243 سال از تصویب قانون ژورنالیسم آزاد گذشت و امروز اندیشمندان و نیز روزنامه‌نگاران اصیل یکصدا می‌گویند که ژورنالیسم امروز آن نیست که در اندیشه و اصول و ازجمله قانون «ژورنالیسم آزاد» مصوب سال 1766 سوئد آمده است.
سوئد نخستین کشوری بود که چنین قانونی را وضع کرده است. ژورنالیسم از نیمه قرن بیستم به تدریج به کنترل اصحاب سرمایه و نفوذ سیاست‌بازان و دولتمردان درآمده و به پیشرفت و سعادت بشر کمک نمی‌کند. اصحاب نظر می‌گویند: رسانه‌ها در دهه‌های اخیر همه مهارت خود را به کار برده‌اند تا راه را برای رساندن کمپانی‌های بزرگ به مقصد و سیاست‌بازان و دولتمردان به آنچه می‌خواهند هموار سازند. ژورنالیسم در همه کشورها زیر فشار است و روزنامه‌نگاران واقعی درحال ترک رسانه‌های معمولی و روی آوردن به اینترنت و ساخت وبلاگ برای خود و ارسال مستقیم مطلب برای متقاضیان. دولتی نویسی و قلم به مزد زدن و تنبلی همه رسانه‌ها را فراگرفته است و رسانه‌ها را مانند قدیم نمی‌توان سرباز بشریت نامید.
معلوم نیست که چه کسانی و طبق چه سیاست‌هایی مطالب را که از چارچوب خاص خارج نیستند انتخاب می‌کنند و مصاحبه شونده را برمی گزینند و مأموریت نوشتن مقاله و تنظیم فیچر به نویسنده می‌دهند. در آمریکا شبکه‌های تلویزیونی تماماً غیر دولتی هستند ولی بیش از تلویزیون‌های دولتی در خدمت دولتند. خودشان به خواست صاحبانشان دولت و مقام می‌آورند و این مقامات منافع آنها و کمپانی‌های مورد نظرشان را تأمین می‌کنند و همزمان یک مطلب مورد نظر را پخش و تلقین می‌کنند و... .
بیل کلینتون رئیس‌جمهور اسبق آمریکا که این روزها مشغله حاشیه‌ای فراوان دارد در میان انتقاد و تبلیغ و انواع سر‌و‌صدا بر ضد جمهوری خلق کره و درست در همان حال که هیلاری علیه این دولت داد سخن می‌داد ناگهان به پیونگ‌یانگ رفت و با کیم‌جونگ ایل رهبر کره‌ای‌های شمال ملاقات کرد و بخشودگی دو بانوی آمریکایی را که بدون روادید از مرز گذشته و وارد قلمرو پیونگ‌یانگ شده بودند گرفت و چهارم آگوست 2009 با خود از آنجا خارج ساخت. گفته شده با این کار راه پیدایش دیپلماسی از نوع تازه را بازکرده است. این دو زن که رسانه‌ها و مقامات دولت آمریکا آنان را «روزنامه‌نگار»! معرفی کرده‌اند در پیونگ‌یانگ به مجازات حبس با اعمال شاقه محکوم شده بودند. هنوز انگیزه و ماموریت این دو در عبور از مرز روشن نشده است و به باور برخی، شاید هم مأموریت رفتن برای دستگیر شدن و به دست دادن وسیله انتقاد و بعداً سازش داشته بودند!
به مناسبت شصت و چهارمین سالگرد بمباران اتمی هیروشیما، همه رسانه‌های جهان مقاله و تفسیر نوشته و عکس تازه بمب‌افکن انولاگی و خلبان آن «پال تیبتس» را که نیروی هوایی آمریکا در اختیار گذارده بود منتشر کرده بودند. این بمب‌افکن در موزه هوایی مجاور شهر واشنگتن نگهداری می‌شود. این رسانه‌ها در مقالات خود تردید کرده بودند که توافق اخیر اوباما و مدودف ـ سران آمریکا و روسیه ـ در محدود کردن بمب‌های اتمی دو کشور ـ هرکدام به 1500 تا 1600 بمب یا کلاهک، عملی شود، زیرا که پاکستان دارای حدود 100 بمب اتمی است در 64 سال گذشته از سلاح اتمی عمدتاً به عنوان وسیله قدرت و عامل بازدارنده تعرض نظامی استفاده شده است.
پنجم آگوست سال 1945 به وقت آمریکا (ششم آگوست به وقت ژاپن) یک بمب افکن «بی - 29» امریکا نخستین بمب اتمی را بر شهر هیروشیمای ژاپن فروافکند که در همان لحظه بیش از شصت هزار تن کشته و افزون بر 120 هزار تن دیگر مجروح شدند که بسیاری از مجروحین نیز به تدریج جان سپردند. آمریکا از سال 1939 کار تولید سلاح اتمی را آغاز کرده بود که نخستین بمب 16 جولای 1945 (بیست روز پیش از بمباران اتمی هیروشیما) در ایالت نیومکزیکو آمریکا آزمایش شده بود. بمباران اتمی ساعت 15/9 دقیقه بامداد به وقت محلی انجام شد. بمب معادل 20 هزار تن «تی.ان.تی.» قدرت انفجار داشت.
خلبان هواپیمایی که بمب را فروافکند سرهنگ «پال تیبتس» بود که نام مادر او ـ «انولا گی» را روی بدنه هواپیما نوشته بودند. پس از انفجار بمب، برقی خیره‌کننده جهید و متعاقب آن ابر سیاه ناشی از سوختن و ذوب شدن آن چه که در زمین بود به آسمان بلند شد و در ارتفاع 300 متر قارچ سفید رنگی از این ابر برخاست که تا ارتفاع هفت کیلومتری زمین بالا رفت. این بمب در روی زمین به مساحت چهار مایل مربع همه چیز را نابود کرده بود. جمعیت هیروشیما پیش از این حمله اتمی 345 هزار تن بود.
ورود و گشتزنی دو زیردریایی اتمی روسیه در مجاورت آب‌های ساحلی شرق آمریکا و نه چندان دور از شهرهای واشنگتن و نیویورک، واکنش مسکو به تماس‌های واشنگتن با تفلیس تلقی شده است. قبلا هم روسیه بمب‌افکن سنگین به ونزوئلا فرستاده و مانور مشترک دریایی با این کشور انجام داده بود. روسیه چندماه پیش همچنین کشتی جنگی از آبراه پاناما عبور داده و پیشنهاد هوگو چاوز را که می‌تواند از یک پایگاه دریایی ونزوئلا استفاده دائم کند پذیرفته بود. ناوهای نظامی مسکو اخیراً از بنادر کوبا نیز دیدار کرده بودند که نشانه بازگشت روسیه به آمریکای لاتین تلقی شده است.
تقویب واحدهای نظامی روسیه و به حالت آماده باش درآمدن آنان در اوستیای جنوبی که از این هفته آغاز شده است پیامد دیدار «جو بایدن» معاون اوباما به گرجستان بشمار آورده شده است که در نطقی از ادامه فساد اداری ـ اقتصادی در روسیه سخن گفته بود و مقامات مسکو را عصبی و رنجیده خاطر کرده بود. بازنشسته کردن ژنرال نیکلای سولوفتسوف فرمانده نیروهای موشکی روسیه در پی یک شکست دیگر موشک تازه‌ساز و قاره پیمای «بولاوا» که از زیردریایی پرتاب می‌شود نشانه دیگری است که در وضعیت جهان امروز روسیه می‌خواهد قدرت نظامی خود را حفظ کند. از 11 مورد آزمایش این موشک شش مورد آن موفقیت‌آمیز نبود و برکناری ژنرال سولفتسوف و انتصاب ژنرال چفایچنکو به جای او به همین دلیل بود.
نظر شما