ما در مسیر آمدنت، جان گذاشتیم
دل را کنار لاله گلدان گذاشتیم
ما باغ تشنهایم و چراغ نیاز رود...
در راه آسمانی باران گذاشتیم
گفتند جشن نیمه شعبان، برای توست
در کوچهها چراغ فراوان گذاشتیم
باآرزوی دیدنت از شهر رفتهایم
پا را به خاک سرد بیابان گذاشتیم
ما مردگان عافیت و سودِ روز و شب...
تن را به خاک راه تو ای جان، گذاشتیم
هر جمعه نقطهای شد و آن را هزار بار
آهسته پای جمله«پایان» گذاشتیم
گفتند:«اسم فاطمه، رمز شکفتن است»
سر بر ضریح تربت پنهان گذاشتیم.
نظر شما