تیتر سه وبلاگ‌ها
-
سرژیک تیموریان؛ فوتبالیست اقلیت بدون سروصدا
روز گذشته سرژیک تیموریان در سن ۴۶ سالگی درگذشت.
-
علی دایی؛ بدون تاریخ انقضاء
علی دایی چندی پیش با دریافت تبریک از فیفا و بایرن مونیخ و ... وارد ٥١ سالگی شد.
-
دیسکالیفه شدن اخلاق!
دست ندادن با سرمربی حریف آن هم در اوج عصبانیت. فیلا به شدت روی این مسائل حساس است.
-
چطور فدراسیون ۵ ستاره فوتبال روی کاکل یک نفر می‌چرخد!
به نظر می‌رسد فدراسیون ۵ ستاره ایران، فقط و فقط به یک نفر ختم می‌شود و احتمالا مهدی تاج هم از خود اختیاری برای حرف زدن ندارد چون سلسله مراتب این است.
-
تفاوت گوشه‌گیری خودخواسته «سلینجر» و گوشه‌گیری ناخواسته فردوسی‌پور
سلینجر، خالق رمان ناطور دشت با حدود نیم قرن انزوای خودخواسته همیشه طرفداران بی‌شمار خود را در بی‌خبری مطلق قرار می‌داد. معدود عکس‌هایش در دوران جوانی که در گذر زمان عکاسان را برای ثبت عکسی از او به مخاطره انداخت.
-
آقای محمدحسین میثاقی دقت کن!
محمدحسین میثاقی همچنان زیر فشار است و هر واژه‌اش بلوایی به پا می‌کند. اوخود این مسیر را برای کارش انتخاب کرده و شاید بهتر باشد آن طور که در مصاحبه اخیرش گفته نباشد و حرف‌ها را از یک گوش نگیرد و از گوش دیگر در کند.
-
مرگ اخلاق در فوتبال با ادبیات زننده یک باشگاه لیگ برتری
بیانیه تند باشگاه نساجی علیه کادر فنی‌اش هنوز هم قابل هضم نیست،نه به خاطر ماهیت بیانیه،بلکه به دلیل استفاده کردن از ادبیات نامناسب.
-
صداوسیما عادل نیست که عادل بخواهد
سازمان صداوسیما عادل نیست که عادل بخواهد. البته که عادل فردوسی‌پور همچنان در این سازمان هست، اما از «متن» به «حاشیه» رفته. فقط برای اینکه دیده نشود یا کمتر دیده شود که مخاطبان فوتبال‌دوست از لذت تماشای برنامه ۹۰ و گزارش بازی‌های درخشان و کم‌نقض‌اش محروم شوند. آن هم درست در چنین شرایطی و حالا که مردم از بحران اقتصادی طاقت‌فرسای سال ۹۷ عبور کرده و در شروع سال ۹۸ تصور روشنی از دخل‌وخرج‌های خود ندارند.
-
خودویرانگری از نوع فرهاد مجیدی
فرهاد مجیدی به هنگام هنرنمایی در زمین فوتبال بازیکن خوش‌قریحه‌ای بود که این ویژگی را تا پایان سال‌های بازی‌اش داشت. همان‌قدر آماده در ۳۶ سالگی که گویی یک مهاجم ۲۰ ساله در زمین می‌دود و گل می‌زند.
-
مصائب انتخاب سرمربی در دوران پسا کی‌روش
دوران پسا کی‌روش مبهم است. البته برای تیم ملی که حالا سرمربی ندارد، طبیعی است، اما فرایند انتخاب تا رسیدن به نتیجه و اینکه آیا نتیجه مطلوب است، اهمیت ویژه‌ای دارد. مطرح کردن نام‌هایی چون مورینیو و زیدان برای رهبری تیم ملی از همان ابتدا یک شوخی نابجا به نظر می‌رسید؛ رفتاری مبتدیانه و احساسی از سوی وزارت ورزش برای شکست دادن کی‌روش در جدال لفظی.