روزهای سخت محیط‌زیست از دریچه نگاه عکاسان

محبوبه عمیدی: برندگان رقابت‌های عکاسی محیط‌زیست سال 2013 اعلام ‌شدند؛ شما در ادامه می‌توانید برترین تصاویر این رقابت را همراه با نوشته هر یک از عکاسان در مورد آنها ببینید. این تصاویر ابتدا در انجمن گیتاشناسی لندن به نمایش درخواهند آمد، پس از آن به کامبریا برده می‌شوند و در نهایت در مؤسسه مدیریت آب و محیط‌زیست لندن که اسپانسر این رقابت بوده، نمایش داده خواهند شد.

مهاجرت محیط‌زیستی

الساندرو گراسانی این عکس را از زمستان سخت مغولستان و تبعات آن برای ساکنان منطقه گرفته است. این مرد 29 ساله دارد گوسفندی را که در اثر سرمای سخت زمستان گذشته تلف شده، همراه خود می‌کشد تا در محلی نزدیک به خیمه آنها که برای دفن اجساد کنده شده، ببرد. او و خانواده‌اش همراه با حیوانات اهلی که نگهداری می‌کنند، زمستان بسیارسختی را پشت‌سر گداشته‌اند. اغلب مناطق مغولستان از این تغییرات آب‌وهوایی آسیب دیده و دارد قربانی بیکاری، مهاجرت جمعیت و فقر می‌شود.

کارگران کوچک

لیزا ویلتس که این عکس را از کودکانی که دارند در آب آلوده رودخانه‌ای در اطراف خلیج مانیل، فیلیپین شنا می‌کنند گرفته، در توضیح آن می‌نویسد: «این کودکان اغلب در زاغه‌های اطراف رودخانه در خلیج مانیل زندگی می‌کنند. بسیاری از آنها هم همراه با خانواده خود در معادن اطراف کار می‌کنند. اغلب این کارگران کوچک به دلیل فقر شانسی برای رفتن به مدرسه ندارند. کلان‌شهر مانیل، پایتخت فیلیپین یکی از بزرگ‌ترین و پرجمعیت‌ترین شهرهای جهان است. این شهر حدود 20میلیون نفر جمعیت دارد که سالانه 250هزار نفر به آنها اضافه می‌شوند».

بازگشت به منطقه ممنوعه

این عکس را پییرپائولو میتیکا از مردمی که بر اثر بحران اتمی فوکوشیما ناچار به تخلیه خانه‌ها و شهر خود شده‌اند، گرفته است. او می‌نویسد: «ساکنان مناطق اطراف نیروگاه بی‌آنکه فرصتی برای برداشتن وسایل خود داشته باشند، از این مناطق تخلیه شدند. 134هزار نفر ناچار به تخلیه شهرهای خود شدند. آنها ماهی یک‌بار می‌توانند با اجازه مقامات محلی به شهر بیایند تا مایحتاج شخصی خود را بردارند و از امنیت خانه‌ای که رها کرده‌اند، مطمئن شوند. مطالعه‌ای نشان می‌دهد 80درصد از این افراد مطلقا نمی‌دانند چه اتفاقاتی افتاده و چطور در مقابل رادیواکتیو محافظت خواهند شد».

گورستان کشتی‌ها

خاویر آرسنیلاس که به سراغ یکی از بزرگترین گورستان کشتی‌های جهان در سواحل بنگلادش رفته، می‌نویسد: «سالانه صدها کشتی بزرگ و غول‌پیکر که بسیاری از آنها نفت‌کش بوده‌اند یا برای حمل مواد سمی مورد استفاده قرار گرفته‌اند، بازنشسته می‌شوند و سر از کشورهایی درمی‌آورند که تنها وجه مشترک آنها نیاز شدید به فلزات برای صنعت است. یکی از بزرگترین این گورستان‌ها متعلق به بنگلادش است که بخش برزگی از سواحل زیبا و باارزش این کشور را به کشتی‌های اسقاطی و کارگرانی اختصاص داده که بدون دستکش، کفش مناسب، بیمه و نیازهای دیگر به‌طور روزمزد به تخریب این هیولاهای فلزی مشغول هستند. بسیاری از این کشتی‌ها برای حمل مواد سمی مانند آزبست استفاده شده‌اند و می‌توانند سلامتی کارگرانی را که تا 80درصد نیاز فولاد بنگلادش را از راه تخریب کشتی‌ها تأمین می‌کنند، به خطر بیندازند».

شکار موش‌ها

توماس وایت که به اوگاندا سفر کرده، می‌نویسد: «به منطقه کوتیدو که در آن تلاش برای مبارزه با اثر تغییرات آب‌وهوایی توسط برنامه عملی آکرا آغاز شده رفتم و دیدم که گروه برای آموزش بومی‌ها برای تصمیم‌گیری بهتر و شناخت موقعیت‌های آتی دارد با مقامات محلی همکاری می‌کند. با مردم منطقه در مورد اینکه تغییرات آب‌وهوایی چه مشکلاتی را برایشان ایجاد کرده صحبت کردم و از پسری عکس گرفتم که موش‌ها را شکار کرده تا به عنوان یک وعده غذایی به خانه ببرد».

 53273