همچنین همه می گویند که این بلای خانمانسوز سبک زندگی جدیدی را پدید آورده است؛ رفت و آمدها کم تر، خریدها معقول تر، میهمانی و مجالس عروسی و عزا محدود تر شده و بدیهی است که هزینه ها به مقدار قابل توجهی کاهش یافته، اگر چه در بخش خصوصی در آمدها هم کمتر شده است.
اما در امور دولتی و مشابه آن که حقوق و دستمزد ثابت است این مسئله قدری فرق می کند. دورکاری که قبلاً هم شروع شده بود به مقدار قابل توجهی مورد پذیرش بیشتر قرار گرفت و بسیاری از ادارات مجبور بودند یا تعطیل، یا با یک سوم، یا نیمی از کارمندان خود کار کنند. این رویه زندگی کاری اگر چه عیوبی هم دارد ولی از نظر مخارج دولت که عمده بودجه به آن اختصاص دارد را می تواند تحت تأثیر قرار دهد و اگر در باره آن تصمیمی اتخاذ شود می تواند امر مثبت و مفیدی باشد.
افزایش بودجه عمومی و جاری برای کارکنان و به منظور جبران نسبی تورم برای سال 1400 منطقی است. اما نسبت به بودجه های پشتیبانی باید توجه بیشتری شود. از آنجا که به احتمال زیاد در سال آینده هم ما هنوز با کرونا دست به گریبان هستیم تجربه امسال می تواند برای ما راهگشا باشد. با یک حساب سر انگشتی می توان فهمید که اگر درست مدیریت شده باشد بسیاری از کارکنان کارشان را در خانه انجام داده اند و طیعاً نبود کارمند در اداره در مصرف آب، برق، تلفن، گاز، استفاده از اینترنت و نظافت و مانند آن اثر گذاشته است؛ البته اگر انجام کار شخصی را در ادارات، که به مقدار بسیار زیاد محتمل است به حساب نیاوریم. از طرف دیگر جلسات عمومی در ادارات از قبیل رفت و آمدهای عادی مردم تا تشکیل جلسات اداری و از آن مهم تر برگزاری همایش های گوناگون با آن تشریفات کذایی پذیرایی حذف شده است. آیا این ها بر روی بودجه جاری تأثیر نگذاشته و هزینه های پشتیبانی را کاهش نداده است؟ به این باید کم شدن هزینه امور آموزشی مدارس و دانشگاهها را هم اضافه کرد.
کار عمده مدیر هدایت و رهبری خوب با حد اقل هزینه است. و این موقعیت برای مدیران باید فرصت مناسبی برای بازنگری باشد. قطعاً اگر مدیران دلسوز در صدر امور باشند و اگر مقامات عالیرتبه از آنها خواسته باشند که در جمع و خرج مصارف مدیریت و باز نگری کنند مبالغی قابل توجه صرفه جویی شده است کما اینکه در زندگی فردی هم چنین تأثیراتی به خوبی مشهود است.
پس چند کار می توان کرد. اولاً مدیرانی که نسبت به صرفه جویی مالی در عین حفظ و انجام بهینه وظائف تدبیری اندیشیده اند مورد تشویق قرار گیرند و برای آن الگویی تعریف شود تا دیگران هم از آن تقلید کنند.
ثانیاً این بودجه از سر جمع مخارج دولت به معنای کلی آن حذف شود. البته اگر حاضر به حذف نیستند، دست کم جا به جایی هایی صورت گیرد و آن را در جهت تقویت زیرساخت ها، به ویژه زیرساختهای فنی و الکترونیکی و آموزش از آنها به کار گیرند.
ثالثاً اینکه مدیران در سطوح گوناگون در میزان لزوم فرایندهای کاری خود بازنگری، و نقش قسمت های مختلف ادارات و نیز توانمندی های افراد را تحلیل، و برای تعدیل نیرو به معنای واقعی فکر کنند. زیرا که نیروی انسانی ما در ادارات نسبت به بسیاری از کشورها متورم تر است.
البته تعدیل نیرو به این معنا نیست که آنها را از کار بیکار کنند بلکه به این معنا است که می توان با فرمولی آنها را به گروههای کاری در قالب تعاونی تبدیل کرد و در صورتی که قسمتی از وظائفی که هم اکنون ادارات دارند و می توانند آن را برون سپاری کنند از کارکنانی که توانایی و تمایل دارند بخواهند تا در طی مدتی، مثلاً پنج سال، اگر وظائف محوله را به طور موفق انجام داده باشند بخشی از امکانات دولتی از قبیل ساختمان و تجهیزات را طی آن دورة زمانی مرحله به مرحله به آنها واگذار و بار دولتی را کم کنند.
برنامه ریزی موفق آن است که در هر شرایطی مطابق با آن بتوان برنامه و به قول معروف سناریو داشت و پس از رفع خطر به حالت اول، البته با حذف زواید بازگشت.
نظر شما