ابوالفضل کریمی: در دهه 1950 / 1330 افزایش نگرانی‌ها پیرامون استفاده از سلاح‌های هسته‌ای، کشورهای دنیا را به فکر تبیین قوانین بین‌المللی در مورد شیوه استفاده از این سلاح‌ها انداخت. به نظر می‌رسد اکنون زمان آن رسیده تا در مورد جنگ‌های سایبری نیز توافق‌های بین‌المللی صورت گیرد.
به گزارش بی‌بی‌سی، پیشنهاد تبیین قوانین و وضوح در امنیت سایبری توسط مایکل کرتوف، رئیس سابق دپارتمان امنیتی Homeland در کنفرانس امنیتی RSA در لندن مطرح شد. او در این باره گفت: «مشخص نبودن قوانین و شیوه‌های عملکردی موثر در این عرصه باعث شده ابتکار عمل در دست مجرمان قرار گیرد و به همین دلیل پاسخ‌های هماهنگ به رشد روز افزون حملات اینترنتی و فضای سایبر با تاخیر صورت گیرد».
این در حالی است که کشورها باید بتوانند از خود در برابر حملات خطرناک محافظت کنند و اگر خطری زندگی بشر را تهدید کرد، در کوتاه‌ترین زمان ممکن آن را خنثی کنند. اما متاسفانه میزان شناخت از این حملات در پایین‌ترین سطح ممکن قرار دارد و آموزه‌های ما در این مورد چندان تکامل پیدا نکرده است.
به اعتقاد کرتوف، درست مانند دهه 1950 که موضوع استفاده از سلاح‌های اتمی به شدت مورد توجه قرار گرفت و نیاز به اتخاذ سیاست‌ها و قوانین جامع بین‌المللی در مورد آن‌ها احساس شد، در حال حاضر نیز باید قوانینی در مورد حملات و جنگ‌های حوزه سایبری تبیین شود تا در زمان بروز درگیری‌ها بتوان به آن‌ها استناد کرد.
کرتوف در ادامه گفت: «واضح است که دکترین دفاع سایبری یک کشور باید بسته به نوع و شدت یک حمله پاسخ‌های متفاوتی را تعیین کند. به این ترتیب باید بین جرائمی مانند جاسوسی، سرقت اطلاعات یا کلاهبرداری اینترنتی تمایز قائل شد. سرقت اطلاعات و جاسوسی را باید از طریق سیستم‌های قانونی پیگیری کرد و نسبت به موارد بسیار جدی در این زمینه‌ها، شدیدترین مجازات‌ها را در نظر گرفت. این در حالی است که اگر حمله به یک شبکه باعث قرار گرفتن زندگی انسان‌ها در معرض خطر شود موضوع باز هم تفاوت پیدا می‌کند».
قوانین بین‌المللی دفاع از خود به یک کشور اجازه می‌دهد با پاسخ به حملات خطرناک و آشکار، در جهت حذف آن اقدام کنند. البته هنوز هم چنین حملاتی به زیرساختارهای ملی یک کشور که به قطعی برق گسترده و در نتیجه بروز مرگ در بیمارستان‌ها و مانند آن‌ها منجر شود، اتفاق نیفتاده؛ اما خوب احتمال بروز این گونه حملات چندان هم بعید به نظر نمی‌رسد.
کرتوف در این باره گفت: «به نظر می‌رسد موجودیت‌ها و دستگاه‌های کمی باشد که به طور کامل در برابر این نوع از حملات ایمن باشند، و توصیه ما به دولت‌ها و کشورها این است که بحث امنیت در این حوزه‌ها را به شدت جدی بگیرند».
اما به هر حال با مشخص کردن یک دکترین در این زمینه می‌توان خشونت‌های اینترنتی را بهتر مدیریت کرد. مهم‌ترین نگرانی هر فرد، عدم قطعیت و بلاتکلیفی است و به نظر می‌رسد در مورد جنگ‌ها و جرائم حوزه سایبر دچار این عدم قطعیت شده‌ایم. اگر نسبت به این مورد توجه جدی نشود، باید انتظار بروز فجایعی را داشت که در آن زمان شاید مدیریت آن‌ها به سادگی امکان‌پذیر نباشد.
نظر شما