال‌های «خون حقیقی»، «Hung» و «ترمی» با قدرت به راهشان ادامه می‌دهند و به نظر می‌رسد حالا بهترین زمان برای پخش «امپراتوری پیاده‌روی تخته‌کوب» است.
نیگل می‌گوید: «مناسب‌ترین زمان برای پخش سریالی در این اندازه و عظمت است. آدم از شبکه کابلی پولی انتظار چنین برنامه‌ای دارد. این سریال زیبا و سینمایی است.»
سریال قبلی وینتر، «خانواده سوپرانو» یکی از سریال‌هایی بود که ثابت کرد شبکه اچ‌بی‌او با دیگر شبکه‌های تلویزیونی فرق می‌کند. در طول دهه 1990 و اوایل دهه 2000 همگی به این شبکه به چشم سینمایی خانوادگی نگاه می‌کردند. جوایز و موفیت سریال‌های این شبکه در میان مردم موجب شده این شبکه سرپا بماند و حالا سریالی عظیم چون «امپراتوری پیاده‌روی تخته‌کوب» را عرضه کند.
مسئولان شبکه در فیلمنامه وینتر نیروی بالقوه داستانی عظیم و فاخر را حس کرده بودند. این سریال امضایی را پای خودش داشت که تنها شبکه‌ای مثل اچ‌بی‌او قادر به تولید آن بود.
مایکل لومباردو، مدیر بخش برنامه‌ریزی اچ‌بی‌او می‌گوید: «بااینکه فیلمنامه معرکه بود اما به هر حال سریال یک چالش بود، سریالی خلاق هم از جهت داستانگویی و هم از جهت تولید. اگر قرار است ما سریالی بسازیم که در دهه 1920 می‌گذرد باید درست کار را انجام می‌دادیم. آتلانتیک‌سیتی مثل یک شخصیت باید در این سریال زنده و واقعی حس می‌شد.»
داستان این مجموعه درمورد زندگی شخصی، جمعی و تبهکاری انوچ «ناکی» تامپسن است، پدرخوانده جدی در آتلانتیک‌سیتی دوران اوج‌گیری موسیقی جاز. فیلمنامه شخصیت‌های بسیاری دارد و خطوط داستانی گوناگونی را با هم ترکیب می‌کند. فیلمنامه به شکلی مفصل ورود جامعه‌ای متمول را به دنیای مدرن به تصویر می‌کشد.
استیو بوشمی بازیگر فیلم‌های مستقلی چون «فارگو» در اولین نقش اول ستاره‌وارش در جلد تامپسن فرو می‌رود؛ خزانه‌دار شهر که با کمک برادرش (با بازی شی ویگام) کلانتر شهر دست در تمامی کلوب‌های شهر و همچنین قاچاق مواد غیرقانونی دارد، داستان سریال در دوران منع مشروبات الکلی می‌گذرد که قانونش در ژانویه سال 1920 تثبیت شد.
این سریال تمامی جنبه‌های فرهنگی اجتماعی دهه 1920 را بررسی می‌کند، از جنبش ضدمشروبات الکلی گرفته تا مهاجرت، از شکل‌گیری هویت نژادی آفریقایی-آمریکایی‌ها گرفته تا درگیری‌های نژادی آن دوران. در سریال شخصیت‌های واقعی نیز به چشم می‌خورند، تبهکارانی چون لاکی لوچیانو و آل کاپون و همچنین آرنولد روتشتین، گانگستر بدنام آن دوران.
سریال‌های جنایی اندکی تاریخ معاصر را بررسی کرده‌اند و از این میان تعداد مجموعه‌هایی که موضوعاتی چون شکل‌گیری الگوهای نژادی، طبقه اجتماعی و جنسیتی را، از لباس‌های ماشین‌شویی گرفته تا سختی‌های مادران خانواده را بررسی می‌کنند بسیار کم است، این درحالی است که وینتر دلیل تمایل اچ‌بی‌او به فیلمنامه او را شیوه و رویکرد داستانگویی غیررایجش می‌داند.
وینتر می‌گوید: «فیلمنامه کاملا منطبق با احترام بسیار بالای اچ‌بی‌او برای مخاطبانش است. آنها ایمان دارند آن بیرون افرادی هستند که دوست دارند سریال‌های تفکربرانگیز تماشا کنند.»
شاید سخت‌ترین بخش تولید ساختن پیاده‌روی تخته‌کوب مشهور شهر بود. تهیه‌کنندگان و مسئولان اچ‌بی‌او در ابتدا فیلمبرداری در یکی از گذرگاه‌های تخته‌ای موجود در نیوجرسی را درنظر داشتند، اما هم شرایط تولید در آنجا دشوار بود و هم مالیات سنگینی بر سریال بسته می‌شد.
شانس با اچ‌بی‌او همراه بود، سریال‌های تاریخی پیشین این شبکه به کمک آنها آمدند. وینتر آنها را متقاعد کرد با استفاده از فناوری رایانه‌ای CGI که پیشتر در دو سریال کوتاه «اقیانوس آرام» و «جان آدامز» استفاده شده بود می‌شود قسمت اول سریال را ساخت.
این مجموعه با الهام از کتاب غیرداستانی «امپراتوری پیاده‌روی تخته‌کوب: ظهور، اوج و فساد آتلانتیک سیتی» نوشته نلسن جانسن در سال 2003 نوشته شده است.
پس از پایان یافتن سریال شش فصلی «خانواده سوپرانو» مسئولان شبکه اچ‌بی‌او دوست داشتند باز هم با وینتر همکاری کنند، مارک والبرگ و استفن لویسنون که تهیه‌کنندگان سریال «Entourage» هستند با وینتر تماس گرفتند. لوینسون حقوق کتاب «امپراتوری پیاده‌روی تخته‌کوب» را خریده بود و شبکه اچ‌بی‌او نیز دوست داشت داستان آتلانتیک سیتی به سریال تبدیل شود. والبرگ که با مارتین اسکورسیزی در فیلم «رفتگان» همکاری کرده بود با او تماس گرفت و از علاقه او به کار در تلویزیون مطلع شد.
البته وینتر زمانیکه با نوشتن سریال موافقت کرد از حضور اسکورسیزی مطلع نبود، «وقتی داشتم از دفتر بیرون می‌آمدم گفتند راستی مارتین اسکورسیزی هم تهیه‌کننده سریال است.»
نوشتن فیلمنامه نیازمند ماه‌ها تحقیق بود. وینتر در خلق شخصیت اصلی‌اش آزادی عمل به خرج داده است. مثلا نام او را از ناکی جانسن به ناکی تامپسن تغییر داده است. حضور استو بوشمی در صحبت‌های وینتر با اسکورسیزی قطعی شد. وینتر از زمان سریال «خانواده سوپرانو» آشنایی کاملی با بوشمی داشت. وینتر می‌گوید: «اگر واقعا می‌خواستیم فردی شبیه ناکی را برای سریال بیاوریم باید جیمز گاندولفینی را استخدام می‌کردیم، اما خب، سر بوشمی به توافق رسیدیم.»
اطمینان اچ‌بی‌او به این مجموعه با موافقت اسکورسیزی به ساخت قسمت اول سریال قوت گرفت. با آمدن اسکورسیزی همه چیز روی روال افتاد.
وینتر می‌گوید:«اسکورسیزی مدیر بازیگران است. همه دوست دارند با او کار کنند. عکس‌های بازیگران بسیاری روی دیوار اتاقم زده بودم و با خودم گفتم باید متن خوبی برای آنها بنویسم.»
پیش‌تولید و برنامه‌ریزی سریال طولانی مدت بود. درگیری اسکورسیزی با پروژه موفق «جزیره شاتر» موجب شد زمان ساختن قسمت اول کمی عقب بیفتد و به ماه ژوئن سال 2009 موکول شود.
اسکورسیزی و وینتر تمامی جزئیات را بررسی کردند، آنها حتی عرض تخته‌های گذرگاه را هم دقیق اندازه گیری کردند، آنها دستور ساخت لباس‌هایی را دادند که شبیه لباس‌های دست‌دوز آن دوران و حتی کمی بددوخت باشد. وینتر به یاد می‌آورد که چندین بار زمان فیلمبرداری لباس در تن بازیگران خودبه‌خود پاره شد.
قسمت اول این سریال 70 دقیقه است و بسیار پرهزینه. با وجود کمک شرکت مالیات در نیویورک هزینه دوخت لباس‌ها و دیگر لوازم صحنه و همچنین تعدد لوکیشن‌ها بسیار سنگین بود. علاوه بر اینها در تمامی قسمت‌های سریال بایستی از فناوری CGI برای خلق پیشزمینه‌های رایانه‌ای استفاده می‌شد.
در مجموع هزینه تولید قسمت اول 18 میلیون دلار شد. این درحالی است که هزینه ساخت دیگر قسمت‌های این سریال به‌طور میانگین برابر با پنج میلیون دلار بوده است.
وینتر برای نوشتن متن این سریال برخی از همکارانش در سریال «خانواده سوپرانو» را به کار دعوت کرد، از جمله تیموتی فان پتن که کارگردانی قسمت دوم سریال را برعهده داشت، البته با هزینه و زمان کمتری نسبت به مارتین اسکورسیزی.
اسکورسیزی در پشت صحنه بسیار فعال بود. او پیشنهادهایی درمورد فیلمنامه داد و در انتخاب بازیگران و شیوه تدوین مداخله کرد. اسکورسیزی و وینتر روزهای شنبه با هم تماس تلفنی می‌گرفتند و درمورد این سریال و سریال دیگری که با حضور میک جگر قرار است بسازند صحبت می‌کردند. سریال میک جگر قرار است زندگی تهیه‌کننده خیالی آلبوم‌های موسیقی را از سال‌های 1960 تا 1990 دنبال کند.
فیلمبرداری این مجموعه در ماه ژوئن پایان گرفت و در جشن عوامل سریال حدود 700 نفر شرکت داشتند.
فعلا ساخته شدن فصل دوم این سریال در ابهام است، اما به احتمال قوی فصل دوم نیز در راه باشد، چون به قول وینتر کسی از تعطیلی «امپراتوری پیاده‌روی تخته‌کوب» حرفی نزده است.
ورایتی / 7 اوت / ترجمه: حسین عیدی‌زاده
نظر شما