این کتاب به قلم بیژن اشتری در 264 صفحه با قیمت 7500 تومان همراه با عکس‌هایی کم‌تر دیده‌شده، در قطع رقعی توسط انتشارات دنیای تصویر به چاپ رسیده است.
«دیکتاتورها و سینما» در هفت فصل مجزا به زندگی و نقش تاریخی هفت دیکتاتور معاصر و ارتباط شان با هنر سینما به عنوان وسیله‌ای برای تبلیغات سیاسی و بسط اقتدار حکومت‌های خودکامه می‌پردازد. این هفت نفر عبارت‌اند از: ولادیمیر ایلیچ لنین، جوزف استالین، بنیتو موسولینی، آدولف هیتلر، یوزف گوبلز، مائو تسه تونگ و کیم جونگ ایل.
در پیش‌گفتار کتاب می‌خوانیم: خودکامگان تاریخ در مهربانانه‌ترین تحلیل‌ها، کسانی بودند که می‌خواستند به زور و اجبار مردمان جهان را خوشبخت کنند! این‌چنین بود که بر اساس رأی و نظر و دیدگاه (اغلب گمراهانه) خود برای همه‌ی امور تعیین تکلیف می‌کردند؛ از نحوه‌ی لباس پوشیدن تا نوع معیشت و فرهنگ و هنر مردمان. دیکتاتورهای قرن بیستم، برآمده از تئوری‌های مختلف (از مارکسیسم تا نازیسم) با اتکا به نظریه هدف وسیله را توجیه می‌کند، سینما را محمل مناسبی برای بیان دیدگاه و تبلیغ آرمان‌های مادی‌شان یافتند؛ از این‌رو دستگاه‌های تبلیغاتی و زرادخانه‌های فکری خود را مجهز به سینما کردند. اما این هنر خیره‌چشم رام نشد و سوارش را به زیر انداخت. مجموعه حاضر تورقی است در اوضاع و احوال هفت خودکامه صدساله اخیر و ارتباط‌شان با سینما. دیکتاتورهای این مجموعه در کنار هنرهای دیگرشان (!) به نظر می‌رسد که بازیگران برجسته‌ای بودند که در سناریوی تخریب جهان نقش منفی‌شان را عالی ایفا کردند.
6060
نظر شما