سیدمحسن فرجادی: اگر دی‌ماه سال گذشته تلاش می‌کردید که عکس، مقاله، مصاحبه یا خبری درباره موسوی بیابید به مطالب آرشیوی برمی‌خوردید که نشانه‌ای از تازگی در آنها نبود. موسوی نه اینکه چهره‌ای ناشناخته باشد بلکه مشاهده نشدنش او را به فراموشی سپرده بود هرچند او در نطق تلویزیونی‌اش گفت که پس از دوران نخست‌وزیری به هاشمی، خاتمی و حتی در دوره کوتاهی به احمدی‌نژاد هم مشاوره داده است.
موسوی چهره‌ای چند وجهی است؛ درباره او کمتر گفته‌اند و زمانی که شایعه آمدن یا نیامدن او بر سر زبان‌ها افتاده بود و از او به عنوان یکی از نامزدهای دهمین انتخابات ریاست‌جمهوری یاد‌شد - از اوایل آبان‌ماه- حتی نزدیک‌ترین یاران او حاضر نشدند درباره او سخن بگویند. آنهایی که به همراهی با او شهرت دارند سخنی درباره‌اش نگفتند تا خود او به تصمیمی قاطع برسد.
میرحسین موسوی اسفند ماه با صدور بیانیه‌ای اعلام کرد نامزد انتخابات دوره دهم ریاست جمهوری خواهم شد و با اشاره به چندماه اخیر گفته بود «طی ماه‌های گذشته در تکاپوی این جست‌وجو بوده‌ام؛ وضعیت کشور، انتخاب‌های پیش‌رو، حوادث ممکن، ظرفیت‌های موجود و بسیاری نکات خرد و کلان دیگر را مورد دقت قرار دادم و هرچه پیشتر رفتم همان دلایل و عواملی که در وهله‌های گذشته به عدم حضور در صحنه انتخابات فرا‌می‌خواندند بیشتر مرا متقاعد کردند که این زمان زمانی دیگر است و حضور را ایجاب می‌کند.»
اشاره موسوی به بیانیه25 اردیبهشت 84 بود که با انتشار آن خیال موافقان و مخالفانش را آسوده کرد چرا که گفته بود: در عرصه این گزینش بزرگ، کسانی باید داوطلب شوند که علاوه بر شایستگی‌های فردی، متناسب با این مسئولیت عظیم از ابزارها و امکانات لازم جهت ادای حق این منصب برخوردار باشند» چرا که او «هرچه بیشتر در این موضوع غور کرد دخالت خود در این صحنه را درهم تنیده با مشکلات و پیچیدگی‌هایی یافت که نافی مصالح جمهوری اسلامی و ناقض نیت‌های پاک دعوت کنندگان» از او بود.
اما برای نامزدی ریاست جمهوری دهم در اولین بیانیه انتخاباتی گفت: «اینک نه از روی خودپسندی تا ارزش‌ها و ارجمندی‌های همگنان را نادیده بگیرم و نه از سر تجاهل تا مشکلات پیش رو را ناچیز و بضاعت اندکم را کافی از توکل به خداوند بدانم، بلکه به امید ادای وظیفه قصد خویش را برای نامزد شدن در دوره دهم از انتخابات ریاست جمهوری اعلام می‌کنم.»
موسوی اینگونه پا در میدان رقابت گذاشت تا آنگونه که می‌گوید در این سالها رسانه ملی او را نشان نداد از این پس دیده شود. باید گفت که البته او نیز در این سالها سخنی نگفت که نشان داده نشود و یا در موضع اظهار نظر نبود که اظهارات و ایده‌های او در معرض افکار عمومی قرار گیرد. موسوی که نقش رادیو و تلویزیون را بر اساس تجربه دوران نخست‌وزیری که تنها رسانه فقط این دو بودند و کیهان و اطلاعات، اولین نطق تلویزیونی‌اش را نیز با گلایه آغاز کرد هرچند محمد هاشمی که تا سال ۷۳ مدیریت سازمان صدا و سیما را بر‌عهده داشته درباره وجود محدودیت براى حضور موسوی در برنامه‌هاى رسانه ملى گفت: من چیزى یادم نمى‌آید. بهتر است از آقایان لاریجانى و ضرغامى در این زمینه سؤال شود.
سایه
نشینی 20ساله موسوی نه کاری غیر عادی بود و نه او را به دست فراموشی سپرده است همانگونه که بسیاری نوستالوژی نوجوانی و جوانی خود را با دیدن این روزهای او به یاد می‌آورند.
همراه شدن گلایه با اولین تصویر حک شده از موسوی در تلویزیون واکنش‌هایی را به دنبال داشت تا جایی که آیت‌الله محمدرضا مهدویکنی دبیرکل جامعه روحانیت مبارز در خلال جلسه اخلاق که موضوع آن عیب جویی بود، گفت: ۳۰ سال ازانقلاب گذشته ولی بعضی بیانات طوری است که دلالت بر این می‌کند که اصلاً هیچ کاری در دوران انقلاب نشده است.
بنا بر خبری که ایرنا روز گذشته منتشر کرد مهدوی کنی در ادامه تصریح کرد: آن برادرمان (موسوی) در سخنشان این طور فرموده‌اند که من آمده‌ام اقتصاد خراب ایران در ۴۰ سال گذشته را درست کنم. برادر! شما ۱۰ سال قبل از انقلاب را هم چسباندی به ۳۰ سال بعد از انقلاب؟! یعنی از دوران نظام شاهنشاهی تا بعد از انقلاب، همه اینها یک پرونده با هم است و خراب است که می‌خواهیم درست کنیم؟
رئیس دانشگاه امام صادق علیه‌السلام درادامه با یادآوری این نکته که این بیانات توسط یک شخصیتی در جامعه انقلابی ما مطرح شده است، افزود: در این صورت، مخالفین ما می‌گویند خودشان دارند می‌گویند ۴۰ سال است که خرابی است و این کم لطفی است و باید از این جور برخورد استغفار کرد.
مهدویکنی ادامه داد: نگویید شهدا خوب بودند و رفتند، کسانی هم مانده‌اند که از شهدا الهام گرفته‌اند و به واسطه خون آنهاست که باقی مانده‌اند.
مهدوی کنی ادامه داد: من بعضی وقتها به دوستان می‌گویم‌ای کاش مرده بودیم و این حرفها را نمی‌شنیدیم. خداوند متعال می‌فرماید خوب و بد گم نمی‌شود. شما که تابع قرآنید، اگر حسن نیت دارید، باید خوب و بد را بیاورید. ممکن است کسی اشتباه کرده باشد ولی این فرق می‌کند با اینکه ما بگوییم طرف مقابل برای ریاست کردن می‌خواسته همه‌چیز را خراب کند. دبیرکل جامعه روحانیت گفت: بنده این دیدگاه را قبول ندارم و صحیح نمی‌دانم که حتی در مقابل کسانی که از لحاظ سیاسی با ما همفکر نبوده‌اند بگویم آنها اصلاً کاری نکرده‌اند و بنایشان بر تخریب اسلام بوده است. کسانی که قصد نقد دارند، خوبی‌ها و بدی‌ها را بگویند. شما در مقابل اشکالات بگویید چه راهی برای رفع آنها دارید. مردم این را می‌خواهند. شما می‌گویید بیکاری در کشور هست یا نباید بیت‌المال را اینطوری خرج کرد، راهش را نشان دهید که چگونه باید بیکاری را رفع کرد یا بیت‌المال را به درستی مصرف کرد.
میرحسین موسوی سیاستمداری تازه‌وارد نیست که انتقاداتی بی‌اساس داشته باشد. تجربه سیاسی او از بسیاری از دولتمردان بیشتر است و در مقام نخست‌وزیری که سخت‌ترین و سرنوشت‌سازترین سال‌های جنگ تحمیلی را تجربه کرده است از او چهره‌ای آبدیده ترسیم کرده است. شاید اولین گلایه‌های او که پس از 20 سال بر صفحه تلویزیون خودنمایی کرد ناشی از بی‌توجهی‌هایی باشد که او نیز به آن اشاره داشت و بر آن اساس پا در میدان رقابت گذاشت؛ رقابتی که او به نقدها و واکنش‌های آن به خوبی واقف است.
نقدها به موسوی شاید از آن جهت بیشتر اهمیت می‌یابد که وی در دوران نخست‌وزیری خود چهره‌ای اخلاقی و مبادی آداب شناخته می‌شده است و در آغاز رقابت‌های ریاست‌جمهوری نیز به اخلاق‌مداری تأکید کرده بود.
نظر شما